یک ناو هواپیمابر بریتانیا چند جت جنگنده می‌تواند حمل کند؟

ناوهای هواپیمابر بریتانیا تا چه تعداد جنگنده می‌توانند حمل کنند و به چه روشی هواپیماهای جنگی را به آسمان هدایت می‌کنند؟

به گزارش گجت نیوز، امروزه تجهیزات جنگی محدود به توپ و تانک و سلاح‌های انفرادی نمی‌شوند و باید از زیرساخت‌های غول پیکر و کاملی نظیر ناوهای هواپیمابر نام برد که نام هر یک از آن‌ها نمایانگر عظمت و شکوه کشورهای سازنده آن‌هاست.

ایالات متحده آمریکا، بریتانیا، چین و روسیه دارای بزرگ‌ترین ناوهای هواپیمابر دنیا هستند. تاکنون برایتان سوال پیش آمده که ناوهای هواپیمابر تا چه تعداد جنگنده را می‌توانند با خود حمل کنند؟

ناو هواپیمابر بریتانیا چند جت جنگنده می‌تواند حمل کند؟

نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا دارای دو ناو هواپیمابر کلاس کوئین الیزابت است: HMS Queen Elizabeth و HMS Prince of Wales که هر دو از بزرگ‌ترین ناوهای هواپیمابر جهان به شمار می‌روند. اچ ام اس کویین الیزابت در 7 دسامبر 2017 به خدمت گرفته شد که دقیقا 76 سال پس از بمباران پرل هاربر در سال 1941 است.

همچنین اچ ام اس پرینس آو ولز دو سال بعد، در ۱۰ دسامبر ۲۰۱۹، پس از پشت سر گذاشتن چند مشکل مکانیکی جدی که تا حدی تهدیدکننده‌ وجود خود کشتی بودند، به خدمت گرفته شد. در واقع، نیروی دریایی سلطنتی برای این کشتی برنامه‌های اضطراری شامل لغو یا حتی فروش آن را در نظر گرفته بود. این دو کشتی تنها ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا هستند و تنها گروه ضربتی ناو هواپیمابر این نیرو را تشکیل می‌دهند، که در مقایسه با استراتژی ایالات متحده متفاوت است، چرا که ایالات متحده گروه‌های ضربتی خود را حول یک ناو هواپیمابر می‌سازد.

این دو ناو مشخصات یکسانی دارند: هر کدام 71650 تن جابه‌جایی، برد عملیاتی 10 هزار مایل دریایی و سرعت بیش از 25 گره دریایی. عرشه پرواز آن‌ها 919 فوت طول و 230 فوت عرض دارد که فضای کافی برای حمل حداکثر 72 فروند هواپیما فراهم می‌کند. از این تعداد، تا 36 فروند جنگنده F-35B و مجموعه‌ای از هلیکوپترها قابل استقرار است. استفاده از جنگنده‌های F-35B به نیروی دریایی سلطنتی این امکان را می‌دهد که با نیروی تفنگداران دریایی ایالات متحده که خود نیز مجهز به F-35B هستند، هماهنگی داشته باشد.

دو ناو هواپیمابر بهتر از یکی است

دو ناو هواپیمابر بریتانیایی مورد بحث، تفاوت‌های قابل توجهی با همتایان آمریکایی خود دارند. اول اینکه، ناوهای بریتانیا دو سازه فوقانی بالای عرشه پرواز دارند و این در حالی است که ناوهای آمریکایی فقط یکی دارند. همچنین در حالی که تمام ۱۱ ناو هواپیمابر نیروی دریایی آمریکا با انرژی هسته‌ای کار می‌کنند، ۲ ناو بریتانیا هسته‌ای نیستند. این دو سازه غول پیکر با برق کار می‌کنند که میزان برق مصرفی آن‌ها می‌تواند یک شهر بزرگ را روشن کند.

برخلاف ناوهای آمریکایی، کلاس کویین الیزابت عرشه پرواز صاف ندارند و از منجنیق برای پرتاب هواپیماها استفاده نمی‌کنند. با این اوصاف، آن‌ها قادرند هواپیماهای برخاست کوتاه و فرود عمودی مثل اف 35 بی را پرتاب کنند. در واقع این ناوها به جای سرمایه گذاری روی منجنیق گران قیمت پرتاب هواپیما، به روش سنتی عمل می‌کنند و از چیزی شبیه به شیب اسکی استفاده کرده‌اند. در انتهای هر عرشه پرواز یک رمپ به ارتفاع تقریبی 20 فوت و طول 197 فوت با زاویه 12.5 درجه قرار دارد که به هواپیماهای STOVL کمک می‌کند تا به هوا پرتاب شوند.

سیستم فوق از دهه 80 میلادی و با ناو HMS Invincible به ناوهای بریتانیایی آمد. رمپ در طول سال‌های دراز ثابت کرده است که ساده، مقرون به صرفه و موفقیت آمیز است و به همین دلیل، نیروهای دریایی سراسر جهان از همین طراحی استفاده می‌کنند. به کمک 2 آسانسور، می‌توان به طور همزمان 4 فروند جنگنده اف 35 بی را از آشیانه زیر عرشه پرواز به بالا آورد. هر ناو با این سرعت جذاب، می‌‎تواند حداقل 72 سورتی پرواز در روز انجام دهد. گفتنی است که هرناو با 679 دریانورد اداره می‌شود، اما در صورت نیاز ظرفیت نگهداری تا 1600 خدمه را دارد.

میوه‌های مناسب دیابت؛ انتخاب‌های سالم برای کنترل قند خون

بیشتر بخوانید:

اولین ایستگاه زیردریایی جهان / ونگارد پس از چهار دهه میزبان انسان‌ها خواهد بود(+عکس)

تماشاخانه

میراث فرهنگی ایران در بحرانی‌ترین دوره‌ تاریخی / صحبت از کوتاه‌کردن حریم آثار تاریخی یعنی پذیرش رسمی تخریب / میراث فرهنگی بعد از انقلاب به اشتباه طاغوتی تلقی شد / میراث فرهنگی حوزه ضدفراموشی است / بحران امروز، نتیجه فاصله گرفتن از اصول دوران طلایی میراث فرهنگی است (فیلم)

دو دقیقه هیجان خالص از مطرح ترین فیلم اسکار امسال (تماشا کنید)

فیلم های دیگر