این کارشناس مسائل بین الملل در گفتوگو با خبرنگار عصر ایران ادامه داد: آن چه پیش آمده؛ شاید از بعد دیپلماتیک غیرمنتظره باشد که عربستان و دو کشور دیگر شورای همکاری خلیج فارس تصمیم بگیرند که یک عضو دیگر شورا را مورد تحریم قرار داده و روابط دیپلماتیک، تجاری و اقتصادی خود را با آن کشور قطع کنند چنین مساله ای از نظر دیپلماتیک در روابط بین الملل غیرمعمول است.
وی ادامه داد: بویژه این که همیشه سعی بر این بوده در شورای همکاری خلیج فارس نشان دهند که با یکدیگر یکپارچه و متحد هستند و هیچ خطری کشورهای عضو را تهدید نمی کند اما بعد از این اتفاق مشخص شد که شورای همکاری خلیج فارس هم تا الان به تار مویی بند بوده است و آن طور که در بیرون نشان می دادند، وحدت و همدلی بین اعضا وجود نداشت.
این تحلیلگر مسائل حقوق بینالملل یادآوری کرد: البته این سابقه اختلاف هم جدید نیست و باز می گردد "به 20 سال پیش که عربستان از نظر تفکر بر ضد اخوان المسلمین است اما قطر به همراه ترکیه طرفدار و هواخواه اخوان المسلمین بوده است" و در نتیجه قطر از حماس و گروه های اخوانی زمان سر کار آمدنشان در مصر حمایت کرد در حالی که عربستان با آن ها مخالف بود.
علی خرم با اشاره به اینکه: "بنگاه خبری الجزیره" هم یکی از موارد اختلاف بین قطر و عربستان بود به این خاطر که الجزیره بخصوص از لحاظ مسایلی که در جهان اسلام رخ می داد، باصطلاحی موی دماغ عربستان شده بود. افزود: امارات هم از نظر خطوط هوایی نسبت به قطر احساس خطر می کرد و قطر را تهدیدی برای جایگاه خود می دانست.
نماینده پیشین ایران در مقر اروپایی سازمان ملل متحد توضیح داد: بنابراین مجموعه ای از عوامل دست به دست هم داد تا عربستان این کار را بصورت فرمایشی انجام دهد و بصورت کودکانه دستور داد؛ چند کشور کوچک دیگر که خیلی هم سازمان و ساختار ندارند از جمله لیبی یا یمن که حتی دولت ندارند و یا جزیره مالدیو، قطع رابطه کنند. این کشورها از لحاظ روابط بین الملل خیلی با ارزش نیستند اما این اقدام عربستان باعث شد؛ اولا در شورای همکاری خلیج فارس یک خلا و هرج مرج جدی بوجود آید و ثانیا شعاری که علیه ایران می دادند شکسته شود و می توان گفت؛ شعار آنها بی محتوا شده است.
خرم تاکید کرد: در حال حاضر ایران نباید در بوق و کرنا کند که؛ " قصد دارد از این شرایط بهره برداری کند و یا این ماجرا به نفع ایران است" چرا که جار زدن این مساله هم به ضرر قطر خواهد بود هم ایران، پس ایران باید چراغ خاموش حرکت کند و اگر هم قصد کمک رسانی های انسانی به قطر را دارد بایستی که؛ این کمک بدون سر وصدا و تبلیغات باشد تا زمانی که قطر از این معضل خارج شود در غیر این صورت قطعا نیروهای مختلف سعی می کنند "قطر را بکوبند و تمام راه های ارتباطی را ببندند" بعبارتی دیگر ایران بایستی با زیرکی و خرج دیپلماسی هوشمند و با کار کردن با قطر، کویت و عمان سعی کند مسایل پیش آمده را راهبری کند.
خرم در پاسخ به این پرسش؛ با توجه به اینکه قطع روابط عربستان و قطر سابقه دارد و بعد از مدتی دوباره همه روابط از سر گرفته شد، آیا دوباره همین داستان تکرار خواهد شد یا خیر؟ گفت: این بار با دفعه قبل تفاوت دارد «آن زمان امیر حاضر قطر جای پدرش می نشست و عربستان هم ناراضی نبود اما این بار مساله تضاد منافع است و عربستان می خواهد این را به عنوان بهانه ای برای سرکوب قطر استفاده کند حتی خیلی دوست دارد اگر بتواند از چنین ابزارهایی برای کودتا و برکناری حکومت فعلی قطر استفاده و حکومت نزدیک به خودش را سر کار بیاورد» به همین دلیل قضیه این بار فرق می کند.
وی در پایان اضافه کرد: نباید فراموش کنیم که جهان عرب در دوستی و دشمنی خود ثبات و وحدت ندارند برای همین ما باید با عقلانیت پیش برویم و در این بین هزینه و خسارت هایی را متحمل نشویم که قابل جبران نباشد.
با امعان به مقاله آقاي رضا غبيشاوي كه انتشار داديد ضمن اينكه ايران از فرصت اين اختلاف هم بايد بهره برداري سياسي و اقتصادي بكند،مراقب اين امر نيز باشد كه در دام توطئه عربستان نيافتد و حمايت از قطر بطور منطقي و ديپلماتيك باشد.اين مسئله يادمان باشد كه اعراب هميشه بر سر موضوع ايران در خيلي از مسائل اتفاق نظر دارند.و بهترين راهكار ايجاد تشتت در بين سران كشورهاي اسلامي از طريق راههاي ديپلماتيك هست.حالا بهترين آزمون براي دكتر ظريف است كه همانند وزارت نفت يك گوش مالي حسابي به سران خود راي عربستان بدهد.