عصر ایران؛ جعفر محمدی - «حفظ نیروهای نظامی آمریکا در عراق مهم است، چون باعث می‌شود که بتوانیم از نزدیک ایران را زیر نظر داشته باشیم. ما قصد نداریم نیروهایمان را از عراق خارج کنیم، ما برای ساخت پایگاه هایمان در عراق هزینه هنگفتی کرده‌ایم. می‌خواهیم آن را حفظ کنیم. یکی از دلایلی که می‌خواهیم نگهشان داریم، این است که می‌خواهیم کمی حواسمان به ایران هم باشد، چون ایران مشکلی واقعی است.»

این، سخنان را دونالد ترامپ چند ماه قبل به شبکه "CBS" گفته بود ولی هرگز گمان نمی کرد که با یک خطای استراتژیک، پرونده حضور نظامی کشورش در عراق بسته شود.

شامگاه روز یکشنبه، 15 دی 1398، یعنی دو روز بعد از حمله پهپاد آمریکایی به شهید قاسم سلیمانی و شهید ابومهدی المهندس، پارلمان عراق جلسه فوق العاده ای تشکیل داد و اخراج نیروهای آمریکای از عراق را تصویب کرد.

ترامپ که می کوشید با ترور سردار شهیر ایرانی، فضای سیاسی آمریکا را در آستانه استیضاح و سپس انتخابات 2020 به نفع خود بسیج کند، اینک متحمل هزینه سیاسی گزافی شده است. هر چه را اسلاف او برای حضور نیروهایشان در عراق رشته کرده بودند، ترامپ پنبه کرد و اینک باید ظرف یک سال آینده، همزمان با مبازرات انتخاباتی اش، در تدارک خروج نیروهایش از عراق باشد.

ایالات متحده از سال 2003 تا کنون، به جز مقطع کوتاهی همواره در عراق نیرو داشت و پایگاه هایش در این کشور به بخشی انفکاک ناپذیر از زنجیره جهانی ارتش آمریکا تبدیل شده بود. پنتاگون حساب ویژه ای روی هشت پایگاهش در عراق باز کرده بود چه آن که علاوه بر کنترل این کشور، می کوشید ایران و سوریه را در دو سوی عراق نیز تحت نظر داشته باشد.

اگر تا کنون ترامپ در داخل امریکا به خاطر بی پروایی در ترور مقام رسمی یک کشور عضو سازمان ملل و تهدیدات توئیتری اش مورد شماتت قرار گرفته بود، اینک باید پاسخگوی وضعیت به وجود آمده در خصوص اخراج نظامیانش از عراق باشد. این یک باخت تمام عیار برای شخص ترامپ است.

پارلمان عراق، اما برنده این ماجراست به جز نمایندگان کرد و بخشی از سنی ها در جلسه پارلمان شرکت نکردند تا جلسه به حد نصاب نرسد؛ تیری که به سنگ خورد و پارلمان با قریب به 170 نماینده رسمیت یافت و مصوبه اخراج نیروهای نظامی خارجی را تصویب کرد.

آمریکایی ها به ویژه در سال های اخیر، در عراق یکه تازی می کردند، هر گاه می خواستند هواپیماها، هلی کوپترها و پهپادهای خود را حتی بر فراز مناطق مسکونی به پرواز در می آورند، به هر کجا که می خواستند حمله می کردند و هر که را که می خواستند می کشتند! آنها در عراق، آزاد تر از خود آمریکا بودند چه آن که نیروی هوایی آمریکا هر گاه که اراده کند نمی تواند سرخود، بر فراز خانه های مردم در واشنگتن طیاره بپراند ولی در بغداد این کار را به راحتی آب خوردن انجام می داد.
این وضعیت برای مردم عراق، بسیار تحقیر آمیز بود و بدیهی است که باید روزی بدان وضعیت خفت بار پایان می دادند؛ خون قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس، پایان این ذلت را سرعت داد.

چند روز قبل، ترامپ می گفت که مردم عراق از ایرانی ها عاصی اند ولی آنچه اتفاق افتاد این بود که پیکر سردار ایرانی با شکوه و احترام فراوان بر دوش مردم عراق در نجف و بغداد تشییع شد و نمایندگان همان مردم نیز رأی به اخراج سربازان آمریکایی از عراق دادند.
اخراج نیروهای آمریکایی از عراق، یکی از اهداف مشترک قاسم سلیمانی و مردم عراق بود که اینک با خون شهدای بامداد جمعه، محقق می شود.

روزهای پرحادثه ای در پیش است... .