محققان موسسه هندی تحقیقات سم شناسی CSIR با کمک نانوذرات، راهبرد جدیدی برای کاهش علایم بیماری پارکینسون در موش ها ارایه کرده اند که امید به درمان این بیماری در انسان ها را افزایش می دهد.

نانو ذرات امید به درمان پارکینسون را افزایش دادند

تاکنون درمانی برای این بیماری پیدا نشده است اما راهبردی که این محققان با کمک نانوذرات ارایه کرده اند، علایم این بیماری را در موش ها معکوس می کند.

این راهبرد که طی مقاله ای در نشریه ACS Nano توضیح داده شده است، می تواند به ارایه یک درمان جدید برای بیماری پارکینسون در انسان منتهی شود.

محققان این طرح پژوهشی توضیح می دهند که بروز این بیماری به دلیل فقدان دوپامین در مغز رخ می دهد، دوپامین یک پیغام بر شیمیایی است که به سلول های عصبی کمک می کند با همدیگر ارتباط برقرار کنند تا حرکات معمول بدن به درستی انجام شود، کاهش سطح این ماده سبب لرزش و ایجاد مشکلات حرکتی مرتبط با بیماری پارکینسون می شود.

در نمونه حیوانی این بیماری، با تزریق دوپامین به مغز می توان علایم آن را کاهش داد، با این حال دانشمندان هنوز راهی برای رساندن مستقیم و ایمن این ماده به مغز انسان پیدا نکرده اند، زیرا سد خونی مغز مانع رسیدن هر عامل خارجی از جمله دارو به مغز می شود.

این محققان دوپامین را در نانوذرات زیست تخریب پذیری بسته بندی کرده اند که برای رساندن داروهای دیگر به مغز استفاده شده اند، نانوذرات به دست آمده به صورت موفقیت آمیزی از سد خونی مغز در موش ها عبور و دوپامین را طی چند روز رها کردند و مشکلات حرکتی موش ها را بدون اثرات جانبی بهبود دادند.

بیماری پارکینسون، به لرزش به ویژه در دست ها و سر در وضعیت استراحت گفته می شود که شیوع آن بیشتر در سنین پیری است اما در جوانان نیز دیده می شود.

میزان شیوع این بیماری در تمام مناطق دنیا یکسان است و تغییرات اقلیمی و جغرافیایی در بروز آن تاثیری ندارد.

به طور کلی این بیماری در اثر از بین رفتن سلول های ترشح کننده ماده ای به نام دوپامین که یک انتقال دهنده عصبی است، رخ می دهد. علایم این بیماری بیشتر در سن 60 سالگی یا بالاتر نمایان می شود.

منبع: ایرنا