پیش از این که به فکر خرید رایانه جدید بیفتید، هنوز کارهایی هست که شاید با انجام آنها بتوانید روح تازه ای به کالبد سیستم قدیمی خود بدمید و سرعت آن را به حالت اولیه اش برگردانید.

آفتاب - از روزی که رایانه خود را خریده اید، چند سال می گذرد؟ کم کم دارید نشانه هایی را از کاهش سرعت این سیستم در مواقعی که فشار کار بر آن زیاد است مشاهده می کنید. چاره کار چیست؟

باید دست به ارتقای این سیستم بزنید یا به فکر خرید رایانه جدیدی باشید. معلوم است با بودجه های محدود دانشجویی، حتما شما ارزان ترین گزینه را انتخاب می کنید. البته هر کسی ترجیح می دهد تا جایی که ممکن است، راه چاره ای برای استفاده از رایانه قدیمی اش پیدا کند تا برنامه ها و داده های خود را روی آن حفظ کرده و مجبور به پشتیبان گیری با بک آپ گرفتن از دیسک سخت رایانه قبلی و انتقال داده و نصب مجدد برنامه های نرم افزاری مورد نیاز خود روی یک رایانه جدید نشود. یک رایانه معمولی حدود چهار سال عمر مفید دارد. با وجود این، اگر در این مدت آن را در شرایط مناسبی نگهداری کنید، ممکن است بیشتر از اینها نیز عمر کند. البته این موضوع قطعی نیست و به خیلی از عوامل بستگی دارد.

گاهی ارتقای قطعات سخت افزاری سیستم می تواند کارساز باشد و وضع را بهبود بخشد، اما انجام این کار به صرف وقت و هزینه نیاز دارد. با وجود پیشرفت سریع سخت افزارها و افت قیمت سریع قطعات، گاهی خرید یک رایانه جدید مقرون به صرفه تر است.

پیش از این که به فکر خرید رایانه جدید بیفتید، هنوز کارهایی هست که شاید با انجام آنها بتوانید روح تازه ای به کالبد سیستم قدیمی خود بدمید و سرعت آن را به حالت اولیه اش برگردانید. برای این کار در نظر داشتن چند نکته ضروری است. یکی از مهم ترین نکات این است که شما چقدر باید هزینه کنید که رایانه تان به حالت اولیه اش برگردد. اگر سیستم شما یکی از آن سیستم های ارزان قیمت برای انجام کارهای ساده باشد، مطمئن باشید ارزش ارتقا و صرف هزینه را ندارد، زیرا شما با فناوری قدیمی سطح پایین سر و کار داشته و مجبورید برای بازگرداندن سرعت اولیه سیستم، تعداد زیادی از قطعات را عوض کنید. به همین دلیل ممکن است ارتقای این سیستم قدیمی، به اندازه یک رایانه نو، هزینه روی دستتان بگذارد. البته راه های نرم افزاری نیز برای این کار هست، اما آن راه ها بیشتر برای رایانه های خیلی قدیمی کاربرد دارد. اگر رایانه شما زمان خرید جزو سیستم های سطح بالا باشد که فکر کنید ارزش ارتقا دادن را دارد، می توانید آن را با اضافه کردن مقداری حافظه رم ارتقا دهید.

ارتقای حافظه

افزایش مقدار رم که یکی از ساده ترین راه های ارتقای سیستم های قدیمی است، می تواند در بهبود سرعت آن مؤثر باشد. پیش از شروع به کار باید توجه داشته باشید همه رم ها یکسان نیستند. رم مورد استفاده در دسکتاپ با رم لپ تاپ ها فرق دارد. ابتدا باید تعیین کنید حافظه دستگاه شما از چه نوع و دارای چه سرعتی است. در حال حاضر حافظه رایانه ها شامل انواع DDR۱، DDR۲ و DDR۳ است که بیشتر مادربوردها فقط یک نوع از آنها را پشتیبانی می کند. در مرحله بعد باید مقدار باس و سرعت آنها را تعیین کنید. پس از فهمیدن پارامترهای مورد نیاز حافظه سیستم خود، باید به این موضوع پی ببرید که مادربورد سیستم شما تا چه مقدار حافظه را مورد پشتیبانی قرار می دهد. بعد از انجام این کارها می توانید با توجه به نیاز سیستم و بودجه خود به خرید مقدار حافظه ای که لازم دارید، از بین ماژول های رم موجود در بازار، یکی را انتخاب کنید.

