گلایه از خدا

مرحوم آیت الله شیخ جعفر شوشتری "اعلی الله مقامَه" که از ذریّۀ هابیل بود ، می گفت : بار الها ! این همه زمین و آسمانهای بی در و پیکر ِ ساکت و بی درک چه سود ؟ این همه آدمهای جور وا جور و همه یک جور و ناجور ِ بی خودی چه فایده ؟ که برای هدایتشان و آدم شدنشان صد و بیست و چهار هزار پیغمبر بفرستی و همه را شکنجه کنند و بکشند و به حرف هیچ کدامشان هم گوش ندهند و هفتاد فرستادۀ عزیز و گرامیَت را به فاصلۀ صبح کاذب تا صبح صادق به قتل رسانند و بعد هم بروند پشت پاچال ِ دکانشان راحت بنشینند و مشغول کثافتکاریشان ؟ باز قیامت و ترازو و بهشت و جهنم و آن همه گرفتاریها ؟ آخر فایدۀ این همه زمین و آسمانهای گَله گُشاد و این همه آدمهای گله گشادتر چیست ؟ یک زمین و آسمان مختصر ، چهار تا آدم حسابی !

از : کتاب هبوط ، اثر دکتر علی شریعتی ، (چاپ دوم : تهران ، انتشارات صدا و  سیمای جمهوری اسلامی ایران ، ١٣۵٩ ) ، صفحۀ ١٣

منبع: وبلاگ آئینه