تیم کوچکی از محققان ایرانی و آلمانی منطقهی بالقوهی آمیزش بین نئاندرتالها و انسانهای خردمند در دوران پلیستوسن پسین را شناسایی کردهاند.
به گزارش فرادید، این گروه در مقالهشان که در مجله علمی «گزارشات علمی» منتشر شده است، توضیح میدهند که چگونه از مدلسازی موقعیت بومشناختی و یک سیستم اطلاعات جغرافیایی برای شناسایی زیستگاههای نئاندرتالها و انسانهای خردمند در بخشهایی از اروپای جنوب شرقی و جنوب غربی آسیا و مکانهایی که به احتمال زیاد در آنها تعامل داشتند، استفاده کردهاند.
تحقیقات قبلی نشان داده بود که میان جمعیت نئاندرتال و انسان خردمند آمیزش رخ داده است (DNA نئاندرتال در ژنوم انسان مدرن یافت شده است). چیزی که هنوز روشن نشده این است که این آمیزش بینگونهای «کجا» رخ داده است.
در این تصویر مسیر تقریبی مهاجرت و محل برخورد انسانهای خردمند و نئاندرتالها مشخص شده است
تیم تحقیق برای این مطالعه جدید از منابع مختلفی استفاده کرده تا یکی از محتملترین مناطق تعامل و در نتیجه آمیزش میان آنها را مشخص کند.
پس از مطالعهی پراکندگی جغرافیایی انسانهای نئاندرتال و انسانهای خردمند در طول دوره زمانی، این باور به وجود آمد که آنها همآمیزی کردند و محققان فهرست مکانهای ممکن را تنها به یک منطقه محدود کردند: کوههای زاگرس در فلات ایران. در دوران معاصر، این رشته کوه از ایران تا بخشهای شمالی عراق تا جنوب شرقی ترکیه امتداد دارد.
تحقیقات قبلی نشان داد این منطقه برای نئاندرتالهایی که آنجا میزیستند ایدهآل بود. تنوع زیستی و وضعیت جغرافیایی متنوع و آب و هوای گرم این منطقه استاندارد خوبی برای زندگی بوده و همچنین در مسیر انسانهای خردمند هنگام مهاجرت به خارج از آفریقا بوده، درست زمانی که نئاندرتالها هنوز آنجا زندگی میکردند و احتمالاً یکدیگر را آنجا دیدهاند.
غار شانیدر در کوهستان زاگرس در شمال عراق؛ در این غار بقایای مربوط به زندگی نئاندرتالها یافت شده است
شایان ذکر است که این منطقه گنجینهای از اسکلتهای نئاندرتالها و انسانهای خردمند است. اینجا همان جاییست که در آن «تدفین با گل» نئاندرتالها کشف شد و یکی از مسیرهای اصلی است که انسانهای خردمند هنگام خروج از آفریقا طی کردند.
تیم تحقیقاتی میگوید اگر این دو گروه با یکدیگر برخورد نمیکردند، عجیب بود. به همین دلیل، به نظر میرسد این دو گونه به احتمال زیاد در این مکان با هم آمیزش کردهاند.