وقتی پای محاكمه ودستگیری رقبای انتخاباتیمان پیش می آید، از قوه قضائیه مستقل وضابطه مند سخن میگوئیم كه دارد كارهای خودش را بدور از دخالت ما وجریان ما!، دنبال می كند. ولی وقتی نوبت محاكمه افراد همكارمان می شود از خط قرمزها و افشاگریها و تكلیف به وظایف قانونی خود حرف می زنیم.

حسن فاتحی - آینده: وقتی رویكردهای مدیریتی دكتراحمدی نژاد و برخی دولتمردان را موردتوجه قرار می‌دهیم، هم درسیاست مردم داری و هم در رویكردهای بین المللی ایشان مواردی می بینم كه برداشت تناقضهای ملموسی از آنها می شود و نه تنها برای نخبگان و خواص مردمی (نه خواص دولتی) قابل قبول نمی تواندباشد، بلكه برای عوام نیز ابعاد واقعی این رویكردها ملموس نمی نماید.

دردرون جامعه اسلامی خودمان، باشعار عدالت به صحنه می آئیم ولی درنهایت بارفتارهای گزینشیمان چنان می نمائیم كه انگار عد الت شعاری بیش برای به قدرت رسیدنها نبوده است.

از فساد جریان مرفه جامعه فریاد می نمائیم ولی وقتی به هم تیمی ها می رسیم، نه تنها عزلشان نمی نمائیم و بلكه ازآنها دفاع هم می نمائیم و بانام شهدای عدالت از آنها یاد می كنیم.

ازمهرورزی ومهربانی بامردم سخن میگوئیم و خود را خادم مردم معرفی می كنیم ولی وقتی طیفی ازهمین مردم منتقد رویه مدیریتی ما می‌شوند، به آنها برچسب می زنیم.

وقتی پای محاكمه ودستگیری رقبای انتخاباتیمان پیش می آید، از قوه قضائیه مستقل وضابطه مند سخن میگوئیم كه دارد كارهای خودش را بدور از دخالت ما وجریان ما!، دنبال می كند. ولی وقتی نوبت محاكمه افراد همكارمان می شود از خط قرمزها و افشاگریها و تكلیف به وظایف قانونی خود حرف می زنیم.

وقتی سخنرانی و تبلیغ پیش می آید، خود را ارزشی وانقلابی معرفی می كنیم ولی وقتی مجتهدین طراز اول ازرفتار ما وسوء مدیریتهای ما نقد می نمایند، به آنها بی اعتنایی می نمائیم.

از آمارخدمات ومراجعه كنندگان سی میلیونی با افتخار حرف میزنیم و دركمال انصاف! اینهمه درد و مشكل را تعبیر به تعامل بامردم می نمائیم ولی بامدیران زنجیره ای شبیه خود،عملا" مردم را بازی می دهیم وازاین اداره به آن اداره وآخرهم به بی خیالی تشویق می كنیم.

از نرخ تورم یك رقمی سخن می گوئیم ودرحضور رهبر فرزانه از دغدغه اشتغال مردم وجدیت در آن سخنها می گوئیم ولی سرآخر می بینیم كه گاه یك ساعت كار را به حساب اشتغال گذاشته ایم.

ازعزت وكرامت انسانی سخن می گوئیم ولی درنهایت باطرح‌های تزریقی، مردم را به خود وابسته می كنیم.

درعرصه بین الملی نیز ازهولوكاست وكذایی بودن آن سخن به میان می آوریم ولی دردور وبرخود افرادی را پرورش داده وبزرگ می كنیم كه ازدوستی ملت ایران واسرائیل سخن می گویند.

كشتار مردم ولو مخالف نظام بشاراسد را دررقمهای صدها نفر نمی بینیم ولی برای كشته شدن پنج نفردرلندن كه چهارنفرشان نگهبانانی بودند كه توسط معترضان كشته شده اند موضع گیری می نمائیم.
مرتب از پیشرفتهای خیره كننده سخن می گوئیم ولی تنها برای راه اندازی نصفه ونیمه وشایدهم هیچوقت نیروگاه بوشهر بواسطه سیاستهای غلط مدیریتی چندین برابر بیشتر از استانداردهای جهانی هزینه می‌پردازیم.

حالا آقای دكتر، شما لحظه ای خودرا بجای من كه چهاردهه عمرم را با باور اسلامیت وامید گشایش برای محرومین سپری كرده ام،بگذارید وبفرمائید كه این راه كه ما میرویم به كجا منتهی می‌شود؟