عصر ایران- روزنامۀ سازندگی شاید اولین روزنامه‌ای باشد که خود را با عنوان «مجله» معرفی می‌کند و این‌گونه: نخستین مجلۀ بامدادی ایران.

سازندگی در واقع هفته‌نامه و مجله‌ای است که هر روز منتشر می‌شود. به این معنی که خبر‌محور نیست و با گزارش و تحلیل و مقاله شناخته می‌شود. چرا که روزنامه‌های چاپی و کاغذی نمی‌توانند در عرصۀ خبر با فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی رقابت کنند و در مقابل کدام شبکۀ اجتماعی و کانال تلگرامی است که بتواند با روزنامه‌نگاران حرفه‌ای رقابت کند؟

از این روست که محمد قوچانی روزنامه‌نگار خوش‌قریحۀ ایرانی این بار روزنامه را درقطع مجله عرضه می‌کند تا هم حساسیت‌هایی را که به کمین او و تیم او نشسته اند تا نتوانند ادامه دهند کمتر تحریک کند و هم به طریق اولی به موضوعات مجله‌ای بپردازد.

با این ویژگی عجیب نیست که «سازندگی سال» در قالب مجله‌ای با قطع متفاوت و به مناسبت نوروز منتشر شود. محمد قوچانی تبحر خود را با انواع مجلاتی که سردبیری کرده نشان داده و شاید اگر می‌توانست به جای عنوان روزنامه‌نگار خود را مجله‌نگار توصیف می کرد.

با این همه سازندگی سال و در واقع سه فقره سازندگی سال به صورت مجموع نیز به پای مهرنامه‌های نوروزی نمی‌رسند که گاه در 500 صفحه منتشر می شد و همچنان خاطره‌های آنها شیرین است خاصه آن شماره‌ای که طرحی از محمد رضا شجریان بر جلد آن نشست و تنها چند روز بعد استاد آواز از ابتلای خود به بیماری سرطان خبر داد و پس از آن دیگر نخوانده است.

سردبیر سازندگی در سرمقاله روایت ناگفته‌ای از استعفای محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه نقل کرده و البته بیشتر کوشیده اتهام را از محمود واعظی رییس دفتر رییس جمهوری دور کند تا این شایعه را که او خود را آمادۀ سکان‌داری دستگاه دیپلماسی می‌کرده مردود بداند و ریشۀ قصه را در جای دیگری جُسته است.

سازندگی نوروزی یادداشت های متعددی از نویسندگان خود و فعالان سیاسی و مدنی به چاپ رسانده است و در آنها هم به رخدادهای سال کهنه پرداخته اند و هم به چشم انداز و پیش بینی یا انتظار سال جدید.

صادق زیباکلام نوشته است: «چاره‌ای نداریم جز این که از مردم بخواهیم برای این که 98 از 97 بدتر نشود باز هم پای صندوق‌های رأی بیایند و سعی کنند تا جایی که امکان دارد تعداد نمایندگان تندرو در مجلس را کاهش دهند. اگر بسیاری از افراد موجه سیاسی اجازۀ شرکت در انتخابات را ندارند، لااقل سعی کنند مجلس یازدهم به سرنوشت مجلس های هشتم ونهم دچار نشود تا حداقل مختصر پیش‌رفتی که مجلس دهم نسبت به مجالس قبل داشت را از دست ندهیم و به عقب برنگردیم.»

مهرداد خدیر نیز در مقالۀ بعدی و در پیش‌بینی 98 نوشته است:« بدون تصویب پالرمو، دشوارتر و خسته تر و در صورت تأیید آن نه معجزه که گشایش دریچه ای شاید. اگر با برجام به گشودن دروازه‌ها دل خوش کردیم اکنون به گشایش دریچه‌ای خشنودیم.»

بعد از مدت ها شاهد یادداشتی از احمد زید آبادی هستیم و البته این روزنامه نگار از سیاست خارجی نوشته و یادآور شده است: « ترامپ نمی گوید همه گوش به فرمان ما باشید.او حرف دیگری می زند. به عقیدۀ او هر کسی بهره ای از آمریکا می برد باید چیزی متناسب با این کمک ارایه کند. او می گوید ما نمی توانیم برای حظ امنیت به کشوری کمک کنیم ولی او در مسایل مربوط به امنیت آمریکا یا دوستانش خود سرانه عمل کند.»

