ناسا در ماه دسامبر موفقیت بزرگی را در زمینه سفر به مریخ صورت داد زیرا فضاپیمای اوریون این آژانس نخستین سفرش به فضا را در طول پرواز آزمایشی چهار و نیم ساعته‌اش تکمیل کرد.

ناسا مهم‌ترین رویدادهای صورت‌گرفته توسط این آژانس در سال 2014 را منتشر کرد که از میان مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به نخستین آزمایش کپسول اوریون و دستاورد تلسکوپ‌های شکارکننده سیاراتی اشاره کرد که دوقلوی زمین را کشف کردند.

در سال 2014 ناسا گام‌های مهمی را در مسیر سفر به مریخ برداشت و فناوری‌های لبه تیغی را در این زمینه آزمایش کرد؛ این آژانس همچنین کشفیات علمی مهمی را حین مطالعه زمین در حال تغییر و نسل آینده سفرهای فضایی صورت داد.

«چارلز بولدن»، رئیس ناسا اعلام کرده این آژانس هم‌اکنون بر روی تصاحب مریخ تمرکز کرده است.

وی گفت: ما سال 2014 پیشرفت بزرگی را در زمینه سفر به مریخ صورت دادیم و قراردادهایی را با شرکت‌های امریکایی بستیم که مسافران سفرهای فضایی را از خاک ایالات متحده به فضا پرتاب کرده و آن‌ها را دوباره بازخواهند گرداند و این شرکت‌ها فناوری فضایی را پیشرفت خواهند داد.

بولدن اضافه کرد: در این راستا ما نخستین پرتاب اوریون را با موفقیت تکمیل کردیم و این فضاپیما در آینده فضانوردان را به اعماق فضا خواهد برد.

بولدن اعلام کرد آژانس فضایی همچنین هواپیماهای پاک‌تر و آرام‌تری ارائه و مطالعاتش درباره زمین در حال تغییر را پیشرفت داد. در عین حال، ناسا در سال 2014 درک خود از سیارات منظومه شمسی و فراتر از آن را افزایش داد.

آژانس فضایی بهترین دستاوردهایش را در سال 2014 به این صورت اعلام کرد:

سفر به مریخ

اوریون بخشی از برنامه ناسا برای پیشرفت‌دادن فناوری‌های جدید و کسب توانایی‌های لازم جهت اعزام تعدادی بیشتر فضانوردان در مقایسه با گذشته نخست به یک سیارک و پس از آن به سیاره سرخ است.

همچنین، «دفتر تحصیلات» ناسا با همکاری شرکت لاکهید مارتین طی «چالش طراحی تفحص» دانشجویان را در «پروژه ریاضی، علم، فناوری و مهندسی» (STEM) خود شرکت داد. ناسا از دانشجویان دعوت کرد مهم‌ترین خطرات پیش روی پروازهای فضایی انسانی یعنی قرارگرفتن در معرض تشعشع کیهانی را بررسی کنند.

این آژانس همچنین ماه سپتامبر اعلام کرد فضانوردان ایالات متحده بار دیگر از این کشور به آژانس بین‌المللی فضایی سفر خواهند کرد و این عمل با فضاپیمایی امریکایی و تحت قراردهایی مهم با برنامه خدمه تجاری ناسا عملی خواهد شد.

ناسا، بوئینگ و اسپیس‌ایکس را برای انتقال خدمه امریکایی به آژانس و بازگرداندن آن‌ها به زمین، با استفاده از فضاپیمای سرنشین‌دار دراگون و CST-100 انتخاب کرد تا به اتکای ایالات متحده به روسیه در سال 2017 پایان دهد.

در سال 2014 موشک SLS که قدرتمندترین موشک جهان است، از مرحله مفهومی به مرحله تولید رسید. در این سال، همچنین ابزارهای اصلی در «تجهیزات مونتاژ Michoud» ناسا در نیو اورلئانز نصب شد یعنی جایی که این موشک قدرتمند در حال ساخت است.

