نظام برخاسته از انقلاب اسلامی مردم ایران ، تنها به همت و همراهی یک گروه خاص شکل نگرفته است که اینک بتوان با اتکای صرف به یک گروه خاص آن را پاس داشت بلکه این نظام، محصول یک کار جمعی و همت ملی بوده است و اینک نیز پاسداری از آن فقط با همدلی و همراهی همه ایرانیان میسر است.

عصر ایران - اتفاقات تاسف بار روی داده پس از انتخابات اخیر ریاست جمهوری در کشور ، حدیث دردناکی است که شاید نوشتن و گفتن بسیاری از حقایق درباره آن ، تنها پس از فرونشستن غبارهای کنونی ممکن و میسور باشد .

شاید هم تحلیل صحیح وقایع رخ داده و در حال روی دادن در کشور ، در شرایط کنونی میسر نباشد و هر گونه تحلیل درست وقایع جاری امروز جامعه ایرانی پس از گذشت سال ها مقدور باشد .

اما از سر دلسوزی و ایران دوستی و دغدغه انقلاب ،می توان تصریح داشت که ما امروز با جامعه ای مواجهیم که کمترین پیش بینی از کنش ها و واکنش های احتمالی آن نداریم . همانطور که قبل از انتخابات هم کمتر کسی پیش بینی می کرد که شاهد وقایع و نا آرامی های پس از انتخابات به آن سطح از گستردگی باشیم .

این عدم پیش بینی پذیری خود بهترین گواه بر باطل بودن استدلال کسانی است که هر آنچه در پس انتخبات گذشت را محصول یک تدارک گسترده قبلی می دانند ؛ ولی واقعیت این است که کلاه جناح های سیاسی و احزاب در کشور ما آن قدر " پشم ندارد " که بتوانند اعتراضاتی را در آن حد از گستردگی ، سازمان دهی و هدایت کنند .البته بدیهی است وقتی آب ، آلوده می شود ، بسیاری چه در داخل و چه در خارج ، به صرافت ماهیگیری از آن می افتند.

اینک جامعه قطبی شده ی امروز ایران بدون اینکه شخص ، گروه یا گروه هایی قادر به کنترل کردن آن باشند ، در حال حرکت به مسیری نامشخص است که پیش بینی آینده مسیر آن چندان آسان نیست و تنها راه برون رفت از این وضعیت مه آلوده ، اعتماد سازی و گسترش دایره دوستان و تلاش برای ایجاد و بسط فضای تفاهم و گذشت است.

با این حال متاسفانه ملاحظه می کنیم که جریان ها و گروه هایی تندرو ، ساز "حذف" رقیب از میدان را کوک کرده و بر طبل "طرد" می کوبند .

امروز ، سخن گفتن از حذف بخشی از جریان های سیاسی کشور نه تنها کمکی به بهبود و بازگشت آرامش به جامعه نخواهد کرد ، بلکه بر عکس ، با توجه به عدم پیش بینی پذیری در خصوص واکنش های جامعه ی به شدت قطبی شده امروزی ، چه بسا پیامدهای آن تهدیداتی جدی را علیه امنیت کشور بر جای بگذارد که جبران آن ممکن و میسر نباشد . هیچ آدم عاقبت اندیش و عاقلی در شرایط کنونی کشور سعی نمی کند با حذف جریانات شناخته شده و ریشه دار ، به دست خود نیمی از بدنه انقلاب را حذف کند و مدعی باشد با این کار "فتنه" را خوابانده است!

فراموش نکنیم تعبیر مقام معظم رهبری درباره دو جناح عمده سیاسی کشور را که هر کدام از آنها را بالی برای پرنده انقلاب توصیف کردند که با استفاده از این دو بال می توان به آینده های روشن پرواز کرد.
به راستی اگر ، روزی آفتی بر بالی افتاد ، چاره کار ، مداوا و تیمار است یا کندن بال و دور انداختن آن؟

از سوی دیگر باید توجه داشت که تحلیل های حذف و طرد دقیقا از مراکزی در حال " پمپاژ " به ساحت سیاسی و عرصه قدرت در کشور است ، که همین جریان ها با ندانم کاری های خود و با تحلیل های غلط آن چنان استخوانی را در گلوی نظام گذاشته اند که نه فرو می رود و نه بیرون می آید!

به این دوستان همچنین باید یادآور شد: مبادا شاخه ها و برگ های درخت انقلاب را آن قدر ببرید که دیگر خود هم نتوانید زیر سایه سار آن از آفتاب سوزان در امان باشید.

نظام برخاسته از انقلاب اسلامی مردم ایران ، تنها به همت و همراهی یک گروه خاص شکل نگرفته است که اینک بتوان با اتکای صرف به یک گروه خاص آن را پاس داشت بلکه این نظام ، محصول یک کار جمعی و همت ملی بوده است و اینک نیز پاسداری از آن فقط با همدلی و همراهی همه ایرانیان میسر است.

باید همدیگر را تحمل کرد و تا دیر نشده و برای حفظ کیان کشور و ملت ندای همدلی سرداد و دست از اندیشه تمامیت خواهی برداشت. این راهکار یگانه معجون شفا بخش در شرایط کنونی است و البته در این میان می توان شوکران تمامیت خواهی را نیز سر کشید که یقینا عواقبی بس خطرناک خواهد داشت.

و سخن پایانی این که طرفین دعوا فراموش نکنند که امام راحل و صدها هزار شهیدی که برای حیات جمعی ما دست از زندگی شستند ، اینک ناظر رفتارهای ما هستند ؛ ارواح آسمانی شان را نیازاریم.

کانال عصر ایران در تلگرام