مقاومت گونه‌های جدید ویروس کرونا در برابر آنتی‌بادی‌های لنفوسیت T

هادی یاسین، دانشیار بیماری‌های عفونی و رئیس بخش تحقیقات دانشگاه قطر، گفت: علیرغم وجود شواهد روشن که از اهمیت خنثی کردن آنتی‌بادی‌ها و ایمنی به واسطه سلول لنفوسیت T در برابر ویروس کرونا حمایت می‌کند، اما به نظر می‌رسد که چنین واکنش‌هایی در گونه‌های جدید تاثیر کمتری دارند.

هادی یاسین در سخنرانی خود در نهمین نشست تبادل تجربیات علم و فناوری، میزگرد زیست بوم علم، فناوری و نوآوری بیان کرد: ایمنی حفاظت کننده و پایدار در برابر عفونت‌های ویروسی یا واکسن‌ها، معمولا از طریق اقدامات ترکیبی، واکنش‌های ایمنی سلولی و هومورال به دست می‌آیند.

به نقل از ستاد ارتباطات و ترویج بنیاد مصطفی(ص)، وی گفت: علی‌رغم وجود شواهد روشن که از اهمیت خنثی کردن آنتی بادی‌ها و ایمنی به واسطه سلول لنفوسیت T در برابر ویروس کرونا حمایت می‌کنند، اما به نظر می‌رسد که چنین واکنش‌هایی در گونه‌های جدید ویروس کرونا تاثیر کمتری دارند و اطلاعات زیادی درباره‌ میزان تاثیر واکسن‌های کرونا بر ایجاد سلول‌های کشنده طبیعی وابسته به سمیت سلولی وابسته به آنتی بادی در مقایسه با عفونت طبیعی در دسترس نیست.

به گزارش ایسنا، این دانشیار برجسته در ادامه تشریح کرد: ما فعالیت سمیت سلولی وابسته به آنتی بادی را که پروتئین اس و نوکلئوکپسید آنتی‌ژن‌ها را هدف قرار می‌دهند، در ۲۵۵ نمونه از بین بیماران عفونی و افراد واکسینه شده با واکسن‌های ناقل ویروسی و واکسن‌های غیرفعال شده‌ ویروسی بررسی کردیم. ارتباط بین سمیت سلولی وابسته به آنتی بادی و خنثی کننده تیتر آنتی بادی نیز گزارش شده است.

یاسین درباره‌ نتیجه‌ بررسی مذکور گزارش داد: سمیت سلولی وابسته به آنتی بادی در هفته‌ اول بعد از ابتلا به عفونت و واکسینه کامل با چهار دوز برانگیخته شد و تا ۶ ماه قابل تشخیص باقی ماند.

در بیماران دارای علایم، در مقایسه با افراد واکسینه شده‌ بدون علایم، افزایش قابل توجه سطح سمیت سلولی وابسته به آنتی بادی در برابر پروتئین اس مشاهده شد.

همچنین، تفاوت چندانی در سطح سمیت سلولی وابسته به آنتی بادی در برابر پروتئین‌های نوکلئوکپسید بین بیماران با علایم و بدون علایم دیده نشد، ولی سطوح همچنان بالاتر از سطوح سمیت سلولی وابسته به آنتی بادی ایجاد شده با واکسن‌های کووید بود.

بین چهار دوز واکسن تفاوت قابل ملاحظه‌ای در فعالیت سمیت سلولی وابسته به آنتی بادی مشاهده نشد، علیرغم اینکه آنتی بادی‌های تیتر در افراد واکسینه شده با آران‌ای به میزان چشمگیری بالاتر بود.

وی طبق یافته‌ها نتیجه گیری کرد که در مقایسه با عفونت کووید، واکسیناسیون، از هر نوعی، در ایجاد فعالیت سمیت سلولی وابسته به آنتی بادی تاثیر کمتری دارد.

یاسین همچنین خاطر نشان کرد: این نشان می‌دهد که از سمیت سلولی وابسته به آنتی بادی می‌توان جهت تخمین سطح خنثی‌سازی فوق‌العاده در برابر کووید استفاده کرد و شواهدی را فراهم کرد دال بر اینکه واکسیناسیون باید علاوه بر آنتی بادی‌های خنثی کننده بر عملکرد افتورهای اف سی هم تمرکز کند.