گزارشی از وضع غرفه ایران در نمایشگاه اکسپوی ٢٠١٥ میلان

روزنامه شهروند/  محسن بیدی

شهر میلان ایتالیا مدتی است که میزبان نمایشگاهی چند ماهه است که نام «اکسپو» را یدک می‌کشد. نمایشگاهی که محل معرفی کشورها به یکدیگر است تا همگان با فرهنگ، اقتصاد و سیاست یکدیگر آشنا شوند.

براساس برنامه هر پنج‌سال یک‌بار کشورهای توسعه‌یافته میزبان برگزاری اکسپو هستند و این‌بار در‌ سال ٢٠١٥ میلان ایتالیا؛ مرکز برندهای معروف جهان میزبان ١٤٧ کشور جهان است و ایتالیایی‌ها برای برگزاری این دوره از ارایه هیچ خدماتی کوتاهی نکرده‌اند.

 منطقه‌ای که اکسپو ٢٠١٥ در آن واقع شده است از مرکز شهر میلان فاصله دارد؛ اما دولتمردان و مسئولان شهرداری با استفاده از امکانات حمل‌ونقل شهری دسترسی عموم را برای بازدید از این محل آسان کرده‌اند.

پس از طی کردن مسیر یک و نیم کیلومتری وارد خیابان جهانی می‌شویم که تنها یک چهارراه دارد و ایتالیایی‌ها بهترین محل را در این چهارراه به خود اختصاص داده‌اند. طول مسیر خیابان جهانی نیز یک و نیم کیلومتر است، بنابراین بازدیدکنندگان بالغ‌بر ٦ کیلومتر پیاده‌روی خواهند کرد.

غرفه آلمان و آمریکا رودرروی ایران قرار دارند و مخاطبان پس از بازدید از آمریکا راهی ایران می‌شوند تا با خصوصیات پاویون ایران آشنا شوند.

 سالن ایران براساس گفته مسئولان همانند یک سفره است و در این سفره سعی بر آن بوده تا چهار فصل ایران را به نمایش بگذارند البته هرچند در این خصوص آنان موفق عمل نکرده‌اند اما همین سالن نیز موجب شده است که ایران به دلیل نام بزرگی که دارد میزبان مردمان سایر کشورها باشد.

در سالن ایران دانشجویان جوانی حضور دارند که به خاطر معرفی کشورشان دعوت همکاری دولت را پذیرفته‌اند و به‌عنوان مترجم مشغول به کار هستند.

جوانانی که حتی با دریافت پیشنهادات بالاتری از سوی کشور‌های دیگر و همچنین مسئولان برگزاری اکسپو حاضر به همکاری با آنان نشدند و اعلام کردند می‌خواهیم کشورمان را به بهترین نحو ممکن به بازدیدکنندگانی که از سایر کشور‌های جهان به میلان آمده‌اند، معرفی کنیم.

در ابتدای ورود به سالن ایران یکی از این جوانان دانشجو با دادن پرچم کشورمان به کودکان و همچنین خیرمقدم به بازدید‌کنندگان آنان را به سالن هدایت می‌کند. بازدیدکنندگان در ابتدا گونه‌های گیاهان را مشاهده می‌کنند اما صد حیف که حتی نام این گونه‌ها نوشته نشده است و بازدید‌کننده نمی‌داند که این گونه چیست و در کجای ایران و در چه فصلی رشد می‌کند.

قرار گرفتن پسته در ویترین شیشه‌ای

چند قدمی که بازدیدکنندگان حرکت می‌کنند، نمونه‌هایی از گل‌های ایران را می‌بینند اما همانند گونه‌هایی که در ابتدای سالن دیده‌اند، نه نامی از آنان به چشم می‌خورد و نه مشخصات دیگری، یک‌سوم از مسیر طبقه اول طی شده است و بازدید‌کننده پسته و زعفران ایرانی را از نزدیک و البته پشت شیشه می‌بیند.

