رویداد MWC 2024 محل رونمایی فناوریهای شارژ سریع عجیب و غریبی بود که سرعتهایی باورنکردنی را ارائه میکردند. در این مراسم کمپانیهای بزرگی مانند اوپو از سیستمهای شارژ 240 واتی شگفتانگیزی رونمایی کردند که قادرند گوشیهای موبایل را در کمتر از ده دقیقه بهطور کامل شارژ کنند.
با وجود آن که این دسته فناوریها از پیشرفتهای بزرگ در صنعت گوشیهای موبایل حکایت میکنند، سوال کلیدی مهمی را در ذهن کاربران انداختهاند: آیا وسواس روی رسیدن به سرعتهای بالاتر شارژ باعث شده که از عمر باتری گوشیهای موبایل غافل شویم؟
به گزارش گجت نیوز، در حوزه ایجاد تعادل بین عمر باتری گوشی های موبایل و افزایش سرعت شارژ آنها چند مساله وجود دارد که باید بهطور دقیقتر مورد بررسی قرار گیرند.
طی ده سال اخیر پیشرفتهای شگرفی در حوزه شارژ سریع گوشیهای موبایل رخ داده است. احتمالا بسیاری از شما علاقمندان قدیمیتر به گوشیهای موبایل با فناوری Dash Charge رونمایی شده در گوشی وان پلاس 3T که 60 درصد از ظرفیت باتری یک گوشی موبایل را در تنها 30 دقیقه شارژ میکرد آشنایی دارید. در آن زمان، شارژ کامل باتری یک گوشی زیر یک ساعت دستاوردی بسیار بزرگ به شمار میرفت!
امروز اما رقابت نزدیک و تا حدودی وسواسگونه کمپانیهای گوشیساز منجر به دستاوردهایی عجیب در حوزه سرعت شارژ شده؛ بهطوری که توان شارژ گوشیهای موبایل از ۳۰ وات به ۶۰ وات، ۸۰ وات، ۱۲۰ وات و در نهایت ۲۴۰ وات افزایش یافته است.
این پیشرفت سریع باعث شده که فرصت برای استانداردسازی پروتکلهای مختلف شارژ سریع فراهم نشود و کاربران گوشیهای مختلف با ابهامات متعددی در استفاده از آداپتورها و سیستمهای شارژ روبرو شوند.
البته نکته مثبت این مساله برای کاربران نیز گسترش فناوریهای شارژ سریع به گوشیهای ارزانتر بوده است. پیشتر تنها گوشیهای پریمیوم و پرچمدار بازار قادر به استفاده از فناوریهای شارژ سریع بودند. با این وجود امروزه شاهد آن هستیم که برخی گوشیهای میان رده یا حتی اقتصادی و ارزانقیمت نیز قادر به پشتیبانی از شارژرهای ۳۳ واتی هستند. در این میان همچنین برخی محصولات اقتصادی نیز رقمهای بالاتری مثل ۶۰ یا ۷۰ وات را نشانه رفتهاند!
اندازهگیری عمر باتری یک گوشی موبایل مسالهای پیچیده بوده و به فاکتورهای زیادی بستگی دارد. در این خصوص میزان روشن بودن صفحه نمایش عامل اصلی است؛ اما فاکتورهای دیگری چون الگوی مصرف، میزان روشنایی صفحه نمایش و اتصال شبکه هم اهمیت فراوانی دارند.
در این خصوص تستهای مختلفی وجود دارند که با اندازهگیری سنجههایی مثل مدت زمان ممکن برای برقراری تماس، گشت و گذار در اینترنت و پخش ویدیو به مقایسه میزان شارژدهی باتری گوشیهای مختلف با یکدیگر میپردازند.
سال ۲۰۱۶ سال بسیار مهمی برای صنعت گوشیهای موبایل بود؛ چراکه در این سال پرچمدارانی چون سامسونگ گلکسی اس ۷ اج، گوگل پیکسل و آیفون ۷ پلاس توانستند به شارژدهیهای فوقالعاده بیش از سی ساعته حین برقراری تماسهای تلفنی دست پیدا کنند.
با این وجود در حال حاضر اکثر گوشیهای پرچمدار مدرن مثل پیکسل ۶ گوگل، گلکسی اس ۲۱ اف ای و گلکسی اس ۲۴ بهسختی به چنین آماری نزدیک شده یا هرگز توانایی ارائه چنین شارژدهی را ندارند!
همچنین شارژدهی ضعیف باتری گوشیهای مدرن در استفاده مکرر و پیوسته از صفحه نمایش و سایر اجزای داخلی نیز دیگر نگرانی مهم در حوزه گوشیهای موبایل به شمار میرود. برای توضیح بیشتر در این خصوص باید توجه کرد که اکثر گوشیهای پرچمدار مدرن قادرند در استفاده سنگین از گوشیهای موبایل شارژدهی تنها ۶ یا ۷ ساعته داشته باشند.
بنابراین دستیابی به شارژدهی دو یا حتی یک روزه در صورت استفاده مدام از گوشیهای موبایل مسالهایست که حداقل در حال حاضر دستنیافتنی به نظر میرسد.
استفاده روزمره از گوشیهای موبایل مدرن نیز تا حد زیادی گویای این نگرانی است. برای مثال، گوشی پیکسل ۲ ایکس ال گوگل با باتری ۳۵۲۰ میلی آمپر ساعتی قادر است در استفاده سنگین شارژدهی حدودا شش ساعته داشته باشد.
این میزان شارژدهی همتراز گوشی پیکسل ۶ با ظرفیت باتری ۴۶۰۰ میلی آمپر ساعت ارزیابی میشود! بهطور مشابه، گلکسی اس ۷ اج نیز شارژدهی ۵ الی ۶ ساعته دارد که همتراز با شارژدهی گلکسی اس ۲۲ اولترا، پرچمدار سال ۲۰۲۲ سامسونگ است!
دلیل این مساله البته عقبگرد فناوری ساخت باتری گوشیهای موبایل یا عملکرد پرمصرفتر دستگاههای جدید نیست؛ بلکه واقعیت این است که علیرغم تمامی پیشرفتهای صورت گرفته در طراحی و ساخت باتری گوشیهای موبایل، افزایش ظرفیت آنها و عملکرد بهینهتر اجزای مختلف دستگاههای مدرن، الگوی مصرف کاربران جدیدتر مثل ضبط ویدیوهای 4K، استفاده دائمی از دیتای موبایل، بازیهای سنگین و پرجزئیات یا روشنایی بالا باعث میشوند که شارژدهی گوشیهای موبایل مدرن بسیار کمتر از قبل باشد.
ایجاد توازن منطقی بین این عوامل افزایش یا کاهش شارژدهی باتری گوشیهای موبایل کلید موفقیت یک گوشی موبایل در بخش شارژدهی است.