فیل هوا کردن را بگذارید برای بعد آقای رئیس جمهور!

خودمانیم، اغیار که این یادداشت را نمی‌خوانند؛ بخشی از مردم زیر خط فقر زندگی می‌کنند و فعلا آرزوی‌شان داشتن رساندن یک ماه مالی به آخر است.

عصرایران؛ مصطفی داننده- رئیس جمهور رئیسی و تیم اقتصادی او برای حل مشکلات کشور وعده‌های بسیاری دادند که یکی از مهم‌ترین آنها ساخت یک میلیون واحد مسکونی در سال است. اتفاقی که اگر بیفتد یک امر بسیار پسندیده است. البته جناب رئیس جمهور و تیم اقتصادی او باید بدانند که چندی دیگر مردم خطاب به آنها خواهند گفت:«وعده ای داده ای ای خسرو آفاق مرا وقت آن است که آن وعده وفا فرمایی.»

بهتر است دولت سیزدهم برای آغاز کار، سنگ بزرگ بر ندارد که سنگ ریزه‌های بسیاری جلوی پای مردم افتاده است که برداشتن آنها صد دعای خیر به همراه دارد.

بسیاری از مردم امروز مشکلات روزمره دارند و در تامین معیشت خود مانده‌اند. قیمت‌ها اگر در مسابقات صخره نوردی جهانی شرکت می‌کردند، قطعا رکوردی عجیب را به نام خود می‌زدند. چشمت را که بر می‌گردانی قیمت یک کالا بالا رفته است. نکته جالب این است که ما فقط بالا رفتن قیمت‌ها را می‌بینم و خبری از پایین آمدن آنها نیست. گویی که آن بالا خوش آب و هوا تر است.

خودمانیم، اغیار که این یادداشت را نمی‌خوانند؛ بخشی از مردم زیر خط فقر زندگی می‌کنند و فعلا آرزوی‌شان داشتن رساندن یک ماه مالی به آخر است. خیلی‌ها به واسطه گرانی، دیگر توان خرید گوشت و مرغ را ندارند. بماند که بخشی حتی دیگر نمی‌توانند از پس خرید تخم مرغ و سیب زمینی هم برآیند.

خیلی‌ها به واسطه کرونا بیکار شده‌اند و کسی هم به فکر آنها نیست. مثلا چقدر بهتر بود یکی از اولین دستورات رئیس جمهور به بانک‌ها بود که در عصر کرونا، مثل بختک به خاطر یکی، دو قسط عقب افتاده به روی زندگی مردم نیفتند و زنگ پشت زنگ نزنند.

کسی که کار ندارد یا به خاطر کرونا و وضعیت اقتصادی کشور، کار و کاسبی‌اش کساد است، چگونه می‌تواند از پس وام‌ها و سودهای‌شان برآید.

وقتی کسی دچار خونریزی است، ابتدا سعی می‌کنند جلوی خونریزی را بگیرند و بعد به سراغ درمان و به ثبات رساندن وضعیت او بروند. زندگی ما هم همین است. بهتر است ابتدا جلوی خونریزی که همان گرانی و تورم است را بگیرند و بعد به سراغ کارهای دیگر بروند.

طبقه متوسط در ایران در حالی نابودی است. کم کم جامعه به دو دسته داراها و ندارها تقسیم می‌شود. البته همین دسته ندارها هم خود به چندین دسته دیگر تقسیم می‌شود که مجال آن در این نوشتار نیست که خود مثنوی هفتاد من است.

بخشی از مردم فقط در حال زندگی کردن هستند بدون اینکه از لحظه لحظه زندگی خود لذت ببرند. کافی است آنهایی که مسئول هستند فقط یک بار وقتی پشت میز نشسته‌اند به سرپرست خانواده‌ای فکر کنند که در این زمانه گرانی و کرونا چند ماهی است حقوق نگرفته است!

کارهای بزرگ و فیل هوا کردن را بگذارید برای زمانی که مشکلات معیشتی مردم حل شده است. فعلا غم نان داریم.