وزارت خارجه ، اعدام "حسنی مبارک" را در دستور کار کنفرانس اسلامی قرار دهد!

 عصرایران - هر چند اسرائیل در جنایات غزه ، نه متهم که مجرم ردیف اول است ، اما با توجه به شرایط جاری ، دولت مصر و رئیس جمهور آن  نیز بی گمان شریک جنایاتی هستند که صهیونیست ها علیه مردم مظلوم غزه مرتکب می شوند ؛ این ، نکته ای است که چندی پیش در همین سایت و با عنوان "غزه ، تنهاترین شهر جهان" بدان پرداختیم و ترجمه ای از آن را نیز در بخش عربی عصرایران منتشر ساختیم.

با توجه به فاجعه غزه که کودکان معصوم ، قربانیان اصلی آن هستند ، نه فقط مسلمانان ، بلکه هیچ انسان صاحب وجدانی نمی تواند در مقابل محاصره طولانی مدت غزه و گرسنگی کودکان و زنان و مردان این شهر تنها و بی دارویی بیمارانشان ، اخم بر ابرو نیاورد ، اعتراضی نکند و آهی نکشد ولو آن که عملاً کار دیگری از دستش بر نیاید.
از این رو ، تجمع دانشجویان دانشگاه های تهران در اعتراض به جنایات صهیونیست ها و حمایت ولو شعاری از مردم غزه ، اقدامی قابل درک و البته انسانی است .

با این حال ، آن چه از دانشجویان به عنوان قشر اندیشمند جامعه انتظار می رود ، این است که در حرکات و شعارهایشان حساب شده تر از دیگران عمل کنند و حرفی نگویند که وهن خود و تجمعاتشان را باعث شود.
آن طور که خبرگزاری فارس گزارش داده است ، دانشجویان دانشگاه های تهران ، از وزارت خارجه كشورمان خواستند تا موضوع اعدام انقلابي حسني مبارك رئيس‌جمهور خائن مصر را در دستور كار سازمان كنفرانس اسلامي قرار دهد!
این جمله ای است که عیناً در خبر خبرگزاری فارس آمده است و شاید آن را باید آن را چندین بار خواند تا مطمئن شد که اشتباهی درکار نبوده است.

به راستی این چه درخواستی است که یک عده به نام دانشجو از دستگاه دیپلماسی رسمی یک کشور مطالبه می کنند؟
آیا انتظار دارند نماینده ایران در سازمان کنفرانس اسلامی پشت تریبون این سازمان برود و از بیش از 50 کشور اسلامی عضو این سازمان بخواهد قتل رئیس جمهور یک کشور را در دستور کار قرار دهند؟  
مگر سازمان کنفرانس اسلامی دادگاه انقلاب و مبارک هم تبعه ایران است که مرتکب افساد فی الارض شده است و اینک دانشجویان در مقام دادستان کیفرخواست اعدام برایش صادر کرده اند؟
البته می توان در قاموس فعالیت های سیاسی ، نابودی هر کسی را در شعار خواستار شد کما اینکه همه ما سال ها شعار مرگ بر صدام  دادیم و ولی این که جلوی وزارت خارجه جمع شوند و از آن بخواهند اعدام یک رئیس جمهور - ولو فرد خائنی مثل مبارک - را در دستور کار قرار دهد ، واقعاً "نوبر" است.
آیا این خواسته غیرمتعارف و غیرعملی جز وهن کشور و دانشگاه فایده دیگری دارد؟

اگر چنین حرفی از گروهی انسان بی سواد و ناآگاه سر می زد ، می شد به راحتی از کنارش گذشت ولی وقتی به نام دانشجو ، چنین حرف های بچه گانه ای زده می شود ، هرکس دانشجوست یا روزگاری افتخار دانشجو بودن را داشته ، نمی تواند تحمل کند که تعقل دانشجویی به حدی تحلیل رفته باشد که مرتکب چنین خبطی شود و از وزارت خارجه بخواهد کشتن رئیس جمهور یک کشور دیگر را در دستور کار یک سازمان بین المللی قرار دهد!!
 
حرکت های دانشجویی ، چون  به اسم دانشجو و دانشگاه است ، آن قَدَر حرمت دارد که بانیان آن بر روی تک تک شعارها و مطالبات و کلمه به کلمه بیانیه هایشان ، تأمل کنند و عنداللزوم از متخصصان - که در دانشگاه ها جمع اند- مشورت بگیرند ؛ بی گمان اگر کسانی که این تجمع را به راه انداخته اند ، از یکی از استادان روابط بین الملل و حتی دانشجویان ترم اول این رشته ، در این باره مشورتی می گرفتند ، دچار چنین افراطی گری مضحکی نمی شدند تا ارزش کار انسان دوستانه شان تحت الشعاع این موضوع و نظایر آن قرار بگیرد.

حرمت نام دانشجو و دانشگاه را باید نگه داشت و البته نباید فراموش کرد که حفظ حرمت هر امامزاده ای ، بیش و پیش از هر کسی با متولی آن است و لذا اگر خود دانشگاهیان ، با عدول از متانت و رویکردهای معقول ، این حرمت را بشکنند نمی توان از دیگران انتظار چندانی داشت.