برخی از ماهیان ماهیگیر سطح‌زی (پلاژیک) و برخی دیگر کف‌زی (بنتیک) هستند. آنها را در همه دریاها و اقیانوس ها، از فلات قاره تا آب‌های عمیق اقیانوسی می توان یافت. گونه‌های پلاژیک این ماهیان معمولا از پهلوها و در حالی که گونه‌های بنتیک از بخش پشتی – شکمی فشرده شده‌اند.

یک پزشک - یک ربات زیرآبی که از راه دور توسط پژوهشگران یک مؤسسه زیست‌شناسی دریایی در کالیفرنیا هدایت می‌شد، به تازگی موفق شده است که ویدئویی بی‌نظیر از یک ماهی عجیب و ترسناک در عمق ۶۰۰ متری دریا بگیرد.

ماهی ماهیگیر (Anglerfish) از ماهیان استخوانی و جزو رده Lophiiformes است. دلیل نامگذاری این ماهیان، شیوه شکارگری آنها است. یک اندام «نور»زا در بالای سر این ماهی قرار دارد که به عنوان طعمه عمل کرده و ماهیان کوچک را به طرف خود جلب می‌کند، سپس با نزدیک شدن ماهی به آن، ماهیگیر با یک حرکت سریع و با استفاده از دندان های بزرگ خود طعمه را شکار می‌کند. نور تولید شده توسط جانوران را اصطلاحا نور زیستی (بیولومینسانس) می نامند.

برخی از ماهیان ماهیگیر سطح‌زی (پلاژیک) و برخی دیگر کف‌زی (بنتیک) هستند. آنها را در همه دریاها و اقیانوس ها، از فلات قاره تا آب‌های عمیق اقیانوسی می توان یافت. گونه‌های پلاژیک این ماهیان معمولا از پهلوها و در حالی که گونه‌های بنتیک از بخش پشتی – شکمی فشرده شده‌اند.

رفتار شکارگری این ماهیان در نوع خود منحصر به فرد است. ماهی ماهیگیر حداقل یک برجستگی نورزا در وسط سر خود دارد. این اندام‌ها در حقیقت از تغییر شکل سه خار اول باله پشتی پدید آمده‌اند. ماهی می‌تواند اندام نورزا را به هر سو حرکت دهد.

از آنجایی که در اعماق زیاد، نور خورشید نفوذ بسیار کمی دارد و یا اصلا وجود ندارد، بیشتر آبزیان ساکن این نواحی بیولومینسنت (قادر به تولید نور زیستی) هستند. لذا یک موجود نورزای کوچک که به این سو و آن سو حرکت می‌کند می‌تواند در نظر یک ماهی طعمه خوبی به نظر برسد. ماهی ماهیگیر با اطلاع از این مسئله، بین ۱۰۰ تا ۱۳۰ میلیون سال است که در آبهای کره زمین به شکارگری و ادامه حیات مشغول است.

نحوه تولید مثل این ماهی نیز منحصر به فرد است. ماهیان نر بسیار کوچک‌تر از ماده‌ها هستند و در یافتن غذا مشکل دارند. هنگامی که ماهیگیر نر یک ماده را پیدا می‌کند، پوست آن را گاز می‌گیرد. سپس آنزیمی ترشح می‌شود که پوست دهان نر و پوست بدن ماده را هضم می‌کند و بین دو ماهی رابطه‌ای خونی ایجاد می‌نماید.

پس از آن ماهی نر به آرامی جذب بدن ماده می‌شود، ابتدا اندام‌های گوارشی، سپس مغز، قلب و چشم‌ها جذب می‌شوند و در نهایت ماهی نر به یک جفت گناد (غده جنسی) تبدیل می‌شود. از آنجایی که جفت‌یابی در لایه‌های آبی فاقد نور بسیار مشکل است، این نوع جفت‌گیری تضمین می‌کند که همیشه اسپرم در اختیار ماهی ماده بوده و از آن سو ماهی نر نیز در اثر کمبود غذا از بین نمی‌رود.