عصر ایران؛ جعفر محمدی - جریانی در کشور داریم که می توان نامش را جریان "همقد سازی" گذاشت؛ به طور خیلی خلاصه کار ویژه این جریان، تلاش برای نفی تفاوت ها و یکسان سازی ملی است ولو با اعمال فشار بر همه آنانی که مانند ایشان نیستند.
یک داستان ساختگی وجود دارد که می گوید در روزگاران قدیم، شهری وجود داشت که حاکمش دستور داده بود، همه افراد آن باید همقد باشند. برای اجرای این قانون، تخت های ویژه ای در مبادی ورودی شهر نصب کرده بودند. هر کس وارد شهر می شد، باید روی آن دراز می کشید. اگر قدش بیشتر از طول تخت بود، مأموران پاهایش را به میزانی که از تخت بیرون زده بود، می بریدند و اگر کوتاه بود، او را از دو طرف می کشیدند تا کش بیاید!
جریان "همقد سازی" نیز دقیقاً همین کار را می کند و مشکل اساسی اش همان مشکلی است که حاکم قصه داشت یعنی می خواهند همه مردم دقیقاً مثل آنها باشند: در اندیشه، در جهان بینی، در رویکردهای سیاسی، در سبک زندگی، در نحوه پوشش، در تفریح و حتی در علاقه مندی های فردی ولو در حد سلیقه موسیقیایی و... .
آنها حتی مقوله ای حیاتی به نام وحدت ملی را "اتحاد بقیه با آنان" معنی می کنند نه اتحاد همه با هم.
به رسمیت نشناختن "همه مردم" و باور عمیق به این که باید بقیه مثل ما شوند، مهم ترین مشکل داخلی ( یا دستکم یکی از مهم ترین مشکلات) ایران امروز است.
روزی که این جریان این نکات ساده را بفهمد که:
- هر کشوری ملک مشاع همه شهروندان آن کشور است با حق السهم کاملاً یکسان
- کسی یا جربانی بر کسان یا جریان های دیگر برتری ندارد
- باید همه و حتی اقلیت را به رسمیت شناخت
- کسی حق ندارد خود، باورها و رویکردهای خود را بر دیگران تحمیل کند
آن روز، نقطه آغاز توسعه همه جانبه ایران خواهد بود و با همسو شدن انرژی ها، گشایشی تاریخی در کشور را شاهد خواهیم بود ؛ در غیر این صورت تمام توان و انرژی کشور در اصطکاک های بیهوده و جانفرسای داخلی هدر خواهد رفت و حرارت ناشی از این اصطکاک، همه را خواهد سوزاند، حتی جریان "هم قد سازی" را.
افراد یا باید کوتاه قد و همقد مسئولین تصمیم گیر باشند یا باید کوتاه شوند.
اصلاح قشنگی بود...
دیگه چکار میشه کرد؟ مردم انتخاب کردند...
در پروزه های جهانی سازی خرده فرهنگ محکوم به فنا واضمحلال هستند.