عصر ایران ؛ نهال موسوی - محمدحسین فرحبخش (تهیه کننده) و دانش اقباشاوی (رئیس هئیت مدیره انجمن صنفی برنامه ریزان و دستیاران کارگردان) در برنامه سینما معیار رادیو (16 تیر) درباره آئین نامه پیشنهادی «گروه ۸۰۰ زن سینما و تئاتر» به خانه سینما در حمایت از زنان از هرگونه آزار جنسی و کلامی در محیط کار به مناظره پرداختند.
محمدحسین فرحبخش نسبت به «گروه ۸۰۰ زن سینما و تئاتر» بسیار تند حرف زد و گفت: « این ۸۰۰ نفر به جرم اشاعه فحشا که از خود فحشا بدتر است باید شلاق بخورند و باید این بساط را جمع کرد و اهالی سینما هرگز این خیانت را نخواهند بخشید. [...] کی برای اینها ارزش و احترام قائل است که در قرارداد خود به عنوان تهیهکننده این حرفهایی که اینها میگویند را بگذارد؟
[...] تنها چیزی که در این مملکت در تراز انقلاب اسلامی ست همین سینماست وگرنه مجلس ما در تراز انقلاب است یا دولت ؟! [...] این ۸۰۰ نفر باید محاکمه شوند و ما این آئین نامه را قبول نداریم چون توهین به ماست و خودمان کارمان را بلدیم. [...] جمع کنند برن دنبال کارشون، اینها برای کسی حیثیت نگذاشتن تو این سینما» !
تکلیف روشن است که در همین برنامه رادیویی برخورد محمدحسین فرحبخش نمونه بارزی از خشونت کلامی و تهدید و ارعاب نسبت به طرف مقابل است.
ترانه علیدوستی، سمیه میرشمسی، غزاله معتمد، مارال جیرانی و هانیه توسلی پنج زن سینماگری هستند که مطالبات بیانیه ۸۰۰ زن را پیگیری میکنند.
هانیه توسلی در واکنش به اظهارات تند فرحبخش در صفحه اینستاگرامش فایل صوتی برنامه رادیویی سینما معیار را منتشر کرد و نوشت: « بشنوید و ببینید. این فضایی است که کا در حال تلاشبرای تغییر آن هستیم»
میکائیل دیانی (تحلیلگر سیاسی فرهنگی) هم در یاداشتی نوشت: «اساسا مشکل امروز ما «ابتذال و مواجههها و منازعات سطحی با پدیدهها» است؛ در این مجال اما این روزها اوج سطحیگری و مسیر غیرمنطقی را در مناظرهای شنیدم که یک سر آن آقای حسین فرحبخش بود و گزارههایی را طرح کرد که انسان را متعجب می کرد!
[...] برای پاکسازی سینمای ایران نیاز نیست همه چیز کشور را نابود کرد! اینکه «در جمهوری اسلامی هیچ چیز شبیه اسلام نیست؛ غیر از سینما!» از آن گزارههایی است که حتی خود فرحبخش هم نمیتواند برایش ادله بیاورد؛ آن هم برای ایران سیصد هزار شهید داده!از طرفی گفته است «مملکت صاحب ندارد!» اگر این بود که این کشور در همان شصت با آن همه توطئه از بین رفته بود! حال آنکه اتفاقا کشور را مدیری با عقلانیت و قانون اداره می کند که پابرجاست و اگر با مدل فکری فرحبخشها قرار بود اداره شود چیزی از آن باقی نمی ماند!»
اصل ماجرا این است که چند روز پیش «گروه ۸۰۰ زن سینما و تئاتر» آئین نامه حقوقی را منتشر کرد و خواهان تایید و اجرای مقرراتی در جهت بهبود شرایط توسط هیات مدیره خانه سینما شد. در این آئیننامه، انواع خشونت علیه زنان شامل خشونت فیزیکی، جنسی، کلامی، روانی و خشونت اقتصادی با جزئیات توضیح داده شده است.
تشکیل کمیتهای مستقل برای بررسی و حمایت از زنان آسیب دیده از دیگر خواستههای مطرح شده در این آئیننامه است. کمیته پیشنهادی متشکل از ۱۰ نفر خواهد بود که «شامل دو عضو از سینما و تئاتر، دو حقوقدان، دو نماینده از روانشناسان و متخصصین خشونت جنسی و یک نماینده از جامعه شناسان فعال در حوزهی زنان و همچنین سه عضو علیالبدل است.»
یکی از خواسته های 800 زن سینماگر این است که یک قرارداد واحد (موسوم به قرارداد تیپ) هم وجود دارد و از تمامی تهیه کنندگان سینمای ایران درخواست کرده اند که تمامی قراردهایشان را با عوامل ساخت یک فیلم بر این مبنا امضا کنند.
واقعیت این است که خواسته این زنان سینماگر یک درخواست کاملا منطقی و لازم برای سینمای ایران است ولی این که چرا افرادی چون محمدحسین فرخبخش چنین برآشفته دربرابر آن جبهه گرفتهاند جای تعجب دارد. اساسا در برنامه سینما معیار رادیو هم به جای آنکه با دلیل و برهان مخالفت خود را اعلام دارد بیشتر به نفی و رد کامل این اتفاقات همزمان با تخطئه، تهدید و اعراب پرداخت.
پرسش اصلی از فرحبخش و افراد هم فکر او این است که آیا شما اصلا به مواردی چون وجود آزار کلامی، تعرض، خشونتهای مختلف بنابر موقعیت و ... نسبت با زنان و حتی مردان در سینمای ایران اذاعن دارید یا خیر؟ آیا از نظر شما هیچ مشکلی وجود ندارد؟ همه آنچه در پشت صحنه سینمای ایران وجود دارد پاک و منزه و خالی از هر گونه اشتباه و مشکلی است؟
اگر بر این اعتقاد باشند که هیچ جای بحث و حرفی با این طیف فکری باقی نمیماند اما اگر آنها هم اعتقاد دارند که مشکلاتی وجود دارد، پس همه در یک مسیر هستید و به جای این همه شلوغ کاری و دعوا و ... بهتر است به فکر راه حلی باشید.