عصر ایران؛ هر کسی حتی اگر کمی با او هم کلام میشد میفهمید تا چه حدی به معجزه معتقد است. همیشه میگفت زندگی خودش یک معجزه بود. اینکه زنده مانده بود را هم یک معجزه میدانست. همان سالهایی که خیلی سخت با سرطان جنگید و در حالی که همه از او قطع امید کرده بودند، جان سالم به در برد. اما کرونا امانش نداد و به نبرد همیشگی علیرضا زمانی برای ستایش زندگی پایان داد.
او وقتی از مرگ بازگشت تصمیم به بازگشایی یک کلینیک طب سنتی گرفت تا در کنار کم کردن دردهای مردم، به آنها عشق بورزد. همیشه میگفت گاهی در بیمارستانها کرامت انسانی آدمها نادیده گرفته میشود اما در کلینیک من هرکسی باید با خنده وارد شود و در حالی که دردهایش کمتر شده، با خندههای بیشتری آنجا را ترک کند. آنقدر با مریضها میخندید تا همان خندههایشان مثل مسکن، دردهایشان را کمتر کند.
دکتر زمانی در طول راهاندازی کلینیک طب سنتی خود که تا زمان درگذشتاش مدیریت آن را بر عهده داشت، تلاش کرد تا با استفاده از علم نوین مهندسی پزشکی و ادغام آن با روشهای طب سنتی و ایرانی، طرحی نو در پیشبرد سلامت مردم بزند. او تلاش کرد تا اعتماد از دست رفته مردم به روشهای درمانی طب ایرانی را بازگرداند و کوچکترین خدشهای به ساحت لباس سفید پزشکی وارد نکند.
او هرگز به درمان طب سنتی مثل افسانهای که دربارهاش گفته میشود نگاه نمیکرد. معتقد بود که طب سنتی در سایه طب نوین پزشکی باید حرکت و کند و نقش مکمل آن را دارد. نگاهاش هرگز آرمانگرایانه نبود و این را به همه بیمارانی که به کلینیک میآمدند میگفت. او سعی میکرد همواره بین طب سنتی ایرانی و طب نوین، یک تعادل ایجاد کند.
دکتر علیرضا زمانی ۱۲ مهر ۱۳۹۹ بر اثر ابتلا به بیماری کرونا درگذشت. او اکنون در کنار پدربزرگش به خاک سپرده شده. کسی که علیرضا زمانی او را میستود و همواره سوگوار درگذشتاش بود. سایت تحلیلی خبری عصر ایران هرگز او و فداکاریهایش را فراموش نخواهد کرد.