فائزه هاشمی دختر جسور مرحوم هاشمی رفسنجانی نیز در یادداشت خود تصریح کرده است: «نیاز به یک تحول عمیق داریم. چه در مورد سیاست ها و چه درمورد افراد. یک پوست اندازی جدی برای سال جدید و به قصد حل مشکلات فعلی و پاسخ گویی به مطالبات به حق مردم.»

به اعتقاد این سیاست مدار ایرانی «رأی ندادن هم می تواند یک استراتژی باشد.»

حسین مرعشی دیگر عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران اما نوشته است: « سال 98 سالی سخت است اما نباید خیلی هم ناامید بود و کوتاه مدت نگاه کرد. ما باید به 98 تا 1400 به عنوان یک برنامه نگاه کنیم نه این که خودمان را در 98 خلاصه نگاه داریم. از این رو نباید صحنه را ترک کنیم و باید در صحنه باشیم ولو تنها به موفقیت نسبی دست پیدا کنیم.»

گفت و گوی اصلی سازندگی اما با علی لاریجانی رییس مجلس شورای اسلامی است. او در این مصاحبه از کسانی که سال 98 را با صفت «سخت» توصیف می کنند انتقاد کرده و می پرسد: «از کجا می دانید که سال 98 خیلی سخت خواهد شد؟»

مهم ترین پرسش اما شاید دربارۀ محمود احمدی نژاد رییس جمهوری پیشین باشد که داستان اختلافات او با برادران لاریجانی را همه می دانند.

از رییس مجلس پرسیده شده «هنوز آقایی وجود دارد که تندترین حرف ها را می زند. هم در مورد شخص شما و هم اخوان شما و هم در مورد مسایل کشور موضوعاتی تندروانه را تحمل می می کند. یعنی رسیدن به پدیده ای عجیب که از تند ترین لایۀ حزب اللهی شروع می شود و بعد به اپوزسیون نزدیک می شود.»

علی لاریجانی از احمدی نژاد نام نمی آورد اما دربارۀ او می گوید: «‌خیلی نمی‌توان راجع به این فرد فکر کرد. به نظرم ره گم کرده است. کسی که از خدا نترسد از چیز دیگری نمی ترسد و هر حرفی که می زند این احساس را ندارد که ممکن است در پیشگاه خدا هم مورد محاسبه قرار گیرد. به نظرم راجع به این ( که چرا به این فرد میدان داده می شود) خیلی وقت صرف نکنید. ارزش ندارد.»

گفت و گوی مهم دیگر سازندگی سال با جواد آذری جهرمی وزیر ارتباطات است. همان گونه که «اندیشۀ پویا» نیز گفت و گویی خواندنی را با او ترتیب داده است.

آذری جهرمی گفته است «ریاست جمهوری 1400» کلید واژه تخریب اوست چنان که برای وزیری دیگر از صفت «میلیاردر»استفاده و وزیر سوم را «مغرور» توصیف می کنند و می خواهد بگوید به قصد تخریب، اقدامات او در وزارت ارتباطات را با هدف انتخابات ریاست جمهوری 1400 بیان می کنند.

مصاحبه با محمود واعظی نیز خواندنی است. رییس دفتر رییس جمهوری در این گفت و گو می گوید: « جناب رییس جمهور از ابتدای صبح تا پایان شب سرکارشان هستند ولی اخلاق اطرافیان این گونه نیست که دربارۀ حوزۀ شخصی ایشان گزارش بدهند و مثلا بگویند صبحانه نان و پنیر می خورند یا چند ساعت کار می کنند.»

هم مصاحبه شونده و هم مصاحبه کنندگان در این گفت و گو کوشیده اند تصویری که دربارۀ فاصله گرفتن رییس جمهوری با اصلاح طلبان شکل گرفته یا تصوری که نقش اصلی در این قضیه را متوجه واعظی می داند اصلاح کنند.