عصر ایران؛ مهرنوش خالقی ــ خیلی اوقات نیاز میشود که به عنوان یک فرد بزرگسال خیلی ماهرانه، با کودک بازی کنیم. به خصوص در موقعیتهای مختلف که لازم است با بازی کردن، حواس کودک را پرت کنیم تا یک موقعیت خاص را از سر بگذراند.گاهی هم نیاز است به واسطه بازی کردن، گذر زمان را برای بچهها آسانتر کنیم و فرایند صبر کردن را برای آنها راحتتر کنیم. پس میتوان گفت کاری که یک والد-همبازی خوب میکند، در موقعیتهای استثنایی، ارزش پیدا میکند. زیرا او دوره کودکی را به خوبی میشناسد.
یک والد همبازی خوب دنبال برد و باخت و یا فهماندن آن به کودک نیست. او فرزندش را با کودکان دیگر مقایسه نمیکند و نمیخواهد ناتوانی کودکش را به او بفهماند و خودش را قهرمانِ بازی معرفی کند. والدهمبازیها از هر موقعیتی، بازی میسازند و میدانند چطور زندگی را با بازی لذتبخش کنند. والدینی که همبازی خوبی برای کودک خود هستند، موجب میشوند دلبستگی سالم بین خود و فرزندشان افزایش یابد و حتی روابط آسیبدیدهشان ترمیم شود. در حقیقت همبازی شدن با کودک موجب پیشرفت در شناخت رابطهاش با والدین میشود. به این ترتیب کودک برای زندگی واقعی هم آمادگی بیشتری پیدا میکند. زندگی واقعیای که گاهی با زبان بازی رنگ میگیرد.