ارتش ایالات متحده ناوگان قدرتمندی از جت های جنگنده دارد که بسیاری از آنها دهه ها در خدمت بوده اند. در ادامه این مطلب به بررسی ۵ جت جنگنده برتر ایالات متحده با طولانی ترین عمر مفید می پردازیم.
ورود به سرویس: ۱۹۸۳
به گزارش روزیاتو، هورنت اولین پرواز خود را در سال ۱۹۷۸ به پایان رساند و پنج سال بعد، در سال ۱۹۸۳ ، با تفنگداران دریایی و در سال ۱۹۸۴ با نیروی دریایی ایالات متحده وارد خدمات عملیاتی شد. ورود آن به خدمت نظامی باعث آغاز فرآیند جایگزینی ناوگانی برای F-4 Phantom و A-7 Corsair شد.
جنگنده F/A-18 Hornet برای برآوردن الزامات ماموریتی برای ماموریت های هوا به هوا و هوا به زمین طراحی شده بود. با پوشش طیف گسترده ای از عملیات های تاکتیکی، هورنت می توانست نقش هایی مانند برتری هوایی، اسکورت جنگنده، حمله دریایی، شناسایی، کنترل هوایی رو به جلو و غیره را انجام دهد.
F/A-18 Hornet ستون فقرات اصلی هوانوردی تاکتیکی تفنگداران دریایی ایالات متحده است و از ماموریت های جهانی این نیرو پشتیبانی می کند. این هواپیما نسبت به سوپر هورنت سبک تر و قابل مانورتر است، نسخه ای جدیدتر که مخصوص عملیات از روی ناوهای هواپیمابر است.
عناصر فنی | داده های عددی |
خدمه | ۱ یا ۲ نفر بسته به مدل |
طول | ۱۸.۵ متر |
عرض | ۱۳.۷ متر |
ارتفاع | ۴.۹ متر |
وزن خالی | ۱۰,۳۴۰ کیلوگرم |
حداکثر وزن برخاست | ۲۳,۵۰۰ کیلوگرم |
حداکثر سرعت | ۱,۹۱۵ کیلومتر بر ساعت |
سقف پروازی | ۵۰,۰۳۳ فوت |
برد عملیاتی | ۲,۰۰۰ کیلومتر |
نرخ صعود | ۵۰,۰۰۰ فوت بر دقیقه |
سیستم تسلیحاتی | یک توپ شش لول چرخشی ۲۰ میلیمتری M61 |
موتور | دو موتور پس سوز General Electric F404-GE-402 هر کدام با ۱۷,۷۵۰ پوند پیشرانه |
ورود به سرویس: ۱۹۷۸
داستان F-16 Fighting Falcon در دهه ۱۹۷۰ با گروه کوچکی از مهندسان و تحلیلگران دفاعی معروف به “مافیای سبک وزن” آغاز می شود. این گروه نامتجانس به دنبال طراحی جایگزینی برای جنگنده های آن زمان بودند که به طور فزاینده ای سنگین شده و قدرت مانورشان کاهش یافته بود.
هدف این تیم جایگزینی وزن اضافی و محموله های سنگین با سرعت بیشتر و قدرت مانور بالاتر بود. محصول نهایی مورد نظر یک جنگنده مقرون به صرفه بود که به راحتی می توانست در زمینه مانورپذیری هواپیماهای دشمن را شکست داده و با موشک یا آتش توپ خودکارش به آن ها حمله کند.
این هواپیمای جنگی به قدری موفق بوده که از زمان تولید در سال ۱۹۷۵، بیش از ۴,۵۰۰ فروند از آن برای ۲۶ کشور تولید شده است. لاکهید مارتین با ۳۰۰ فروند فروش احتمالی جدید در آینده نزدیک (با نسخه Block 70/72)، همچنان آینده روشنی را برای این جت جنگنده می بیند.
حتی ویتنام نیز می تواند مشتری آینده F-16 باشد، زیرا ارزش بازدارندگی این هواپیما را در طول تنش های شدید در منطقه دریای چین جنوبی دیده است.
