به گفته دکتر «پالین» در واقع کسانی که دنیای اطراف خود را بی‌رحم و ترسناک بدانند، کمتر به دیگران کمک می‌کنند، مگر این‌که گیرنده‌های ژنتیکی در بدنشان باشد که با این دو هورمون عجین شده است.

محققان دانشگاه «بوفالو» در ایالت نیویورک و همکارانشان در دانشگاه «ارواین» کالیفرنیا دريافتند که مهربانی و سخاوت فقط با تربیت پدر و مادر در افراد ایجاد نمی‌شود.

به گزارش ايسنا، پیش از این محققان نشان داده بودند که دو هورمون اکسی توسین و وازوپرسین هم در روابط نزدیک افراد و هم در شرایط آزمایشگاهی باعث ایجاد رفتار مثبت اجتماعی یا مهربانی می‌شود.

این هورمون‌ها با کنش و واکنشی که با گیرنده‌های سلولی دارند، پیام‌هایی را به سلول‌ها می‌فرستند که رفتار این سلول‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

حال این محققان ابتدا نتیجه نظرسنجی سراسری را بررسی کرده‌اند که در آن افراد نظر خود را درباره انجام وظیفه نسبت به جامعه و نگاه‌شان نسبت به خوبی یا بدی اطرافیان و دنیایی که در آن زندگی می‌کنند، مطرح کرده‌اند.

۷۱۱ نفر از این افراد، نمونه آب دهان خود را هم برای آزمایش‌های دی ان ای ارائه کرده بودند تا محققان بتوانند میزان اکسی توسین و وازوپرسین در ژن‌های آن‌ها را اندازه‌گیری کنند. نتیجه این بود که وجود این ژن‌ها در کنار نگاهی مثبت به دنیای اطراف باعث دست و دلبازی افراد می‌شود.

به گفته دکتر «میشل پالین»، استاد روانشناسی دانشگاه «بوفالو»، وي ادعا نمی‌کند که ژن خوبی را در انسان کشف کرده، بلکه ادعای آن‌ها پیدا کردن ژنی است که تا حد زیادی در این نوع رفتار تاثیر می‌گذارد.

در واقع هورمون‌ها باعث می‌شود افراد به حس ترس و تهدید از سوی دنیای اطراف خود گله کنند و با خیال راحت به دیگران مهربانی یا کمک کنند.

به گفته این روانشناس، اگر یکی از همسایگان شما خوش برخورد و دست و دل‌باز است و دیگری بیشتر خسیس و خودخواه، ساختار دی ان ای آن‌ها می‌تواند این تفاوت را به راحتی توضیح دهد.

تماشاخانه