شاید شما هم بارها بلندگوهای مختلف حرفه ایی و نیمه حرفه ایی را دیده و یا قصد خرید آنها را داشته باشید.از اسپیکرهای خانگی که بگذریم،دو شاخه مهم دیگر نیز از این بلنگوها استفاده میکنند.اسپیکرهای 10 تا 30 سانتی متر پخش موسیقی مانند فضای کنسرت ها و...شاخه دیگر نیز اسپیکرهای مورد استفاده درون استدیو ها و اهداف مانیتورینگ است.در این مطلب قصد داریم تا به طور اجمالی به دو سرگروه "Active" و "Passive" سری زده و ضمن آشنایی کلی،معایب و مزایای هر کدام را به شما عزیزان معرفی کنیم.

اسپیکرهای Active یا Passive مسئله این است!

بلندگوهای کامپوننت (Component) و کواکسیال (Coaxial)

مهمترین و پر استفاده ترین نوع بلندگو ها،این دو مورد هستند.در بلندگوهای کواکسیال همه چیز به صورت ساده در کنار یکدیگر قرار گرفته است.ووفر،میدرنج و تیوتر همگی در یک مجموعه شکل گرفته اند.بر خلاف آن بلندگوهای کامپوننت از اجزای جداگانه ست شده و قابلیت استفاده بهینه از سیستم کراس اور (Crossover) را دارا هستند.در سیستم های مد نظر ما،اکثر بلندگوها در کلاس کواکسیال است.به واقع کلاس های کامپوننت برای اهدافی مانند سیستم صوتی خودرو،ایجاد آرایه صدا در سینماها و سالن های تئاتر مناسب است.

بلندگوهای کواکسیال و غیر ترکیبی نیز از 3 درایو صوتی عمده استفاده میکنند.ساب ووفر،تیوتر و گاها یک بلندگوی میدرنج.با پیشرفت تکنولوژی درایو میدرنج از بلندگوهای کواکسیال جدا شده و درایو اصلی توانایی پشتیبانی از صدای بیس (Bass) و میدرنج را به صورت همزامان داراست.بلندگوهای قدرتمند مانند اسپیکرهای 20cm موجود به طور عمده از یک بلنگوی اصلی و یک تا دو تیوتر برخوردار هستند.

بلندگوی اکتیو

(نمونه بلندگوی اکتیو)

این بلندگوها در دو نوع اکتیو (Active) و پسیو (Passive) موجود هستند.در ابتدا از ساختار کلی بلندگوهای پسیو یک توضیح اجمالی را مرور میکنیم.این بلندگوها فاقد آمپلی فایر داخلی هستند و برای پخش،به یک آمپلی فایر نیاز خواهند داشت.در بسیاری از موارد این بلندگوها دارای کاربردهای مانند مراسمات خیابانی و کارناوال ها،سخنرانی های رسمی،سالن های همایش و...هستند.بلندگوهای پسیو حرفه ایی مورد استفاده در استدیو ها اما تفاوت هایی عمده با این بلندگو ها دارند.اسپیکرهای پسیو از نوع کواکسیال که در استدیوها مورد استفاده هستند،از دیافراگم حرفه ایی و مگنت بسیار دقیقی برخوردار هستند.این خصوصیات دقیقا بر خلاف بلندگوهای پسیو (معمولا 20 سانتی) موجود در بازار است.بلندگوهای پسیو حرفه ایی با اینکه از آمپلی فایر داخلی برخوردار نیستند،اما تنظیماتی در پشت بدنه برای تناسب فرکانس وجود دارد.اسپیکرهای پسیو حرفه ایی از طیف عظیمی از فرکانس ها پشتیبانی کرده و به همین منظور به عنوان اسپیکرهای مانیتور حرفه ایی نیز از آنها استفاده میگردد.در کاربردهای استدیویی به طور عامه استفاده از اسپیکرهای پسیو بیشتر رواج دارد زیرا به وسیله ادوات مختلف و قابلیت کراس اور،صدای خروجی به راحتی تنظیم میگردد.لازم به ذکر است که بلندگوهای پسیو معمول مانند مدل های 20 سانتی متری و حتی نمونه های حرفه ایی ذکر شده،فقط برای قابلیت هایی که توضیح داده شد مناسب هستند.به عنوان مثال استفاده از یک باند پسیو نسبتا بزرگ و قدرتمند در یک کنسرت موسیقی مانند استفاده از آب برای شستشوی سخت افزار است!

