عصر ایران ؛ کاوه معین‌فر - فیلم «آشغال‌های دوست‌ داشتنی» به نویسندگی و کارگردانی، محسن امیریوسفی محصول سال ۱۳۹۱ است. امسال برای ششمین بار فرم شرکت در جشنواره فجر را پر کرده است و علی رغم تمام اتفاقات 6 سال گذشته بهر حال فیلمی است که با دریافت مجوز ساخت تولید شده و پروانه نمایش هم دارد اما باز به دلیل مسائل اعلام نشده نه در جشنواره فجر پذیرفته شده و نه اکران شده است.

چند ماه قبل (مهر ماه) فاطمه ذوالقدر نایب رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس اعلام کرد: «در راستای پیگیری های کمیسیون فرهنگی مجلس برای اکران «آشغال های دوست داشتنی» اعضای این کمیسیون صحبت هایی را با رئیس (سابق) سازمان سینمایی محمد مهدی حیدریان انجام دادند و ایشان گفتند که این فیلم پس از «عصبانی نیستم» اکران خواهد شد و به محسن امیر یوسفی هم قول اکران «آشغال های دوست داشتنی» را داده بودند اما درعمل این اتفاق رخ نداده و این فیلم هنوز به روی پرده نرفته است. در طول رایزنی ها ما برای اکران این فیلم، ما حتما می خواستیم که آقای حیدریان به این مسئله ورود کنند و حتی کمیسیون فرهنگی مجلس صحبت هایی را با وزیر ارشاد برای اکران این فیلم انجام داد و ایشان گفتند این موضوع را پیگیری خواهند کرد.»

در مصاحبه‌ای که امیر یوسفی اخیرا با ایلنا انجام داده در پاسخ به پرسش اینکه آیا ممکن است امسال هم مانند سال گذشته از جشنواره انصراف دهید، جواب داده: « خیر، به هیچ وجه انصراف نمی‌دهم. سال قبل هم که انصراف دادم به این علت بود که تعهد کتبی اکران به امضای آقای رضاداد و دکتر داروغه‌زاده و یکی دیگر از مدیران محترم به من دادند ولی تا الان بعد از یکسال خبری از اکران نشده است. شرکت در جشنواره فیلم فجر حق عوامل سازنده فیلم آشغال‌های دوست داشتنی است که شش سال است منتظر دیدن نتیجه کار و زحمت‌شان هستند. در این‌ مدت هم فیلم به جشنواره‌های خارجی داده نشد تا اولین نمایش‌ آن در ایران باشد.»

در ادامه اضافه می‌کند : « آقایان خودشان بهتر می‌دانند که هیچ هیات انتخابی تا به حال آشغال‌های دوست داشتنی را رد نکرده است! مشکلات آشغال‌های دوست داشتنی از جشنواره فجر سال ۹۲ شروع شد که دبیر جشنواره (آقای علیرضا رضاداد) کپی امانت فیلم را از داخل کیف‌شان درآوردند و به چند نفر از اهالی مطبوعات گفتند این فیلم در کیف من می‌ماند و به هیات انتخاب نشان داده نمی‌شود! فیلم من در این شش سال هنوز در کیف آقای رضاداد مانده و قفل آن هر سال محکم‌تر هم‌ می‌شود!»

و نهایتا می‌گوید: « جشنواره‌های فیلم فجر در دولت تدبیر و امید نشان داد که تمام قوانین جشنواره شناورند! برای بعضی مهربان و برای بعضی خشن هستند. در این شش سال فیلم من توسط هیئت انتخاب جشنواره رد نشده و هربار ماجرای همان کیف آقای رضاداد بوده و بس! تمام حرف من هم همین بوده که بگذارید یکبار هیات انتخاب آشغال‌های دوست داشتنی را آزادانه ببیند و تصمیم‌گیری کند. خدای نکرده در جشنواره‌های کمونیستی شوروی سابق که نیستیم!»

با توجه به مسیر اتفاقات باید اشاره کرد بدترین اتفاق در سینما این است که یک برخورد خارج از روند معمول سینما با یک فیلم صورت گیرد، حق آن است که امسال به دور از حاشیه، فیلم به هیئت انتخاب جشنواره ارائه شده و یک تصمیم سینمایی درباره آن گرفته شود.

با توجه به اعتراضات کانون کارگردانان خانه سینما، مجمع فیلمسازان و بازیگرانی چون شهاب حسینی، حبیب رضایی، صابر ابر و عوامل فیلم در سال گذشته (1396) مبنی بر اینکه با در اختیار داشتن پروانه نمایش، حق طبیعی‌ و قانونی‌ این فیلم است که توسط هیأت انتخاب جشنواره فجر دیده شود اما هنوز هیچ خبر موثقی از چنین اتفاقی در دست نیست.

اگر از منظر فیلمساز و عوامل فیلم به قضیه نگاه کنیم واقعا این حجم از فراز و فرود در جریان نمایش و ارائه فیلمی که بر اساس قوانین مملکت تولید شده و پروانه نمایش هم گرفته ولی همچنان به نتیجه نرسیده است، صبر ایوب می‌خواهد که انصافا امیریوسفی و تیم سازنده‌ فیلم چنین تحملی را از خود نشان داده‌اند.

این فیلم می‌توانست با ارائه به جشنواره‌های خارجی و بال و پر دادن به اتفاقات حاشیه‌ای آن، هزینه‌های بسیار زیادی را بر دوش فرهنگ و هنر این کشور قرار دهد، اما حال که فیلم به شکل منطقی از چنین جوسازی‌هایی دور بوده است، چه نیک است که سازمان سینمایی هم این حالت بلاتکلیفی به وجود آمده برای این فیلم را پایان دهد.

وزارت ارشاد و سازمان سینمایی با یک رویکرد پدرانه می‌تواند اتفاقات ۶ سال گذشته را به کام سازندگان فیلم شیرین سازند و می‌توان گفت نمایش فیلم در جشنواره فجر آغاز این راه است.