ماه جولای، ناسا عملیات کاوشگر Mars 2020 را به همگان نوید داد که این سامانه مبتنی بر کاوشگر موفق کنجکاوی است. این کاوشگر ابزاری را برای انجام بررسی‌های فناورانه و علمی بر روی سیاره سرخ، با خود به فضا حمل خواهد کرد.

همچنین سامانه MAVEN که یکی از جدیدترین کاوشگرهای رباتیک سیاره سرخ است، ماه سپتامبر با موفقیت وارد مدار مریخ شد. در آنجا، این سیستم مطالعات بی‌سابقه‌ای را بر روی جو فوقانی مریخ صورت می‌دهد.

افزون بر این، ناوگان رباتیک ناسا ماه اکتبر تصاویری از عبور دنباله‌داری از کنار مریخ را ثبت کرد که هر یک میلیون سال از کنار آن می‌گذرد.

سامانه کنجکاوی نیز مولکول‌های آلی را در نمونه‌ای از پودر صخره‌ای مریخ شناسایی کرد که توسط مته آزمایشگاه رباتیکش جمع‌آوری شده بود. یافته‌های کنجکاوی در این زمینه، دیدگاه‌های جدیدی درباره شرایط مطلوب حیات بر روی مریخ باستانی را آشکارسازی کرد.

ناسا در سال 2014 از طریق فناوری‌های جدیدش ماموریت سیارک‌ها را عملی کرد که تعدادی از قابلیت‌های جدید موردنیاز برای سفرهای آتی انسان به اعماق فضا از جمله مریخ را پیشرفت می‌دهد.

یکی از این فناوری‌های ناسا، سامانه پیشرانش الکتریکی خورشیدی بود که شیوه‌ای کارآمد برای حرکت‌دادن محموله‌های سنگین با استفاده از نیروی خورشیدی به شمار می‌آید. این موضوع، به حرکت‌دادن محموله‌ها در ماموریت‌های آتی انسانی به سیاره سرخ کمک می‌کند.

ناسا تقریبا حدود 12 هزار شی نزدیک به زمین را تا به امروز شناسایی کرده و این تعداد شامل 96 درصد از سیارک‌های نزدیک‌ به زمین است که اندازه آن‌ها بیش از یک کیلومتر است. ناسا تاکنون هیچ اجسامی با این اندازه که طی 100 سال آینده تهدیدی برای زمین باشند، را شناسایی نکرده است.

دانشمندان مراکز محتلف این آژانس سال 2014 را به آزمایش‌کردن فناوری‌های مختلف شامل سامانه پیشرانش الکتریکی خورشیدی، طراحی‌ لباس‌های فضایی و ابزار جمع‌آوری نمونه‌موردی در فضا گذراندند که در سفر به مریخ به کار خواهند رفت.

«چالش بزرگ سیارکی» ناسا تلاشی برای همکاری با سازمان‌های مختلف است تا سیارک‌های تهدیدکننده برای جمعیت انسانی را بیابد. این چالش در سال 2014 از عموم خواست در این پروژه مشارکت کنند و آن‌ها را به شرکت در رقابت‌های «شکارچی داده‌های سیارکی»ECAST و SpaceGAMBIT ترغیب کرد.

ایستگاه بین‌المللی فضایی

سال 2014 نماد 14 سال حضور مداوم انسان در ایستگاه بین‌المللی فضایی بود و دولت اوباما ماه ژانویه اعلام کرد به دنبال بسط‌دادن فعالیت این ایستگاه تا دست کم سال 2024 است.

در سال 2014 تمامی 12 خدمه این ایستگاه در آنجا کار و زندگی کردند و دو تن از اعضای این خدمه یعنی «راید وایزمن» و «باری ویلمور» از ناسا، نخستین پیاده‌روی‌های فضایی برای آغاز بازپیکربندی ایستگاه بین‌الملی فضایی را انجام دادند تا در آینده فضاپیمای سرنشین‌دار تجاری امریکا را در آن جای دهند.

در سال 2014 تفحص‌های علمی در ایستگاه بین‌المللی به دستاوردهای جدیدی رسیدند و اعضای ایستگاه بین‌المللی صدها بررسی علمی انجام دادند که بر سلامتی و تفحص انسانی متمرکز بودند.