عناصر فنی | داده های عددی |
خدمه | ۱ نفر |
طول | ۱۵ متر |
عرض | ۱۰ متر |
ارتفاع | ۴.۸ متر |
وزن خالی | ۸,۶۰۰ کیلوگرم |
حداکثر وزن برخاست | ۱۹,۲۰۰ کیلوگرم |
حداکثر سرعت | ۲,۱۱۹ کیلومتر بر ساعت |
سرعت کروز | ۱,۳۷۷ کیلومتر بر ساعت |
سقف پروازی | ۵۰,۰۰۰ فوت |
برد عملیاتی | ۴,۲۲۰ کیلومتر |
نرخ صعود | ۵۰,۰۰۰ فوت بر دقیقه |
سیستم تسلیحاتی | یک توپ شش لول چرخشی ۲۰ میلیمتری M61A1 |
موتور | یک موتور پس سوز General Electric F110-GE-100 با توان تولید ۲۸,۶۰۰ پوند پیشرانه |
ورود به سرویس: ۱۹۷۷
سریع نیست، شیک و صیقلی نیست، و قطعا جذاب نیست… اما می تواند براحتی تانک ها را نابود کند، و این دلیل اصلی تولد این هیولا بود.
در طول دوران جنگ سرد، که اساساً از سال ۱۹۴۹ تا ۱۹۹۱ ادامه داشت، این ترس قابل درک وجود داشت که شوروی با تهاجمی زمینی بر اروپای غربی مسلط شود. شوروی دریایی واقعی از سربازان و تانکها داشت که میتوانستند از آن ها در یک حمله زمینی وسیع و برق آسا استفاده کنند. برنامه ریزان نظامی ایالات متحده به یک ابزار جدید در حوزه نیروی هوایی برای عقب راندن آرایش های زرهی شوروی و فراهم کردن پشتیبانی هوایی نزدیک به شکلی قابل اتکا نیاز داشت.
پاسخ A-10 Thunderbolt II بود که برنامه ریزی برای ساخت آن در دهه ۱۹۶۰ آغاز شد و اولین تحویل آن در سال ۱۹۷۵ اتفاق افتاد. بدنه هواپیما با در اولویت قرار داشتن بحث بقای خلبان طراحی شد. علاوه بر این، افزونگی سیستمهای بقا، A-10 را قادر میساخت حتی پس از آسیبهای قابل توجه نیز به فعالیت خود ادامه دهد. با قدرت مانور عالی خود در سرعتها و ارتفاع پایین، این جنگنده میتوانست و میتواند برای مدت طولانی در نزدیکی میدان نبرد پرسه بزند و پشتیبانی سطح یک را برای نیروهای زمینی فراهم کند.
جدا از مهمات هدایت شونده، A-10 در صورت برخورد با تانک های دشمن می تواند تا ۴,۲۰۰ گلوله در دقیقه شلیک کند. گلوله های آتش زای PGU-14/B این هواپیما با هسته اورانیوم ضعیف شده می تواند یک تانک کاملاً مستحکم و قوی را در عرض چند ثانیه به یک جنازه در حال دود تبدیل کند.
آینده A-10 هنوز روی هواست (هیچ جناسی به کار نرفته است!)، و این موضوعی بحث برانگیز در میان بسیاری از هوانوردان و علاقه مندان به هوانوردی است که آیا پایان راه گراز از راه رسیده است یا خیر.
عناصر فنی | داده های عددی |
خدمه | ۱ نفر |
طول | ۱۶.۲ متر |
عرض | ۱۷.۶ متر |
ارتفاع | ۴.۵ متر |
وزن خالی | ۱۲,۷۰۰ کیلوگرم |
حداکثر وزن برخاست | ۲۳,۵۸۶ کیلوگرم |
حداکثر سرعت | ۷۰۶ کیلومتر بر ساعت |
سقف پروازی | ۳۴,۶۹۵ فوت |
برد عملیاتی | ۷۶۳ کیلومتر |
نرخ صعود | ۶,۰۰۰ فوت در دقیقه |
سیستم تسلیحاتی | یک توپ ۳۰ میلیمتری چرخشی شش لول GAU-8/A rotary ساخت جنرال الکتریک |
موتور | دو موتور توربوفن غیرپس سوز General Electric TF34-GE-100 هر کدام با توان تولید ۹,۰۶۵ پوند پیشرانه |
ورود به سرویس: ۱۹۷۶
F-15 Eagle یک جنگنده تاکتیکی با قابلیت مانور بالا و دارای قابلیت عملیات در تمام شرایط آب و هوایی است که برای ورود به حریم هوایی دشمن و کسب و حفظ برتری هوایی بر میدان جنگ طراحی شده است. داستان F-15 در دهه ۱۹۶۰ به دلیل عملکرد ضعیف F-4 Phantom در جنگ هوایی نزدیک آغاز شد.
مک دانل داگلاس برای طراحی و تولید این هواپیما انتخاب شد و در ۲۶ ژوئن ۱۹۷۲ اولین نمونه اولیه F-15 از کارخانه آنها بیرون آمد. اولین پرواز F-15A در جولای ۱۹۷۲ انجام شد و تا نوامبر ۱۹۷۴ ، اولین F-15 به بال آموزش جنگنده تاکتیکی ۵۸اُم واقع در پایگاه نیروی هوایی لوک در آریزونا تحویل داده شد. در این مکان، آموزش با هر دو نوع F-15A و B آغاز شد.
