مطالعات قبلی كاروس نشان می‌داد آموزش موسیقی علاوه بر تقویت حافظه از مشكلات شنیداری افراد در محیط‌های پرسروصدا می‌كاهد. این دو مشكلاتی هستند كه بسیاری از افراد مسن با آن درگیرند.

تاخیر در زمانبندی‌های عصبی همراه با بالا رفتن سن، اجتناب‌ناپذیر است، اما بر اساس مطالعات جدیدی كه در دانشگاه نورث وسترن انجام شده با آموزش موسیقی می‌توان تا حدودی از اثرات آن كاست.

به گزارش ايسنا به نقل از روزنامه جام جم ، این اولین‌بار است كه طی مطالعاتی شواهد بیولوژیكی مبنی بر تاثیر تجربه موسیقایی مادام‌العمر بر روند پیری ارائه می‌شود.

محققان در لابراتوآر علوم عصبی شنوایی با اندازه‌گیری واكنش‌های اتوماتیك مغز موسیقیدان‌های پیر و جوان و افراد معمولی به اصوات صوتی به این نتیجه رسیده‌اند كه زمانبندی عصبی در مغز موسیقیدان‌ها با افراد معمولی بسیار متفاوت بوده و موسیقیدان‌ها در این زمینه عملكرد بهتری دارند.

نینا كاروس، پروفسور عصب‌شناس و فیزیولوژیست دانشگاه نورث وسترن می‌گوید: بررسی‌ها نشان داده نوازندگان مسن نه‌تنها عملكرد بهتری نسبت به همتایان معمولی خود دارند، بلكه محرك‌های موسیقایی را با سرعت و دقت بیشتری نسبت به افراد جوان معمولی رمزگشایی می‌كنند. لذا این ایده كه تجربه‌كردن اصوات به شكل فعال در یك دوره طولانی از زندگی تاثیر زیادی بر عملكرد سیستم عصبی ما دارد تقویت می‌شود. كاروس معتقد است این یافته‌ها بسیار مهم و حائز اهمیت است.

استفاده از موسيقي به جاي دارو

داده‌های جدید دانشگاه نورث وسترن همراه یافته‌های جدید ناشی از مطالعه روی حیوانات در دانشگاه كالیفرنیا قویا نشان می‌دهد كه آموزش‌های فشرده موسیقی حتی در اواخر عمر می‌تواند پردازش گفتاری افراد مسن را بهبود بخشیده و در نتیجه توانایی آنها برای ارتباط در محیط‌های پیچیده و محیط‌های پرسروصدا را افزایش دهد.

بتازگي هم مطالعات گسترده‌ای به منظور بررسی اثر موسیقی بر شكل‌پذیری مغز در طول عمر انسان در جمعیت‌های مختلف و در زمینه آموزشی انجام شده است.

با این حال كاروس متذكر شده كه نتایج مطالعه كنونی انجام شده ممكن است فراگیر نبوده و نتواند بخوبی ثابت كند كه نوازندگان، زمانبندی عصبی مناسبی در تمام واكنش‌های مرتبط با اصوات دارند.

در عوض این تحقیق نشان می‌دهد تجربه موسیقایی بر زمانبندی عناصر صدا كه در تشخیص یك صدا از صدای دیگر اهمیت زیادی دارند، موثر است.

در اين پژوهش محققان واكنش عصبی اتوماتیك 87 فرد بالغ انگلیسی زبان به اصوات گفتاری را حین تماشای یك فیلم ویدئویی زیر نویس شده بررسی كردند.

در این گروه موسیقیدان‌ها افرادی بودند كه پس از 9 سالگی به طور دائم با موسیقی سروكار داشتند، اما گروه دوم فقط سه سال یا كمتر آموزش موسیقی دیده بودند.

تماشاخانه