ما مردم ایران همه دلواپسیم. دلواپس چیزهایی که آقایانی که دیروز همایش برگزار کردند باید دلواپسش باشند ولی بخاطر اینکه به فکر منافع سیاسی خود هستند و درد کشور ومردم ندارند دلواپسش نیستند وبه همین خاطر به راحتی با زندگی و آینده کشور و مردم بخاطر منافع حقیرانه جناحی بازی می کنند.
دلواپسیم که توافق ژنو به توافق نهایی منجر نشود.
دلواپسیم چون رتبه نخست فرسایش خاک درجهان را داریم.
دلواپسیم چون برداشت چوب و زغال در کشور ما غوغا می کند.چون پاکستان برداشت از جنگلهای داخلی را متوقف کرده و آنچه احتياج دارد از خارج واردمی کند ولی بعضی نمایندگان مجلس درکشور ما هنوز درگیر این هستند که همایش برای سنگ اندازی در مسیر توافق ژنو برگزار کنند.
ما مردم دلواپسیم چون با همین رویه برداشت تا پنجاه سال دیگر حتی یک مترجنگل نخواهیم داشت.
دلواپسیم چون باخشکسالی قریب الوقوعی که درکمین کشوراست در سالهای نه چندان دور میلیون ها ایرانی باید از سرزمین های خشکسال برای زندگی مهاجرت کنند.
دلواپسیم چون ایران با اینکه کشوری صنعتی نیست آلوده ترین شهرهای جهان را دارد و آلوده ترین شهر جهان درایران است و به همین خاطر بیماری سرطان به سرعت در حال پیشرویست.
همین نمایندگان وافرادی که همایش دلواپسان برگزار کردند ،اکثرشان همان افرادی هستند که کوچکترین اعتراضی به تولید بنزین پتروشیمی ها نکردند که هیچ بلکه از تولید آن به خاطر تحریمها دفاع هم می کردند.
دلواپسیم چون افت سطح آب هاي زيرزميني و بحران آب در استان خراسان رضوي فاجعه بارتر از خشکيدن درياچه اروميه است ولی هیچکس انگار نه انگار.
دلواپسیم چون زیان هر روز تاخیر در توسعه پارس جنوبی 100 میلیون دلاربرای کشور داره آب میخوره(دقت کنید هرروز) ولی بخاطر بازی های جناحی وزیر نفت کارآمد و قوی مرتب باید در حال آمد وشد به مجلس باشد.
دلواپسیم چون مهاجرت جوانان کشور و نخبگان (که خیل عظیمی از آنها خواستار بازتر بودن فضای فرهنگی وهنری واجتماعی کشورشان هستند)به کشورهای توسعه یافته ، سالانه میلیاردهادلار خسارت به کشورمامی زند و چه سودی نصیب آن کشورها می کند و ما اینجا علیه توافق بزرگ ژنو همایش برگزار می کنیم.
دلواپسیم چون همه این مشکلات درکشوری است که رتبه نخست گازطبیعی درجهان ورتبه سوم ذخایرنفتی درجهان را دارد و در استراتژیک ترین نقطه جهان واقع است.
دلواپسیم چون غالب رودخانههای ایران به لحاظ آبشناختی خشک شده یا در حال خشک شدن هستند، به این معنا که منابع تجدیدپذیر آبرسانی این رودخانهها هماینک نیز به پایان رسیده است.
منابع آب شیرین ایران تحت فشار برداشتهای غیرقابل تحملی قرار دارند و همه اینها یعنی اینکه اگر فکری عاجل نشود،ظرف 50 سال آینده ذخایر آبی ما به پایان خواهند رسید.
دلواپسیم چون قیمت مسکن و اجاره به قیمتهای سرسام آوری رسیده که از توان بسیاری از مردم خارج است.
دلواپسیم چون تولید در کشور به خاطر سیاست های هسته ای دولت قبل وحامیانش(همایش برگزارکنندگان)زمین گیر شده و اجماع جهانی علیه کشورمان شکل گرفته.
دلواپسیم چون کشور کوچک و ضعیف صهیونیستی هم به خاطر سیاستهای دولت مورد حمایت همایش برگزارکنندگان و بزرگ کردن بدون دلیل این کشور بخاطر دعواهای جناحی دم درآورده وبرای کشور بزرگ ما خط ونشان میکشد و هرچه در توان داشته گذاشته تا از توافق نهایی ژنو جلوگیری کند.
ما مردم دلواپسیم.دلواپس تحجر،دلواپس ناکارآمدی،دلواپس نرخ دلار،دلواپس اینکه هنوز آبیاری مدرن زمینهای کشاورزی در کشور من فکری براش نشده،دلواپس هیاهو وهوچی بازی تندروها و ضرباتی که از ناحیه آنها متوجه نظام ومردم وکشور می شود.
دلواپسم به خاطر اینکه عده دل واپس می توانند هرجا که خواستند بر علیه هرچه خواستند دلواپس باشند اما سایرین این اجازه را ندارند
ممنونم از مطالب خوبتون...
اینها دلواپسیهای اکثر مردمه،اقایون دلواپس توافق ژنو.