 برخلاف فرهنگ ایرانی که به میهمان‌نوازی و گشاده‌دستی معروف هستیم، پسته‌ای برای پذیرایی وجود ندارد. آینه و قرآن و چند قلم از صنایع‌دستی که ارزش بسیار بالایی دارند، پس از دیدن پسته توجه مخاطب را به خود جلب می‌کند و البته قرار گرفتن چهار تندیس از مشاهیر ایران سعدی، خواجه‌نصیر، بوعلی‌سینا و خیام که خوشبختانه با استفاده از تبلت‌ها مخاطب می‌تواند با آنان آشنا شود و بداند آنان چه خدمتی به جهان کرده‌اند، قابل تقدیر است.

نمایش هنر و فرهنگ ایران
با استفاده از ال‌ای‌دی ١٦٥مترمربعی

در سالن ایران فیلم‌های مختلفی از داشته‌هایمان پخش می‌شود که در آن فرهنگ و هنر ایران به نمایش گذاشته می‌شود. فیلم‌هایی به زبان انگلیسی، در این فیلم‌ها که توسط ال‌ای‌دی ١٦٥ مترمربعی توضیحات کامل درخصوص بخش‌هایی از صنایع کشاورزی و همچنین موسیقی ایران برای بازدید به نمایش گذاشته و مخاطبان در هنگام عبور، آخرین بخش از سالن ایران در طبقه اول را مشاهده می‌کنند.

طبقه همکف؛ رستوران، کافی‌شاپ
و فروش برخی اقلام

پس از پایان یافتن بازدید از طبقه اول مخاطبان با پایین آمدن از پله‌ها راهی طبقه همکف می‌شوند جایی که رستوران ایرانی بخش بیشتر آن را در کنار یک آب‌نما گرفته است، رستورانی که به بخش خصوصی سپرده شده و این رستوران با استفاده از نام ایران غذا‌های خود را با کیفیت متوسط به مشتریانش ارایه می‌دهد.

نکته قابل توجه در این رستوران قیمت‌ها و البته کیفیت آن است. به‌عنوان نمونه یک پرس چلوگوشت در این رستوران ٢٠ یورو است که البته در مقطعی به دلیل نداشتن مواد لازم به مقدار کافی این غذا ارایه نشد.

 با عبور از رستوران، کافی‌شاپ دیده می‌شود و در روبه‌روی آن غرفه‌ای وجود دارد که محصولات ایرانی را به فروش می‌رساند که البته قابل قبول است، چراکه صنایع‌دستی هر چند محدود در سالن ایران به فروش می‌رسد. با عبور از این محل بازدید از غرفه ایران به اتمام می‌رسد و علامت خروج به بازدید‌کننده نشان داده می‌شود.

جای خالی فرش و تمدن کهن ایران
 در اکسپوی ٢٠١٥

غرفه ایران به متراژ بیش از ٥هزار متر به اتمام می‌رسد ولی در آن نه فرش ایرانی دیده می‌شود و نه تمدن ٢٥٠٠ ساله، شاید اگر مسئولان امر کمی بیشتر به محتوای سالن ایران توجه می‌کردند از این فرصت به دست آمده می‌توانستند بسیار بهتر بهره گیرند چرا که فرش و تاریخ ایران اگر در ایتالیا به نمایش گذاشته می‌شد بسیار برای ایران مفید بود زیرا در قلب اروپا مردمان جهان اطلاعات کافی از کشورمان ندارند.

 بسیاری از مخاطبان سوال می‌کردند که ایران دارای چه تمدنی است و چرا در این غرفه نشانی از آن دیده نمی‌شود. درست است که شبکه‌های خارجی ازجمله CNN آمریکا از غرفه ایران گزارشی تهیه کرده و بیان داشته این غرفه یکی از بهترین پاویون‌های اکسپو خواهد بود اما ما خود بهتر می‌دانیم که آنان نیز اطلاعات کافی از سرزمین ما  ندارند و همین حداقل‌ها موجب شده است که آنان شگفت‌زده شوند، حال اگر به‌طور کامل تمدن ما و داشته‌هایمان به نمایش گذاشته می‌شد، شبکه‌های خارجی درخصوص ما چه می‌گفتند.

 حال شاید بگویند اکسپوی میلان به موضوع تغذیه و غذا اختصاص یافته و اگر این‌چنین است دیگر صنایع‌دستی و محتویات داخل آیا ارتباطی با موضوع این دوره دارد؟