گاهی حاملگی نتایجی دور از انتظار مادر دارد. اگر مادری در ماه‌های نخست بارداری با درد شکمی و خونریزی به پزشک مراجعه کند ممکن است دچار حاملگی خارج رحمی شده باشد.

یافته های محققان ایرانی نشان می‌دهد مقدار عامل رگزایی و گیرنده‌های آن در لوله‌های رحمی زنانی که دچار حاملگی خارج رحمی هستند کمتر از زنان با حاملگی طبیعی است.

در حالت طبیعی، جنین تازه لقاح یافته پس از گذشتن از لوله‌های رحمی (لوله‌های فالوپ)، وارد رحم شده و با عروق خونی مادر در رحم ارتباط برقرار کرده اکسیژن و مواد غذایی را دریافت می‌کند، به این عمل لانه گزینی می‌گویند. حال اگر این برقراری ارتباط در هر محلی غیر از رحم روی دهد حاملگی خارج رحمی یا حاملگی نا به جا اتفاق افتاده است.

بیشترین تعداد حاملگی نا به جا در لوله‌های رحمی روی می‌دهد. از آنجا که قطر این لوله‌ها اندک است در ماه‌های نخست بارداری، افزایش حجم جنین باعث پاره شدن این لوله‌ها شده و مادر را با درد شکمی و خونریزی راهی اورژانس می‌کند. در این شرایط اغلب پزشک چاره‌ای جز خارج کردن لوله رحمی ندارد. از آنجا که این دو لوله‌ مسیر عبور تخمک از تخمدان به رحم هستند، حذف یکی از آنان باعث کاهش قدرت باروری و حذف هر دوی آنان باعث ناباروری می‌شود. اما سوال این است، چرا حاملگی خارج رحمی اتفاق می‌افتد؟

دکتر افلاطونیان، دکتر معینی و همکارانشان در مرکز ناباروری زنان پژوهشگاه رویان، برای پاسخ به این پرسش، با توجه به اهمیت حضور عروق خونی در لانه گزینی، مقایسه‌ای بین مقدار عامل رگزایی و گیرنده‌های آن در لوله‌های رحمی زنانی که دچار حاملگی خارج رحمی شده‌اند با زنان دارای شرایط طبیعی بارداری انجام دادند. در این پژوهش مشخص شد مقدار عامل رگزایی و گیرنده‌های آن در لوله‌های رحمی زنانی که دچار حاملگی خارج رحمی هستند کمتر از زنان با حاملگی طبیعی است.

با توجه به نتایج این پژوهش که در International Journal of Fertility and Sterility منتشر شده، به نظر می‌رسد پایین بودن سطح عامل رگزایی در ایجاد حاملگی‌های خارج از رحمی موثر باشد.

با مطالعات بیشتر و شناخت بیشتر چگونگی اثر این عامل بر حاملگی‌های خارج رحمی امیدهایی برای درمان و جلوگیری از این دست بارداری‌ها ایجاد خواهد شد.

منبع: ایسنا