امان از ادبيات توهين آميز

عصر ايران ورزشي؛ الهام اميري- ديگر عادتمان شده كه بعد از هر بازي مربيان تيم ها بيايند و حرف هايي بي ربط  بزنند و به اصطلاح از هر چيزي سخن به زبان بياورند جز بازي.

در ليگ هاي معتبر دنيا مربيان حرفه اي تيم ها پس از هر بازي فقط درباره بازي و تيم خود صحبت مي كنند و از توهين كردن به تيم داوري و حريف امتناع مي كنند.

در همه‌جاي دنيا مرسوم است كه سرمربيان تيم‌ها در اين كنفرانس پرده از برنامه‌هايي كه قبل، حين و پس از آن مسابقه براي تيمشان داشته‌اند، بردارند و در مورد آن توضيح بدهند. مانند آنچه اغلب و پس از سپري شدن هرهفته از رقابت‌هاي ليگ‌هاي اروپايي مي‌بينيم و مي‌شنويم.

«آنچه در اين بازي توجهم را جلب كرد، كيفيت خوب بازي وستهام بود. تحت اين شرايط، وين روني توانست پس از مدت‌ها از فوتبالي كه انجام مي‌دهد لذت ببرد. او مرا متقاعد كرد كه لبريز از انرژي است. ضمن‌آنكه ساير نفرات هم نشان دادند كه خواهان در اختيار داشتن توپ در زمين هستند. بازيكنان پرتحرك نشان دادند و روحيه خوبي براي كار گروهي وجود داشت.»

 اين تمام آن چيزي بود كه سرالكس فرگوسن، سرمربي منچستريونايتد پس از پيروزي تيمش در ديدار مقابل وستهام به زبان آورد.

«نمايش تيم من مقابل استوك ايده‌آل نبود. البته سرعت تيمي‌مان خيلي‌ هم كم نبود اما ثبات نداشت. در هفته‌اي كه گذشت تمرينات سختي انجام داده بوديم و فكر مي‌كنم نمايش امروز به‌خاطر همان تمرينات بود. درنهايت بايد بگويم كه ما با اين نتيجه صاحب سه برد شديم و در صدر جدول مانديم اما دستاورد ديگري از اين مسابقه نداشتيم.»

 كارلو آنچلوتي، سرمربي چلسي هم پس از برد تيمش مقابل استوك سيتي چيزي جز اين جملات به زبان نمي‌آورد.

درباره مسائل فني تيم خود و بازي حرف زدن و همچنين تحليل شرايطي كه اين نتيجه را موجب شده است.

در ليگ هاي معتبر دنيا، مربيان در كنفرانس هاي بعد از بازي اگر حرفي عليه كسي يا تيم بزنند كه توهين محسوب شود، جريمه مي شوند و نظارت بر صحبت هاي آنان وجود دارد.

به عنوان مثال، آرسن ونگر اعلام كرده بود فوتبالي كه استوك سيتي ارائه مي‌دهد، بيشتر به رقابت‌هاي راگبي شباهت دارد. همين اظهارنظر كافي بود تا مسئولان باشگاه استوك بلافاصله شكوائيه‌اي را عليه سرمربي آرام آرسنال تنظيم و تسليم اتحاديه فوتبال انگلستان كنند.

اما متاسفانه در كشور ايران هيچ قاعده و قانوني وجود ندارد كه بر صحبت هاي مربيان نظارت داشته باشد و از اين جهت مانع از صحبت هاي خارج از بحث اين اشخاص شود.

اينكه محمد مايلي كهن پس از هر بازي اشخاص مختلف را به باد انتقاد مي گيرد و با آنها جنگ لفظي راه مي اندازد و در كمال تعجب وي هيچ صحبتي در مورد بازي انجام شده نمي كند، بسيار جالب است.

اما جالب تر اينجاست كه سازمان ليگ و يا يك نهاد نظارتي پيدا نمي شود كه چهارچوب هاي خاصي را براي مايلي كهن مشخص كنند و در صورت تخلف وي را جريمه و يا محروم كنند.

اين نظارت نه تنها بايد براي مربياني مثل مايلي كهن كه كنفرانس خبري را با ميدان كارزار اشتباه مي گيرند باشند، بلكه دسته اي ديگر هستند كه در صورت باخت زمين و زمان را مقصر مي شناسند و بهانه جويي مي كنند.

اين گروه از مربيان، پس از شكست تيمشان داور، زمين، نور ورزشگاه و همه و همه را مقصر مي شمارند؛ جالب اين است كه آنها حتي ذره اي تقصير را متوجه خود نمي بينند.

به هر حال لزوم نظارت بيشتر و حتي آموزش هاي لازم در اين زمينه حس مي شود تا شاهد كنفرانس هاي با بار فني بيشتر باشيم.

شايد هم بايد فيلم مصاحبه هاي بعد از بازي مربياني نظير فرگوسن، آنجلوتي و ... را بارها و بارها بايد به مربيان پر مدعاي ايراني نشان داد تا از آنها ياد بگيرند و توهين را از ادبيات خود حذف كنند.