عصر ایران؛ محمدجلالی- این روزها صدا و سیما با سوءتفاهم درباره جایگاه خود روبه رو شده و دست به اتهام‌زنی و پخش اعترافات اجباری می‌زند که اعتبار این مجموعه را زیر سؤال برد.

مائده هژبری متولد ۱۳۸۰ و تهرانی است. او در اینستاگرام با کلیپ‌هایی که از رقص خود در پیج شخصی منتشر کرده بود ۶۰۰ هزار فالوور داشت و گفته شده که چندی پیش توسط نیروی انتظامی دستگیر و مدتی بازداشت بود و نهایتاً با قید وثیقه آزاد شد.

پخش اعترافات این دختر 17 ساله از شبکه یک سیما واکنش‌های متعددی را در پی داشت که شاید نظر امیرمهدی ژوله (فیلم‌نامه‌نویس و بازیگر) در مورد واکنش‌ها به این امر جامعیت کاملتری داشته باشد و به نوعی علت واکنش را به خوبی بیان می‌کند:

«چرا دزدها نمی‌رقصند؟ کاش دزدها و رانت‌خوارها و اختلاس‌گرها و بی‌عرضه‌ها و بی‌شرف‌های مملکت همه زن بودند. بالاخره فیلم یک طره مویی، سازی، رقصی، آوازی، لبخندی، چیزی ازشان درمی‌آمد، به فارسی سخت از وسط جر داده می‌شدن.

خدا رو شکر از وقتی این رقاصه‌ها رو گرفتن بازارچه رونقی گرفته، دلار مفت. برقمون اومده، آبمون هم زیاد شده.»

گویا این آینه عبرتِ صدا و سیما برای مردم عبرتی نداشت و آینه‌ای شد برای خودش.

این اقدام که تا پخش آن اعتراف، مثل تمام جرائم در دستگاه قضا در حال پیگیری بود با رسانه‌ای شدنش از مسیر خود دور شد و حالا اگر این رقص و رقصنده را مجرم تصور کنیم تعداد رقصنده‌ها را با هشتک‌های مختلف در فضای مجازی افزایش دادیم؛ بدبینی به رسانه ملی را تداوم بخشیدیم و تنشی به تنش‌های کشور افزودیم که نیازی بدان نبود.

حالا رسانه‌های خارجی از جمله تایم، آسوشیتد پرس، تلگراف، ایندیپندنت، و بی‌بی‌سی جهانی با انعکاس این خبر از عدم آزادی اجتماعی دم می‌زنند و رسانه‌ ما هم مدرکی مستند به آنان می‌سپارد.

محمدرضا زائری روحانی شیعه و مدرس دانشگاه در توئیت خود می‌نویسد: متأسفانه به دزدی و غارت بيت‌المال كاری نداريم اما به رقص و بی‌حجابی كار داريم! فاصله مان با اسلام پيغمبر و اميرالمؤمنين همين قدر است!

به هر روی نگاه‌های چندگانه به پرونده‌های مختلف فسادهای اخلاقی و اقتصادی سبب می‌شود تا جامعه پیش خود مقایسه نماید که چرا اعترافاتی از بابک زنجانی، محمودرضا خاوری و هزاران هزار هنجار شکن پخش نمی‌شود و آن وقت دختری 17 ساله را به چالش می‌کشیم؟!