عصر ایران؛ سروش بامداد- سخنگوی هیأت رئیسۀ مجلس از برگزاری جلسه غیرعلنی مجلس برای بررسی مشکلات ارزی و تامین کالاهای اساسی خبر داده است.
در این جلسه قرار است تدابیر دولت برای حفظ قدرت خرید آحاد مردم و تأمین و توزیع مناسب مایحتاج عمومی و کالاهای اساسی و نحوۀ اجرای طرح کالابرگ الکترونیکی و نظارت بر قیمت خدمات و کالاها و مدیریت نوسانات ارزی بحث و بررسی شود. (پایان خبر منتشره).
طبعا خبر خوبی است و دربارۀ اصل آن بحثی نیست. این که مجلسیان به فکر خوراک و یخچال مردم باشند بهتر از آن است که بخواهند دست دستگاه دیپلماسی را ببندند و یک روز به بستن تنگه هرمز توصیه کنند و روز دیگر به خروج از آژانس یا برای پوشش مردم تعیین تکلیف کنند یا تازگیها سراغ محتوای صوت و تصویر در فضای مجازی رفتهاند و به دنبال طرح صیانتی دیگر با مدعای ساماندهی هستند.
نکتۀ اصلی و دلیل این یادداشت اما این است که اگر وضعیت، عادی است و کوتاهی از دستدرکاران بوده چرا غیر علنی؟ خوب! علنی برگزار می کردید تا همه در جریان قرار بگیرند و تازه نمایندگانی که نگران واکنشها و سؤالات هم اندک رأی دهندگان به خود هستند نیز فرصتی برای ژست مردمگرایی و دغدغۀ معیشت پیدا کنند و فریاد برآورند و مشت بر تریبون بکوبند و شعار دهند.
اگر نگراناید که وزیر بگوید ارز نداریم و دشمن سوءاستفاده کند و به خاطر همین جلسه را غیر علنی برگزار کردهاید خوب چرا این نشست قبل از تهدید به استیضاح یا پیشنهاد تغییر چند وزیر برگزار نشد و معلوم است که خودشان قبول دارند داستان فراتر از اینهاست و با رفتن الف و آمدن ب مشکل حل نمیشود.
ضمن این که محتوای جلسات غیر علنی معمولا محرمانه نمیماند و نمایندگانی به بیرون درز میدهند و تنها مجال استناد رسانههای فارسی زبان فرامرزی به برخی از سخنان مسؤولان در اشاره به محدودیتها را میستاند.
شاهد زنده هم این که خبر مشاجرات لفظی شدید یک نماینده با رییس کل بانک مرکزی بلافاصله در بیرون منتشر شد!
با این همه اگر واقعا اراده بر این است که تدبیری اندیشیده شود با رفتن حسن و آمدن حسین و جلسۀ غیر علنی مشکلی حل نمیشود، بلکه سه کار باید انجام دهند:
اول: اختیارات ویژه به دولت بدهند برای تصمیمات فوقالعاده.
دوم: دست دولت را برای استفاده از نیروهای کارآمد باز بگذارند تا وزیر بتواند نیروهای خود را بیاورد. نه این که مدیران مورد نظر پشت سد استعلامها بمانند و ناچار از کار با کسانی باشد که مورد قبول کامل او نیستند. تصور کنید فدراسیون فوتبال به سرمربی تیم ملی دیکته کند چه کسی باشد و چه کسی نباشد و آن گاه از او تضمین موفقیت و صعود بخواهند. او وقتی جوابگوی بد و خوب تیم باشد که نفرات را خود برگزیده باشد.
سوم این که اگر اوضاع به گونهای است که دست دولت بسته است و قادر به تأمین ارز مورد نیاز نیست یا برای موقع ضروری کنار گذاشتهاند نمایندگان در بررسی بودجه 1405دست از تحمیل و احکام تکلیفی بردارند.
این سه کار هم نیاز به جلسه غیر علنی ندارد وگرنه میتوان حدس زد که در جلسۀ غیر علنی چه گفته میشود.
در حد همان حدس میتوان احتمال داد نمایندگان میگویند خجالت میکشیم با مردم در حوزۀ انتخابیه روبهرو شویم چون در تأمین مایحتاج اولیه ماندهاند. بهمن پارسال گفتیم تقصیر همتی است و او را استیضاح و عزل کنیم ارز، ارزان میشود. امسال چه بگوییم؟ وزیر یا مسؤول مربوطه هم میگوید ارز نداریم.
اگر در همین حد است که قضیه علنی است و جلسۀ غیر علنی لازم نیست و اگر وخیمتر از این حرفهاست و بیم دارند به بیرون درز کند یعنی با تهدید و استیضاح و ترمیم، حل نمیشود و به تدبیری کلانتر نیاز است.
در این صورت از عالم توهمات و تخیلات بیرون بیایند و در زمین واقعیتها تصمیم بگیرند تا از این وضعیت بیرون آییم و مردم هم در جریان قرار بگیرند.
درد را همه می دانند و وزیر امروز و حتی رییس جمهور کنونی قبلا در همین مجلس نماینده بودند و همین حرفها را با مسؤولان وقت مطرح میکردند. مهم درمان است.
با این همه بخیل نیستیم و اگر نسخۀ درمان در جلسۀ غیر علنی پیدا یا ارایه میشود، فبها و خدا کند بشود. حداقل حُسن آن این است که نمایندگانِ غرق در شعار و ادعا با واقعیتها بیشتر آشنا میشوند.