این هواپیمای زمخت به خدمت خود ادامه می دهد و آینده این جنگنده در اختیار نسخه F-15EX است. این آخرین نسخه از ایگل دارای پیشرفتهای متعددی است و نیروی هوایی مایل است تا ۲۰۰ فروند دیگر از آنها را خریداری کند.
عناصر فنی | داده های عددی |
خدمه | ۲ نفر (خلبان و افسر سیستم های تسلیحاتی) |
طول | ۱۹.۴ متر |
عرض | ۱۳ متر |
ارتفاع | ۵.۶ متر |
وزن خالی | ۱۲,۲۴۷ کیلوگرم |
حداکثر وزن برخاست | ۲,۵۴۰۱ کیلوگرم |
حداکثر سرعت | ۳,۰۱۸ کیلومتر بر ساعت |
سقف پروازی | ۶۵,۰۱۰ فوت |
برد عملیاتی | ۳,۸۶۶ کیلومتر |
نرخ صعود | ۵۰,۰۰۰ فوت در دقیقه |
سیستم تسلیحاتی | یک توپ چرخشی شش لول ۲۵ میلیمتری M6A1 |
موتور | دو موتور توربوفن پس سوز Pratt & Whitney F100-PW-100 هر کدام با ۲۵,۰۰۰ پوند نیروی پیشرانه |
ورود به سرویس: ۱۹۶۴
توسعه F-5 Tiger در سال ۱۹۵۴ زمانی که تیمی از نورثروپ گرومن به اروپا و آسیا سفر کردند تا نیازهای دفاعی کشورهای عضو ناتو و SEATO را ارزیابی کنند، آغاز شد.
در نتیجه این تور، این تیم مطالعه طراحی یک جت جنگنده سبک وزن و مافوق صوت را آغاز کرد که مقرون به صرفه، با نگهداری آسان و قادر به انجام عملیات از روی باندهای کوتاه بود. تا سال ۱۹۵۶، نیروی هوایی ایالات متحده علاقه ای به عملیاتی کردن آن در تعداد زیاد نشان نداد، اما تعداد کمی از نسخه آموزشی اش ، T-38 Talon را در ناوگان حفظ کرد.
در ۲۵ آوریل ۱۹۶۲، وزارت دفاع اعلام کرد که F-5 را برای صادرات در قالب یک برنامه کمک نظامی ارائه می دهد. در مجموع، بیش از ۲,۶۰۰ فروند از این جنگنده توسط Northrop Grumman ساخته شد، از جمله مواردی که تحت قراردادهای تولید مشترک و تحت لیسانس با کشورهای کانادا، تایوان، کره جنوبی، اسپانیا و سوئیس تولید گردید.
به ادعای نورثروپ گرومن:
از اولین تحویل F-5 در سال ۱۹۶۴… هر هواپیما طبق برنامه، با قیمت قرارداد یا کمتر از آن، و با عملکردی که وعده داده شده بود، تحویل داده شد. تقریباً دو سوم از F-5های تولیدی اورجینال در ۲۶ کشور از جمله ایالات متحده فعال هستند.
در حال حاضر، نیروی دریایی ایالات متحده از F-5 در اسکادران های دشمن خود استفاده می کند که هواپیماهای دشمن را در طول ماموریت های آموزشی شبیه سازی می کنند. نیروی هوایی نیز از این هواپیماها برای نقش آموزشی مشابهی استفاده می کند.
عناصر فنی | داده های عددی |
خدمه | ۱ نفر |
طول | ۱۴.۴ متر |
عرض | ۸.۱ متر |
ارتفاع | ۴ متر |
وزن خالی | ۴,۴۱۰ کیلوگرم |
حداکثر وزن برخاست | ۱۱,۲۱۴ کیلوگرم |
حداکثر سرعت | ۱,۷۳۳ کیلومتر بر ساعت |
سقف پروازی | ۵۱,۸۴۰ فوت |
برد عملیاتی | ۲,۴۸۳ کیلومتر |
نرخ صعود | ۲۸,۷۰۰ فوت در دقیقه |
سیستم تسلیحاتی | دو توپ خودکار ۲۰ میلیمتری M39A2 |
موتور | دو موتور توربوفن پس سوز General Electric J85-GE21 هر کدام با توان تولید ۵,۰۰۰ پوند پیشرانه |