عصرایران؛ احسان محمدی- عکس هایی از مهدی طارمی و گادوین منشا در تمرین بعد از تساوی دردناک مقابل سیاه جامگان منتشر شد که آنها را خندان و دوشادوش هم نشان می داد. صمیمی و امیدوار. انگار می خواهند با این عکس ها بگویند همه چی آرومه ما خیلی هم خوشحالیم و باقی قصه ها!

کمتر از 10 دقیقه تا پایان بازی برانکو مقابل اکبر میثاقیان، هواداران پرسپولیس سرمست روی سکوها شعار می دادند. چهار بُرد پی در پی، دوازده امتیاز و لمس ابرهای خوشبختی. اما همانطور که پیش تر هم نوشته بودم، مهمترین رقیب این روزهای پرسپولیس غرور و سرمستی است که می تواند یقه آنها را بگیرد. در یک بازی مسلط که اشتباهات داوری در آن کاملاً تاثیرگذار بود بازیکنان این تیم در لحظاتی آنچنان به توپ ضربه می زدند که انگار تیم حریف محکوم به شکست بود اما فوتبال گاهی این تیم ها را تنبیه می کند و این اتفاق یقه قرمزها را گرفت. یک گل آنها را وارد حاشیه ای کرد که از آن گریزان بودند.

زمزمه های پاس ندادن بازیکنان پرسپولیس به گادوین منشا از بازی مقابل نفت شروع شد. مقابل سیاه جامگان هم مهدی طارمی در یک موقعیت ممتاز به جای پاس دادن تلاش کرد خودش گلزنی کند. موضوعی که از سوی یک مهاجم کاملاً طبیعی است و نمی شود او را سرزنش کرد اما وقتی منشا در چند قدمی اش توپ را التماس می کرد تماشاگران به خشم آمدند. با صدای بلند منشا را تشویق کردند و در پایان بازی هم برخی از آنها مهدی طارمی را سرزنش کردند. از منشا تا معنوی نژاد؛ کسی به آنها پاس نمی دهد؟

وقتی ایمون زاید در یک شب تکرارناشدنی مقابل استقلال هت تریک کرد انتظار می رفت بتواند جایگاه ثابتی را دستکم برای مدت طولانی در پرسپولیس به دست بیاورد اما اینطور نشد. با او دوستی داشتم و چند بار گله کرد که انگار برخی از بازیکنان پرسپولیس خوشحال نشده اند که او سه گل به استقلال زده و هواداران زیادی تشویقش می کنند. گله می کرد که بعضی ها در تمرین به او پاس نمی دهند و حتی گاهی روی پایش تکل های خشن می روند. اثبات حرف های مهاجم ایرلندی- لیبیایی آسان نبود اما دلیلی هم نداشت خلاف واقع بگوید.

شائبه پاس ندادن و فدا کردن تیم به خاطر رفیق، فقط در فوتبال وجود ندارد. چندی پیش برخی تماشاگران از سعید معروف گله می کردند که چرا به معنوی نژاد پاس نمی دهد و انگار دست هایی در تیم ملی والیبال در کار است تا این ستاره جوان در حاشیه بماند و جا را برای برخی تنگ نکند. از آن اتهام هایی که آدم حتی اگر با چشم خودش ببیند هم دوست ندارد باور کند.

حالا تماشاگران و حتی روزنامه نگارانی هستند که می گویند مثلث طارمی- مسلمان – احمدزاده آنقدر در این تیم ریشه دوانده اند که می توانند برای سرمربی هم تصمیم بگیرند. آنها کمال کامیابی نیا را هم در این جمع قرار می دهند و می گویند نفوذ او باعث شده تا نوبت چندانی به سیامک نعمتی نرسد که به نظر پر اشتیاق می آید.

کسی در کیفیت بازیکنانی که مورد قضاوت قرار گرفته اند تردیدی ندارد. آنها از ممتازترین بازیکنان حال حاضر لیگ هستند اما هیچکس از تیم بزرگتر نیست. هر وقت بازیکنی احساس کرد از تیم بزرگتر است و تماشاگرها موظف هستند فقط او و رفیق هایش را تشویق کنند در نهایت به قلب خود و تیمش شلیک می کند.

تساوی دلسردکننده در تهران مقابل سیاه جامگان شاید همان ایده تکراری را به ذهن بیاورد. اینکه قرمزها پیش از رویارویی با الاهلی در لیگ قهرمانان آسیا نیاز به یک سیلی تلخ داشتند تا از مستی ناشی از پیروزی های مکرر در لیگ خارج شوند. آیا این اتفاق رخ خواهد داد یا سیاه جامگان، گلیم بخت شاگردان برانکو را سیاه بافته است؟