برنامه این هفته از نقد ورزشی و فوتبال‌های روز کمی فاصله گرفته شده بود و گزارشگران فوتبال یعنی «علیرضا علی‌فر»، «مزدک میرزایی» و «جواد خیابانی» دور هم جمع شدند و با هم به گفتگو پرداختند.

برنامه از آنجایی جالب شد که پیمان یوسفی دست به نقد جواد خیابانی زد. کسی که بارها و بارها در گزارش‌های حساس ملی و باشگاهی گزارشگری کرده، مبدع «غزال تیرپا» است و کارهای خارج از عرف زیادی را انجام داده اما این برنامه گویا قرار نبود به تعریف و تمجید جواد خیابانی بگذرد.

بنا نبود مثل همیشه خیابانی باشد و نقدهایش به این و به آن. با فوتبال‌هایی که اشتباهات گزارشگری دستمایه هجوم‌های فضای اجتماعی بر علیه او شده بود.

کلیپی در آن پخش شد که به ناگهان جواد خیابانی آلمانی حرف می‌زد! بازیکنان تعویضی را نمی‌دید و باز هم توپ را در اختیار بازیکنی قرار می‌دهد که چندین و چند دقیقه پیش، تعویض شده بود! غیرت ایرانی را بر سر عمانی‌ها می‌کوبید و ...!

خیابانی که به نظر نمی‌رسید از آن کلیپ چندان راضی بوده باشد از کارنامه خود دفاع کرد.

او می‌گفت: من شکسپیر نیستم که بتوانم جملات بی‌عیب و نقص را بیان کنم. تمام زبان‌های دنیا را نمی‌دانم که بتوانم بازیکنان را با همان نام اصلی بخوانم.

می‌گفت: چرا نود دقیقه فوتبال با 2-3 اشتباهی که من کردم قضاوت می‌کنید و آن را به تمسخر می‌گیرید؟

تا اینجای کار همه چیز به نفع جواد خیابانی پیش می‌رفت و او پیروز مناظره بود که خود به راه انداخته بود. اما به ناگهان علی‌فر در چند جمله همچون کارزارهای انتخاباتی نسخه جواد خیابانی را پیچاند.

علیفر با خاطره‌ای شروع کرد و گفت: روزی پس از گزارش فوتبال نزد اردشیر لارودی رفتم. در آنجا از من پرسید که چرا یک اشتباه در گزارشت بود؟

با ناراحتی گفتم: تو از ۹۰ دقیقه بازی فقط یک اشتباه را دیدی؟

گفت: "درست است اما غلط کردی که همان یک اشتباه را انجام دادی! اگر قرار است کسی گزارشگری کند و دائماً اشتباه کند که همه بلدند دیگر نیاز نیست که تو منتخب دیگران باشی و در تلویزیون میکرفون را به تو بدهند! و من در آنجا متوجه شدم که ما نمی‌توانیم اشتباه کنیم و اجازه نداریم اشتباهاتمان را توجیه کنیم. آقای خیابانی هم باید بداند که تا جای ممکن نباید اشتباه رخ دهد و در آخر این مائیم که باید از مردم عذرخواهی کنیم".

شکست در چهره در هم ریخته و اندوه‌بار جواد خیابانی کاملاً مشهود بود. این بار واقعاً مثل یک مربی 3 بر صفر باخته به دوربین‌ها نگاه می‌کرد. این بازی برای جواد خیابانی حکم تسلیم و سکوت را داشت و در نهایت هم خیابانی که دیگر نمی‌دانست چه بگوید به خود نمره صفر را داد!

خیابانی زائیده تفکرات ما ایرانی‌هاست. یاد گرفته‌ایم توجیه کنیم؛ اشتباهات را نپذیریم و هر گناهی را به گردن دیگری بیندازیم!

اما در کشورهای شرق آسیا دقیقاً عکس آن چیزی است که در ایران می‌بینیم. برای یک تأخیر در جلسه عذرخواهی رسمی و رسانه‌ای می‌کنند و تسلیم محض در برابر آن چیزی می‌شوند که همه می‌گویند اشتباه است.

یادمان باشد ما هم اشتباه می‌کنیم و باید بتوانیم عذرخواهی را یاد بگیریم.

تماشاخانه