عصر ایران؛ مصطفی داننده- چندی پیش روزنامه جوان وابسته به جریان اصولگرا در یادداشتی نوشت: «سریال های تلویزیونی زن بدحجاب را تحصیلکرده نشان می دهد و باحجابها را کم سواد. بر اساس یک پژوهش 63.6 درصد پوشش زنان تحصیلکرده در آنها بیشتر مانتوی تنگ و کوتاه بوده و این در حالی است که83.2 درصد شخصیتهای چادری این سریالها عمدتاً فاقد تحصیلات دانشگاهی نمایش داده شدهاند.»
این یادداشت به خوبی نشان داد که این رسانه نوشتاری و جریان وابسته به آن، شناخت درستی از جامعه ندارند و هنوز در دهههای گذشته زندگی میکنند.
برای درک سبک لباس پوشیدن زنان و مردان در جامعه احتیاج به هیچ پژوهش و هزینه گذاشتن روی دست بیتالمال نیست و فقط کافی است که در بین مردم قدم بزنید تا متوجه نوع پوشش آنها شوید.
اگر دانشگاه رفته باشید میبینید که تعداد دانشجویان دختری که مانتو میپوشند نسبت به کسانی که چادر به سر میکنند، بسیار بسیار بیشتر است. این تغییر جامعه است که متاسفانه جریانهایی در ایران دوست ندارند آن را ببیند و هنوز فکر میکنند دهه 60 است.
در سریالها و فیلمهای ایران، تعداد زنان تحصیل کرده مانتویی بیشتر است، چون در جامعه هم همین اصل وجود دارد. شاید اگر بر عکس این بود، باید گفته میشود که سینمای ایران در حال دادن اطلاعات غلط است.
همین چندی پیش، فکر میکنم ماه رمضانی که گذشت، شبکه یک سیما سریالی پخش کرد به نام «احضار». این سریال روایت رابطه چند دختر دانشجو و رمالی بود. از میان این دخترها تنها یک نفر چادری بود و باقی مانتو بر تن داشتند. به همین سادگی.
اگر به جای خیال باقی و ساختن تئوریهای توطئه و رفتن در جلد دایی جان ناپلئون، واقعیتهای جامعه را ببینیم، بهتر میتوانیم شرایط را تحلیل کنیم.
باید با این واقعیت کنار بیایید که سبک لباس پوشیدن دختران این سرزمین با آنچه شما تصور میکنید از زمین تا آسمان فرق دارد. وقتی در یک فضای محدود با آدمهای محدود زیست میکنید، دچار شناخت محدود از جامعه میشوید. این مشکلی اساسی است که متاسفانه جامعه اصولگرایی که امروز در راس کار حضور دارد با آن روبه رو است.
پیلهها را باید شکست و وارد جامعه شد. اگر درک درستی از سبک زندگی مردم در برخی از مسئولان وجود داشت، سالها پیش گشت ارشاد به پایان خط خود رسیده بود.
شما با نسلی سروکار دارید، که چندین هزار قدم از شما جلوتر هستند. نسلی که به واسطه شبکههای اجتماعی بدون پرداخت هزینه خروج از کشور، مرزهای ایران را رد کردهاند و با دنیای تازه آشنا شدهاند. و متاسفانه مسئولان کشور این تغییر در دید نسلهای تازه ایران با گذشتگان را درک نمیکنند.
به خاطر همین عدم درک درست است که سراغ طرحی مثل صیانت میروند. به جای اینکه حرف این بخش از جامعه را که یک اکثریت قدرتمند است بشنوند به دنبال محدود کردن آن هستند.
فکر میکنند با گرفتن شبکههای اجتماعی از آنها و گسترش فیلترینگ میشود آنها را محدود کرد و یک جامعه یک سان ایجاد کرد که در آن مردم شکل هم هستند و مثل هم لباس میپوشند.
به قول حضرت سعدی: « ترسم نرسی به کعبه، ای اعرابی/ کاین ره که تو میروی به ترکستان است»