تحقیق درباره اساس علوم فیزیک، زندگی و علوم زمینی و فضایی از جمله حوزه‌های موردتمرکز دانشمندان این ایستگاه بود.

فناوری

ماه ژوئن، آژانس فضایی سامانه‌های مطلوب برای آزمایش فناوری‌های موردنیاز جهت فرودآوردن محموله‌های بزرگ بر روی سطح مریخ، را آزمایش کرد.

این آژانس با آزمایش سامانه Phonesat 2.5 در فضا به اجرای موفقیت‌آمیز فناوری‌های فضاپیماهای کوچکش ادامه داد. این فضاپیمای کوچک که با گوشی هوشمند کنترل می‌شود، ماه آوریل، در محموله شرکت اسپیس‌ایکس به ایستگاه بین‌المللی فضایی منتقل شد.

ماهواره مزبور برای آزمایش سوخت پاک غیرسمی در مدار زمین و به عنوان جایگزینی بالقوه برای سیستم‌های پیچیده و هیدرازین بسیار سمی در کاربردهای کنونی طراحی شده است.

تابستان گذشته ناسا مجموعه‌ای از آزمایش‌های پیچیده بر روی یکی از بزرگ‌ترین تانک‌های سوخت کامپوزیت برودتی‌اش را تکمیل کرد. این موضوع صنعت هوافضا را به طراحی، ساخت و پروازدادن تانک‌های کامپوزیت و سبک‌وزن بر روی موشک‌ها نزدیک‌تر کرد.

زمین

بولدن سال 2014 را سال زمین خواند زیرا برای نخستین بار طی بیش از یک دهه گذشته، قرار شد چندین ماموریت علوم زمین ناسا ظرف بازه یک ساله اجرا شوند.

این ماموریت‌های جدید به همراه ناوگان ماهواره‌ها، ماموریت‌های هوازی و محققان ارشد ناسا، به تعدادی از چالش‌های بحرانی که در حال حاضر و در آینده پیش روی زمین است، پاسخ می‌دهند. این چالش‌ها عبارت‌اند از تغییرات آب‌وهوا، افزایش سطح دریا، منابع آب شیرین و رخدادهای خشن آب‌و‌هوایی.

در این راستا، ماهواره «رصدخانه مدارگرد کربن 2» که ماه ژوئیه پرتاب شد، نخستین فضاپیمای ناساست که به بررسی دی‌اکسید‌کربن جوی زمین اختصاص داده شده است.

ماه سپتامبر، سامانه «پخش‌سنج سریع ایستگاه بین‌المللی فضایی-ناسا» (ISS-RapidScat) طی پرواز بازتجهیز شرکت اسپیس‌ایکس به ایستگاه بین‌المللی پرتاب شد. سامانه مزبور بر بادهای اقیانوسی نظارت می‌کند و نخستین ابزار ناسا برای استفاده از ایستگاه بین‌المللی جهت انجام تحقیقات علمی بر روی زمین به شمار می‌آید.

همچنین ابزار «سیستم حمل و نقل هواژل-ابر» (CATS) نیز آماده اعزام به ایستگاه بین‌المللی است و قرار است در پرواز محموله شرکت اسپیس‌ایکس و ماه ژانویه سال جاری میلادی، به فضا پرتاب شود.

این سامانه پس از نصب در خارج از ایستگاه، توزیع هواژل‌های موجود در جو زمین را بررسی خواهد کرد. هواژل‌ها، ذرات ریزی هستند که مه، غبار و آلاینده‌های هوا و دود را تشکیل می‌دهند.

همچنین، سیستم SMAP آخرین سامانه برای ماموریت‌های علمی زمین است که قرار است 29 ژانویه سال میلادی جدید به فضا پرتاب شود. این سامانه از رطوبت خاک زمین نقشه‌برداری کرده و شاخص‌های دقیقی از وضعیت گرما و انجماد خاک را با هدف ارتقای درک دانشمندان از آب، انرژی و کربن ارائه می‌دهد.

