عصرایران؛ محمد مهدی حیدرپور - با نفوذ چشمگیر اینترنت در سراسر جهان شبکه های وای فای نیز از محبوبیت بالایی برخوردار شده اند. ما اغلب شبکه های وای فای را به عنوان میدان هایی مجازی و یکنواخت که فضاهای زندگی ما را پر می کنند در نظر می گیرم. اما در حقیقت آنها سیگنال هایی فیزیکی هستند که می توانند به واسطه دیوار، دستگاه های الکترونیکی دیگر و حتی افراد مسدود و یا پراکنده شوند.

همان گونه که در عکس بالا مشخص است مکان قرارگیری روتر و آن چه اطراف آن را فرا می گیرد تفاوت بزرگی در قدرت شبکه وای فای ایجاد می کند. در ادامه چند توصیه برای استفاده کارآمدتر از شبکه وای فای خانگی را ارائه می کنیم.
روتر سیگنال ها را در تمامی جهات ارسال می کند و بر همین اساس قرار دادن آن در گوشه ای از خانه یا آپارتمان - یا در نزدیکی پنجره - به معنای آن است که مقدار قابل توجهی از سیگنال ها به هدر می رود. با استفاده از کابل های شبکه بلند که گران قیمت نیز نیستند و قرار دادن روتر در نزدیکی مرکز خانه می توانید عملکرد آن را به طور چشمگیری بهبود ببخشید.

دو دلیل خوب برای آن که روتر را مستقیم روی زمین قرار ندهید، وجود دارند؛ نخست، سیگنال های ارسالی از آنتن روتر به حرکت رو به پایین تمایل دارند. دوم، سیگنال های ارسالی از قدرت نفوذ راحت در مواد جامد مانند آهن، بتن و سیمان که ممکن است در کف ساختمان به کار گرفته شده باشند، برخوردار نیستند. در نتیجه، توصیه می شود روتر خود را در مکانی بالاتر از کف زمین به عنوان مثال روی یک میز قرار دهید.
بدون در نظر گرفتن مکان قرارگیری روتر، سیگنال ارسالی آن در اتاقی که قرار گرفته است قویتر از دیگر مناطق ساختمان است. بر همین اساس، روتر را می توانید در نزدیکی مرکز خانه و اتاقی که از دستگاه های خود برای اتصال به اینترنت استفاده می کنید، قرار دهید.
از آن جایی که مواد بسیاری می توانند سیگنال روتر را جذب کنند بهتر است آن را در مکانی که بیشترین فضای باز ممکن را دارد، قرار دهید. به عبارت دیگر، روتر را نباید داخل کمد و یا بین مبلمان بزرگ و دیوار قرار دهید. امواج رادیویی در فضای باز به بهترین شکل ممکن منتقل می شوند. پس اگر می توانید روتر را از فاصله دور و از جهات مختلف مشاهده کنید به شیوه ای موثر در حال استفاده از آن هستید.
انواع مختلف دستگاه های الکترونیکی می توانند در سیگنال های روتر اختلال ایجاد کنند. مایکروویو، تلویزیون، تلفن بی سیم و اساسا هر دستگاهی که سیگنال الکترومغناطیس ایجاد می کند و یا دارای موتور است می تواند بر قدرت سیگنال روتر تاثیرگذار باشد. بر همین اساس، ایده قرار دادن روتر بین دستگاه های سرگرمی خانگی و یا زیر تلویزیون چندان منطقی نیست. به طور کلی، روتر را از دیگر دستگاه های الکترونیکی دور نگه دارید.
این نکته را به خاطر داشته باشید که اشیا فلزی بزرگ (ماننده آینه یا کابینت) و آب (مانند آکواریوم) نیز می توانند سیگنال روتر را مسدود کنند.
سیگنال روتر در جهت عمود بر آنتن دستگاه ارسال می شود. به عبارت دیگر آنتنی که در موقعیت عمودی قرار گرفته سیگنال را به صورت افقی ارسال می کند و فضای بیشتری از خانه را پوشش می دهد. (اگر قصد دارید از شبکه وای فای در چند طبقه اما فضایی کوچک برای هر کدام استفاده کنید می توانید آنتن روتر را در موقعیت افقی قرار دهید.)