نصب رم

برای نصب رم روی مادربورد دسکتاپ، ابتدا رایانه را خاموش کرده و از برق بکشید. سپس تمام کابل ها و لوازم جانبی متصل به آن را قطع کنید. بعد از آن در کناری کیس رایانه را باز کرده و یکی از قسمت های فلزی داخل کیس را لمس کنید تا الکتریسیته ساکن بدن شما تخلیه شود. الکتریسیته ساکن می تواند قطعات داخلی رایانه شما را معیوب سازد. مادربورد سیستم را که برد الکترونیکی بزرگی است و همه قطعات رایانه به آن متصل می شود، پیدا کنید و محل شکاف های اتصال یا اسلات ماژول های رم را بیابید.

همه مادربوردها دست کم تعداد دو یا چهار عدد از این شکاف های اتصال حافظه که حدود ده سانتی متر طول داشته و ممکن است در رنگ های مختلف باشد، روی خود دارند. برای متصل کردن ماژول رم جدید، ضامن های کوچک پلاستیکی دو طرف این پایه های اتصال حافظه را به پایین بکشید. لبه قسمت فلزی طلایی رنگ ماژول حافظه را که از آنجا رم به شکاف مادربورد متصل می شود، با پایه اتصال مماس کنید و روی شکاف پایه قرار داده، نوک انگشتان اشاره و شست دست خود را روی دو طرف ماژول حافظه بگذارید و به پایین فشار دهید. رم با صدای کلیک مانندی جا می افتد.

حالا برای اطمینان از جا افتادن ماژول رم در شکاف اتصال، ضامن های پلاستیکی دو طرف پایه شکاف رم را بالا بکشید تا در فرو رفتگی نیم دایره دو طرف برد رم جا بیفتد. هنگام ارتقای سیستم، ممکن است چند ماژول رم با مشخصات مشابه اما با ظرفیت های متفاوت داشته باشید. برای مثال ممکن است یک ماژول رم ۵۱۲ مگابایتی در یکی از شکاف های حافظه از پیش متصل داشته باشید و بخواهید دو عدد ماژول رم دیگر یک گیگابایتی را در دو شکاف اتصال حافظه دیگر نصب کنید. برای این کار باید از نظر انتخاب شکاف های اتصال، ترتیبی را رعایت کنید که ما در اینجا راه آن را برای شما توضیح می دهیم.

اگر رایانه شما قدیمی و با حافظه های DDR است، شما باید ماژول های رم را به ترتیب بزرگی اندازه حافظه نصب کنید. در این نوع رایانه ها ماژول رم با بیشترین ظرفیت را در شکاف اتصال شماره ۰ (در رایانه پایه های شکاف اتصال رم از شماره ۰ شروع می شوند)، در مرحله بعد دومین ماژول رم از نظر ظرفیت در شکاف شماره ۱ و ماژول ۵۱۲ مگابایتی را در شکاف شماره ۲ نصب کنید. برای انواع رم جدیدتر DDR، DDR۲ و DDR۳ ترتیب تقدم شکاف های اتصال حافظه با روش کدگذاری رنگ هایشان شناخته می شود. در مثال بالا دو ماژول یک گیگابایتی در شکاف هایی با رنگ مشابه نصب می شوند (برای مثال A۱ و B۱) و ماژول ۵۱۲ مگابایتی در شکافی با رنگی متفاوت (مثلا A۲) نصب می شود.

نکته: این ایده خوبی نیست که رم هایی با ظرفیت های متفاوت در شکاف های اتصال با رنگ های مشابه نصب کنید، زیرا این کار می تواند ثبات کار رایانه شما را بر هم بزند. حالا مرحله اتصال رم به پایان رسیده است و شما باید برای اطمینان صحت کارکرد، آن را چک کنید.

آزمایش حافظه رم جدید

رایانه شما باید به صورت خودکار رم جدید را شناخته و از آن استفاده کند. برای حصول اطمینان از این امر رایانه خود را روشن کنید. در ویندوز ۷ به Statr»»Control Panel»»System و پس از آن به Security بروید. روی View amount of Ram and processor speed کلیک کنید. مقدار حافظه ای که سیستم نشان می دهد، باید بیشتر از گذشته باشد. موضوع دیگر ۳۲ بیتی یا ۶۴ بیتی بودن سیستم عامل است. ویندوزهای ۳۲ بیتی فقط می توانند تا سه گیگابایت حافظه رم را شناسایی و پشتیبانی کنند، اما ویندوزهای ۶۴ بیتی مقادیر بیشتری رم را شناسایی و پشتیبانی می کنند.