این سیستم همچنین به پیش‌بینی حاصل‌خیزی کشاوری و آب‌و‌هوا کمک می‌کند.

هوافضا

در سال 2014، ناسا به همراه شرکای بین‌المللی‌اش در مرکز هوافضای آلمان و شورای ملی تحقیقات کانادا، مجموعه‌ای از پروازهای آزمایشی را در آسمان کالیفرنیا آغاز کرد تا داده‌های لازم برای توسعه هواپیماهای با سوخت پاک را جمع‌آوری کند.

همچنین نوعی ابزار نرم‌افزاری رایانه‌ای توسط ناسا برای کمک به کنترل‌های ترافیک هوایی، ماه ژوئیه به «سازمان هوانوردی فدرال» امریکا ارائه شد.

منظومه شمسی و فراتر از آن

ماه نوامبر ناسا موشکی را آزمایش کرد که دریافت جهان درخشان‌تر از آنچه است که دانشمندان پیش‌تر تصور می‌کردند. همچنین، ماموریت کپلر ناسا در ماه فوریه کشف 715 سیاره جدید را در خارج از منظومه شمسی اعلام کرد.

این دنیاهای جدید که سیارات فراخورشیدی نامیده می‌شوند، حول 305 ستاره مدارگردی می‌کنند و سیستم‌های چندگانه سیاره‌ای (درست شبیه منظومه شمسی) را آشکارسازی می‌کنند.

دو ماه بعد، ستاره‌شناسان با استفاده از فضاپیمای کپلر اعلام کردند نخستین سیاره هم‌اندازه زمین را یافته‌اند که در ناحیه‌ای زیست‌پذیر حول یک ستاره‌ می‌چرخد. ناحیه زیست‌پذیر، فاصله‌ای از ستاره‌ است که در آن، آب مایع می‌تواند بر روی سطح سیاره مدارگرد وجود داشته باشد.

یکی از بزرگ‌ترین معماهای نجوم چگونگی انفجار ستارگان و تبدیل‌شان به انفجارات ابرنواختری بود. این معما ماه فوریه سال 2014 و با کمک «آرایه تلسکوپ طیفی هسته‌ای ناسا» (NuSTAR) حل شد.

این رصدخانه اشعه ایکس، نخستین نقشه از مواد رادیواکتیو را در بقایای یک ابرنواختر یافت. نتایج حاصل از بقایای ابرنواختری Cassiopeia A نشان می‌دهد چگونه امواج شوک، ستارگان عظیم را از هم می‌درند.

همچنین ماه اوت، ماموریت‌ کاوش کمربند وان آلن ناسا دومین سالگرد فعالیتش را جشن گرفت. این ماموریت معماهای کمربندهای تشعشعی زمین را بررسی می‌کند.

همچنین دو کاوشگر دوقلوی ناسا مدتی کوتاه پس از پرتابشان در سال 2012، سومین کمربند تشعشعی حول زمین را در سال 2014 کشف کردند.

ماه دسامبر، پس از سفری حدود 9 سال و طی‌کردن سه میلیارد مایل، فضاپیمای «نیوهورایزنز» ناسا از خواب زمستانی بیدار شد تا در سال 2015 با سیستم پلوتو ملاقات کند. سه میلیارد مایل، طولانی‌ترین فاصله‌ای است که یک ماموریت فضایی برای رسیدن به هدف مطلوبش طی کرده است.

در سال 2014، ساخت و آزمایش تلسکوپ فضایی جیمز وب با موفقیت پیگیری شد. ماه اکتبر، «ماژول ابزار علمی یکپارچه» یا قلب ابزار این تلسکوپ با موفقیت یک آزمایش چهارماهه را در اتاقک خلا حرارتی برودتی از سر گذراند.

این آزمایش شرایط منفی 387 فارنهایت را شبیه‌سازی کرد که این تلسکوپ در آن عمل خواهد کرد. جیمز وب جایگزین تلسکوپ فضایی هابل می‌شود و سال 2018 به فضا پرتاب خواهد شد.

نگاهی به دستاوردهای علمی ناسا در 2014+تصاویر