عصر ایران - آبان 1400 بود که متصدیان پمپ بنزین ها متوجه از کار افتادن دستگاه های نازل بنزین شدند. دقایقی بعد صف های طویلی در برابر پمپ بنزین ها شکل گرفت ولی نه می شد بنزین آزاد فروخت و نه سهمیه ای: سیستم توزیع بنزین از کار افتاده بود!
سپس اعلام شد که سامانه توزیع بنزین با حمله هکری مواجه شده است و برای رفع این مشکل، باید کارشناسان فنی وزارت نفت، به یکایک پمپ بنزین ها مراجعه می کردند و مشکل را به صورت دستی حل می کردند. به همین دلیل مدتی طول کشید تا فروش بنزین عادی و متعاقب آن، زندگی مردم هم عادی شود.
امروز و بعد از گذشت 2 سال از آن روزها، دوباره اتفاق مشابهی رخ داده است و مردمی که خودروهایشان بنزین تمام کرده، در پمپ بنزین ها معطل مانده اند. این بار نیز کارشناسان وزارت نفت باید به یک یک پمپ بنزین ها بروند و مشکل را به صورت دستی حل کنند و این یعنی تکرار ماجرای سال قبل و معطل شدن میلیون ها ایرانی که لنگ چند لیتر بنزین مانده اند.
هنوز نمی دانیم چه کسی پشت این خرابکاری است ولی این گزاره که اسرائیل در صدد ضد حمله به ایران بر آمده و سیستم توزیع بنزین را هک کرده، دور از ذهن نیست.
اما این نوشتار سخن دیگری دارد: هر سیستمی بالقوه در معرض خطر خرابکاری قرار دارد و از جمله سامانه توزیع بنزین در ایران؛ اما سوال اینجاست که چرا باید این سامانه ظرف یک سال از یک سوراخ دوبار گزیده شود؟!
مگر 2 سال قبل ندیدند که چگونه هکرها سیستم توزیع بنزین کشور را مختل کردند؟ چرا بعد از این که متوجه شدند سیستم، چنان باگ وحشتناکی دارد که هکرها می توانند سیستم توزیع بنزین یک مملکت را مختل کنند، به رفع اساسی و زیر ساختی نقاط ضعف و مسدودسازی منافذ قابل عبور برای غریبه ها اقدام نکردند و اگر اقدام کردند چرا دوباره شاهد هستیم که همان سناریو دوباره تکرار شده و مردم را گرفتار کرده است؟
مگر نمی دانند که بین ایران و اسرائیل یک جنگ واقعی در جریان است و حتی قبل از جنگ غزه نیز، ضربه زدن به زیرساخت های همدیگر مد نظر هر دو طرف بوده است؟
مگر در طول این سال ها، سایت ها و سیستم های اندکی از دو طرف مورد حمله سایبری قرار گرفته است؟
مگر پیش بینی این که اسرائیل - یا هر عامل خرابکار بیرونی - بخواهد عملیات موفق خرابکاری قبلی را دوباره تکرار کند، سخت است؟
مگر پیش بینی این که اسرائیل - یا هر عامل خرابکار بیرونی - بخواهد سیستم هایی را مورد هدف قرار دهد که به نارضایتی عمومی بینجامد، سخت است؟ (این بار گروه هکری اسراییلی "گنجشک های درنده" مسوولیت این حمله را پذیرفته است.)
پیش بینی هیچ کدام از این ها سخت نبود و نیست چرا که کار دشمن، دشمنی است و این، ما هستیم که باید هوشیار باشیم و این هوشیاری را در قالب "سازمان پدافند غیر عامل" طراحی کرده ایم و حالا باید این سازمان پاسخ دهد که چه اقداماتی برای جلوگیری از تکرار حمله به پمپ بنزین ها کرده و چرا شکست خورده است؟
حرف های غلامرضا جلالی رییس سازمان پدافند غیرعامل کشور را که سال گذشته بعد از حمله سایبری به پمپ بنزین ها مطرح کرد بخوانید:
" برای دفاع جامع در برابر هر تهدید به ویژه جنگ سایبری زیرساختی باید نخست استراتژی دشمن را بشناسیم. واقعیت این است که دشمن در این جنگ از یک نگاه سیستمی بهره میبرد و از همین رو یک راهبرد هوشمند تخصصی فنی بر مدل جنگ سایبری زیرساختی حاکم شده است.
تابآوری در زیرساختها باید متناسب با کارکردهای آنها باشد. با توجه به اهمیت شرکت ارتباطات زیرساخت ایجاد یک بخش یا معاونت دفاعی برای چنین ساختاری ضروری است.
بر لزوم طراحی و اجرای دفاع سایبری در لایه زیرساختی، بر طراحی سناریوهای مخاطرات و تهدیدات و تمرین و مانور برای مشخص شدن نقاط ضعف و اقدام جهت برطرف کردن آن تاکید می کنم.
تضمین تداوم کارکرد در شرکت ارتباطات زیرساخت و تابآوری شبکه جزو مهمترین اهداف اقدامات مبتنی بر پدافند غیرعامل است که باید به طور جدی دنبال شود."
می بینید که حرف های بسیار خوبی گفته است: "دفاع جامع" ، "شناخت استراتژی دشمن" ، "راهبرد هوشمند تخصصی فنی" ، "لزوم طرح و اجرای دفاع سایبری در لایه زیرساختی" ، " طراحی سناریوهای مخاطرات و تهدیدات و تمرین و مانور برای مشخص شدن نقاط ضعف و اقدام جهت برطرف آنها"، "تاب آوری شبکه" و ... اما یک سال بعد از حمله اول به پمپ بنزین ها و این سخنان که عالی ترین مقام پدافند غیرعامل گفته، باز هم شاهد همان آش و همان کاسه در سیستم توزیع بنزین کشور هستیم و این در حالی است که بعد از جنگ غزه، انتظار این که اسرائیل بخواهد ضدحمله کند و به خرابکاری در داخل دست بزند، بیش از هر زمان دیگری متصور بود.
آیا زمان آن نرسیده که حرف های قشنگ 2 سال پیش رئیس سازمان پدافند غیرعامل ، عملی شود؟!