اپلیکیشن های مختلفی مانند Cloudcheck یا Amped's Wi-Fi Analytics در دسترس هستند که که امکان تهیه نقشه سیگنال وای فای در خانه و مشخص کردن این که در چه مکان هایی ضعیفتر است را فراهم می کنند. از این طریق می توانید بهترین موقعیت برای روتر خود را تعیین کنید.
در برخی موارد، ترفندهای نرم افزاری می توانند کیفیت شبکه وای فای را بهبود ببخشند. برای پیکربندی نرم افزار روتر باید به سایت شرکت تولیدکننده آن مراجعه کرده و در بخش تنظیمات، شبکه ای که روتر در آن فعال است را تغییر دهید. این مساله برای روترهای جدید از اهمیت کمتری برخوردار است اما روترهای قدیمی می توانند تداخل با یکدیگر به ویژه در مناطق شلوغ شهری که شبکه های فراوانی وجود دارند را موجب شوند. گزینه دیگر به روز رسانی نرم افزار روتر است که فرمور نامیده می شود. البته استفاده از این گزینه برای تمامی روترها امکان پذیر نیست.
اگر توصیه هایی که در بالا به آنها اشاره شد در بهبود عملکرد روتر موثر واقع نشدند خرید یک روتر جدید و به روز را در دستور کار خود قرار دهید. فناوری به کار گرفته شده در ارسال سیگنال ها طی سالیان اخیر دستخوش تغییر شده و روترهای کارآمدتری روانه بازار شده اند. همچنین، در صورت امکان و با هزینه ای کمتر می توانید آنتن قدرتمندتری را برای مودم خود تهیه کنید.
از سیستمهای «مش وایفای» (Mesh Wi-Fi) استفاده کنید: اگر خانه شما بزرگ یا دوطبقه است، یک مودم به تنهایی پاسخگو نیست. سیستمهای مش شامل چند دستگاه کوچک هستند که در نقاط مختلف خانه قرار میگیرند و یک شبکه یکپارچه و بدون نقطه کور ایجاد میکنند. این تکنولوژی جایگزین بسیار بهتری برای توسعهدهندههای (اکستندر) قدیمی است.
فرکانس 5 گیگاهرتز را انتخاب کنید: مودم های جدید دارای دو باند 2.4 و 5 گیگاهرتز هستند. باند 2.4 برد بیشتری دارد اما شلوغ است. اگر نزدیک به روتر هستید، از باند 5 گیگاهرتز استفاده کنید؛ چرا که تداخل کمتری با دستگاههای دیگر دارد و سرعت بسیار بالاتری را ارائه میدهد.
کانالهای خلوت را پیدا کنید: در آپارتمانهای شلوغ، تداخل امواج همسایهها باعث کندی میشود. با استفاده از اپلیکیشنهایی مثل Wifi Analyzer، کانالهای شلوغ اطراف را شناسایی کرده و در تنظیمات مودم، دستگاه خود را روی خلوتترین کانال (معمولا کانال 1، 6 یا 11 در باند 2.4) تنظیم کنید.
راه اندازی مجدد (ریبوت) زمانبندی شده: روترها هم نوعی کامپیوتر کوچک هستند که حافظه آنها ممکن است پر شود. بسیاری از روترهای مدرن تنظیماتی دارند که میتوانید تعیین کنید مثلا هر هفته ساعت 3 صبح به صورت خودکار ریاستارت شوند تا عملکرد بهینه خود را حفظ کنند.
بهتر است در مکانی باشد که همه فضای خانه را پوشش ندهد و بلافاصله پس از استفاده خاموش گردد به ویژه شب هنگام