اس ام اس روز شعر وادب

شب شد و پیر رفوگر ناله کرد
کای خوش آن چشمی که گرم خفتن است
چه شب و روزی مرا، چون روز و شب
صحبت من، با نخ و با سوزن است

 ___________________________________________

من بهر جائی که مسکن میکنم
با من آنجا بخت بد، هم مسکن است
چیره شد چون بر سیه، موی سپید
گفتم اینک نوبت دانستن است

  ___________________________________________

نه دم و دودی، نه سود و مایه‌ای
خانهٔ درویش، از دزد ایمن است
برگشای اوراق دل را و بخوان
قصه‌های دل، فزون از گفتن است

  ___________________________________________

من زبون گشتم بچنگال دو گرگ
روز و شب، گرگند و گیتی مکمن است
ایستادم، گر چه خم شد پشت من
اوفتادن، از قضا ترسیدن است

  ___________________________________________

گر نهم امروز، این فرصت ز دست
چاره‌ام فردا به خواری مردن است
سر، هزاران دردسر دارد، سر است
تن، دو صد توش و نوا خواهد، تن است

  ___________________________________________

دل ز خون، یاقوت احمر ساخته است
من نمیدانستم اینجا معدن است
جامه‌ها کردم رفو، اما به تن
جامه‌ای دارم که چون پرویزن است

  ___________________________________________

اینهمه جان کندن و سوزن زدن
گور خود، با نوک سوزن کندن است
هر چه امشب دوختم، بشکافتم
این نخستین مبحث نادیدن است

  ___________________________________________

چشم من، چیزی نمی‌بیند دگر
کار سوزن، کار چشم روشن است
دیده تا یارای دیدن داشت، دید
این چراغ، اکنون دگر بی روغن است

  ___________________________________________

چرخ تا گردیده، خلق افتاده‌اند
این فتادنها از آن گردیدن است
آنچه روزی در تنم، دل داشت نام
بسکه سختی دید، امروز آهن است

 ___________________________________________

بس رفو کردم، ندانستم که عمر
صد هزارش پارگی بر دامن است
گفتمش، لختی بمان بهر رفو
گفت فرصت نیست، وقت رفتن است

  ___________________________________________

خیره از من زیرکی خواهد فلک
کارگر، هنگام پیری کودن است
دوش، ضعف پیریم از پا فکند
گفتم این درس ز پای افتادن است

  ___________________________________________

ذره ذره هر چه بود از من گرفت
دیر دانستم که گیتی رهزن است
نیست جز موی سپیدم حاصلی
کشتم ادبار است و فقرم خرمن است

  ___________________________________________

من به صد خونابه، یک نان یافتم
نان نخوردن، بهتر از خون خوردن است
دشمنان را دوستتر دارم ز دوست
دوست، وقت تنگدستی دشمن است

  ___________________________________________

هر چه من گردن نهادم، چرخ زد
خون من، ایام را بر گردن است
خسته و کاهیده و فرسوده‌ام
هر زمانم، مرگ در پیراهن است

  ___________________________________________

افسانه ی عمرم آورد خواب
عمری که نبود خواب دیدم
از عشق و جوانییم چه پرسی؟؟
من دسته گلی بر اب دیدم

  ___________________________________________


صفایی بود دیشب با خیال خلوت ما را
ولی من باز پنهانی تو را هم آرزو کردم

 
 ___________________________________________

از زندگانیم گله دارد جوانیم
شرمنده جوانی از این زندگانیم

 ___________________________________________

دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین
به علی شناختم من به خدا قسم خدا را

  ___________________________________________

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران، وای به حال دگران

  ___________________________________________

دیگر گذشته از سر و سامان من مپرس
من بی تو دست از این سر و سامان کشیده ام

  ___________________________________________

جسم قبر و جامه قبر و خانه قبر
باز لفظ زندگان عنوان ماست

  ___________________________________________

متن خبر که یک قلم بی‌تو سیاه شد جهان
حاشیه رفتنم دگر نامه سیاه کردنست

  ___________________________________________

باید از محشر گذشت
این لجن زاری که من دیدم سزای صخره هاست, گوهر روشن دل از کان جهان دیگر است
عذر میخواهم پری, من نمی گنجم در آن چشمان تنگ
با دل من آسمان ها نیز تنگی می کند

  ___________________________________________

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم
دیگر اکنون با جوانان ناز کن با چرا؟

  ___________________________________________

گفتی :«به تو گر بگذرم از شوق بمیری»
قربان قدت بگذر و بگذار بمیرم
هر زخم زدی حسرت زخم دگرم بود
این بار نمردم، که دگر بار بمیرم

  ___________________________________________

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا
نوش دارویی بعد از مرگ سهراب آمدی
سنگدل این زود تر می خواستی حالا چرا

___________________________________________

در دیاری که در او نیست کسی یار کسی
کاش یارب نیفتد به کسی کار کسی

  ___________________________________________

از تو بگذشتمو بگذاشتمت با دگران
رفتم از کوی تو لیکن عقب سر نگران
ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران وای به حال دگران

  ___________________________________________

صفایی بود دیشب با خیالت خلوت مارا / ولی من باز پنهانی تو را هم آرزو کردم

___________________________________________

گله دارد جوانی از زندگانیم
شرمنده جوانی از این زندگانیم

___________________________________________

مد امّا در نگاهش آن نوازش ها نبود
چشم خواب آلوده اش را، مستی رویا نبود
نقش عشق و آرزو از چهره ی دل، شسته بود
عکس شیدایی، در آن آیینه ی سیما نبود