باند پسیو

(نمونه بلندگوی پسیو)

بلندگوهای "Active" از یک آمپلی فایر داخلی به همراه کنترلر صدا بهره میبرند.در تنظیمات قرار گرفته بر روی بدنه این بلندگوها،پیچ های ولوم،تنظیم "Gain"، تنظیم بیس و در نهایت تریبل قرار دارد.بلندگوهای اکتیو برای کار نیازمند اتصال به برق شهر هستند.یک هیت سینک و یا یک فن 12 سانتی متری در پشت،وظیفه خنک سازی مدار (AMP) را بر عهده دارد.مهمترین ویژگی بلندگوهای اکتیو،قابلیت هایی است که آمپلی فایر داخلی آن فراهم میکند.به عنوان مثال شما دیگر هیچ نیازی به تنظیم فرکانس های خروجی نخواهید داشت زیرا آمپلی فایر داخلی با کمک مدار کراس اور فرکانسهای مناسب هر بخش را به درایو مورد نظر القاء میکند و همچنین مدار کراس اور وظیفه حمایت از تیوتر را در مواقع اوج فرکانس و (Distortion) بر عهده دارد.پس در نتیجه خطر خرابی درایو ها و در نهایت بلندگو ها به حداقل میرسد و در هزینه ها بسیار صرفه جویی خواهد شد.از طرف دیگر در زمان استفاده از باندهای اکتیو خیال شما راحت خواهد بود و میتوانید از طریق میکسر و ولوم قرار گرفته بر روی باند،هر قدر که بخواهید جریان خروجی را بالا ببرید زیرا آمپلی فایر داخلی باند به خوبی کراس کرده و مطمئن هستید که آمپلی فایر داخلی بلندگو به تناسب با درایوهای آن انتخاب شده است.تنها ضرورت به خاطر سپردن یک نکته حیاتی است و آن هم درجه "Peak" است.این بخش معمولا توسط LED هایی که بر روی باند قرار گرفته است اندازه گیری میشود.در صورتی که نشانگر "Peak" برای مدت طولانی رو حداکثر بماند،به این معنی است که جریان وارد شده به بلندگو بیش از توان آن است و ممکن است به بلندگو آسیب وارد گردد.آمپلی فایر داخلی بلندگوهای اکتیو توانایی ارنج مناسب و ایجاد حداکثر فرکانس قابل پشتیبانی اسپیکرها را داراست و از این رو برای افراد آماتور و تنبل بهترین گزینه است!

سیستم "Biamp" وظیفه تفکیک صدا و کنترل فرکانس را بر عهده دارد.به عنوان مثال در بلندگوهای پسیو اگر تیوتر با درایو اصلی به صورت (سری) قرار گرفته باشد،مشکلات دست و پا گیری به وجود خواهد آمد که خطر ایجاد اغتشاش در فرکانس های پائین از جمله آنها است.خوشبختانه مدیریت فرکانس در بلندگوهای اکتیو،جلوی ورود هر گونه جریان اضافی به درایوها را گرفته و از ایجاد اغتشاش جلوگیری میکند.علاوه بر آن توازن زمانی بین درایوهای مختلف رعایت شده و همگی به صورت همزمان یک "پیک" را اجرا خواهند کرد.تمام موارد گفته شده در بالا،در مورد بلندگوهای خانگی نیز صدق میکنند.به عنوان مثال اگر شما هم علاقمند به ست کردن یک سیستم صوتی هستید،حتما باید پارامترهایی مانند اهم،امپدانس،توان دریافتی/خروجی (وات) و فرکانس های قابل پشتیبانی بلندگو ها را به نسبت آمپلی فایر انتخاب شده مد نظر قرار دهید.کوچکترین ناهماهنگی در یک سیستم صوتی حرفه ایی خانگی باعث ایجاد مشکلات صوتی میگردد که تمام زحمات و هزینه های شما را به باد خواهد داد.ست های خانگی عمدتا در خانواده بلندگوهای پسیو و کامپوننت قرار میگیرند.البته بسیاری از ساب ووفر های موجود از نوع اکتیو بوده و دارای آمپلی فایر داخلی هستند.

بلندگوی حرفه ایی

هر دو مدل اکتیو و پسیو معایب و مزایای خود را دارند و کاربردهایی خاص،اهمیت وجود آنها را تضمین میکند.در یک جمع بندی در پایان،خاصیت های هردو خانواده گفته میشود و انتخاب بلندگوی مورد نظر بستگی به کاربرد شما خواهد داشت.