«زمان‌بندي درست» در سازمان‌ها و ادارات ما چه جايگاهي دارد؟

روزنامه آفرینش نوشت:

در ارتباط با سازمانها و ادارات مختلف، نكته مهمي كه براي انجام وظايف به نحو احسن وجود دارد، تعيين زمان مناسب براي اجراي امور است. براي مثال، با وجود تعطيل بودن دانشگاه و خوابگاهها در تابستان و مسافرت دانشجويان به شهرها و استانهاي خود و همچنين مساعد بودن هوا، به نظر مي‌رسد يكي از بهترين زمانها براي انجام امور عمراني و اجرايي در سطح دانشگاه و خوابگاهها، همين ايام تعطيل تابستان باشد كه اصولا خلوتي خاصي در اين دوره دارد و دست مسئولين را براي انجام كارهاي اجرايي، باز مي‌گذارد. اما چه اتفاقي مي‌افتد كه وقتي در فصل تابستان و ايام تعطيلات، گذرمان به يكي از دانشگاههاي پايتخت و فضاي خوابگاهي درون آن مي‌افتد، بسياري از كارهاي عمراني را بر زمين مانده و متوقف مي‌يابيم، حال كافي است مهرماه و زمان بازگشايي دانشگاهها از راه برسد، در هر گوشه‌اي از خوابگاه و دانشگاه، شاهد فعاليتهاي عمراني و رفت و آمد كارگران و تكميل ساخت بناهاي مربوط به آنها و رفع نواقص موجود و... خواهيم بود.

اينجاست كه وقت‌شناسي مسئولان آن دانشگاه، احتمالا برايمان زير سوال خواهد رفت. چرا كه بهترين فرصت براي انجام اقدامات عمراني را رها كرده‌ايم و آن را به وقتي موكول نموده‌ايم كه انتظار مي‌رود در آن، همه‎ي مقدمات براي استفاده و بهره‌مندي دانشجويان فراهم شده باشد.

اين مثالي است كه ما در اغلب سازمانها و ادارات به انحاي گوناگون، همواره شاهدش هستيم. مثلا مدارس در سه ماهه تابستان، خلوت و مناسب كارهاي اجرايي‌اند. اما اين كارها به جاي آن كه در موعد مقرر خود انجام بگيرد، درست به زماني موكول مي‌شود كه درهاي مدارس مجددا به روي دانش‌آموزان باز مي‌شود.

مثلا هوشمندسازي كلاسهاي درسي كه در سالهاي اخير در مدارس ما در حال تحقق يافتن است، در طول تابستان خبري از آن نيست. اما درست در اول مهرماه، وقتي دانش‌آموزان براي يادگيري و معلمان براي ياددهي پا به مدرسه مي‌گذارند، با كلاسهايي مواجه مي‌شوند كه به آنها عنوان مي‌شود بناست به زودي هوشمندسازي شوند و امكاني كه مي‌توانست در همان آغاز مهر، فراهم باشد تا به فرايند يادگيري-ياددهي كمك شاياني كند، به هفته‌هاي بعد از بازگشايي مدارس موكول مي‌شود. بگذريم كه بعضي وقتها اين نوع اقدامات اجرايي، اختلالهايي هم در امر تدريس و تحصيل براي معلمان و دانش‌آموزان به وجود مي‌آورند.

در حالي كه اگر مسأله‌ي وقت‌شناسي براي انجام امور عمراني و انجام آنها نه در دقيقه‌ي نود- بلكه بسيار پيش‌‍تر از آن، به صورت يك فرهنگ در جامعه‌ي ما درمي‌آمد، از بسياري از ضرر و زيان‌هايي كه ما پيوسته در زمينه‌هاي مختلف به واسطه‌ي همين تاخير و تعويق‌ها متحمل مي‌شويم، تا حد زيادي كاسته مي‌شد.

چه خوب است زمان‎بندي درست و تعيين بهترين و مناسبترين زمان براي انجام امور اجرايي و عمراني و اقدام در اولين فرصت، در سازمانها و نهادهاي مختلف ما به شكل يك فرهنگ پسنديده درمي‌آمد، فرهنگ پسنديده‌اي كه نوعي نظم خاص به جامعه و بخشهاي مختلف آن مي‌دهد.