انگلیسی‌های حقیر "امپریالیست" نبودند یا حداقل جزو مدافعان پرشور و تمام‌عیار امپریالیسم بریتانیا نبودند و بیشتر کوشش خود را صرف اصلاح امور داخلی انگلستان و بریتانیا می‌کردند.

شکنجه ممکن است به عنوان نوعی از تنبیه یا به عنوان یک اقدام کینه‌جویانه بر دشمن شکست‌خورده اعمال شود و یا برای گرفتن مدرک یا اعتراف از زندانی مورد استفاده قرار گیرد.

اسکولاستیسیسم نوعی آمیزش بین مسحیت و فلسفۀ ارسطو بود و به همین دلیل بارزترین نماد "فلسفۀ مسیحی" است. توماس آکویناس ایتالیایی، معروف به حکیم آسمانی- در قرن سیزدهم - برجسته‌ترین چهرۀ این شیوه فلسفی است.

مفهوم انزواطلبی به معنای سیاسی در اواخر قرن نوزدهم مطرح شد. مهم‌ترین مورد انزوا از سیاست بین‌المللی، سیاست خارجی ایالات متحدۀ آمریکا در قرن نوزدهم و نیمۀ اول قرن بیستم است.

تبعیض سِنی (ageism) ریشه در پیرسالاری به جا مانده از جهان قدیم دارد. در دنیای قدیم، پیرها به صورت طبیعی حقوق و احترام بیشتری داشتند و معمولا ریاست قبیله و شهر و کشور نصیب مردان پیر می‌شد.

واژۀ بنیادگرایی اسلامی را معمولا رسانه‌های غربی برای اشاره به جنبش‌های اسلامی، احیاگری اسلامی، اصولگرایی اسلامی، رستاخیز اسلامی و یا بیداری اسلامی به کار می‌برند.

 مفهوم نظام سیاسی تک‌حزبی را نخستین بار لنین مطرح و تشریح کرد چون تعدد احزاب را موجب تفرقۀ نیروهای استثمارشونده می‌‌دانست.

شمشیر داموکلس از یکسو دلالت دارد بر تهدیدی دائمی، از سوی دیگر دلالت دارد بر نوعی آچمز شدن. اگرچه هر شخص یا هر فرمانروایی می‌تواند در معرض تهدیدات گوناگونی قرار گیرد، ولی برخی گفته‌اند تهدید دائمی‌ای که یک فرمانروا را آچمز می‌کند، چیزی نیست جز "قدرت مردم".

ویژگی «تیرانی» که در فارسی «جباریت» ترجمه شده حکومت فردی با ستم‌گری فراوان است نه الزاما حکومت فردی چندان که تفاوت جکومت ناپلئون با روبسپیر، در شدت ستم‌گری روبسپیر بود.

روبرت میخلز معتقد بود "سازمان" ذاتا به الیگارشی ختم می‌شود... هر حکومتی سازمان و نظامی دارد و دقیقا به همین دلیل، عده‌ای اندک در رأس آن قرار می‌گیرند و رؤیای "حاکمیت مردم" هیچ گاه محقق نخواهد شد.

الیگارشی شکل فاسد آریستوکراسی بود. یعنی "حکومت بد یک گروه کوچک" بود. در حکومت الیگارشیک، حاکمان فاسد جامعه را به سمت فساد و تباهی سوق می‌دهند.

میلیتاریسم چیزی بیش از گسترش توانایی‌های ارتش است و به وضعیتی دلالت می‌کند که در آن بخش‌های عمده‌ای از زندگی اجتماعی "نظامی" می‌شود. این وضع موجب خروج نظامیان از حدود وظایف ذاتی‌شان می‌شود.

مارکسیست‌ها این قبیل کارگران را، که اکثریت کارگران جوامع غربی را تشکیل می‌دادند، "کارگران خائن" نامیدند؛ یعنی کارگرانی که به ایدۀ "انقلاب علیه سرمایه‌داری و رهایی طبقۀ کارگر در کل جهان" خیانت کردند.

جنبش‌های دانشجویی اغلب تحت تاثیر جریان‌های روشنفکری قرار می‌گیرند و به گسترش دامنۀ اجتماعی آن‌ها کمک می‌کنند. جنبش دانشجویی در قرن بیستم از آغاز دهۀ 1960 تا پایان دهۀ 1990 در کشورهایی نظیر فرانسه و آمریکا و آلمان و کرۀ جنوبی و چین و ... نقش موثری در وقایع سیاسی و نیز شکل گرفتن فضای سیاسی ایفا کرد.

داریوش آشوری تئوکراسی را یزدان‌سالاری ترجمه کرده و در تعریف آن نوشته است: «حکومتی که در آن قدرت مطلق سیاسی در دست مرجع عالی روحانی (نبی، خلیفه، پاپ) است.»

کاربرد واژۀ هژمونی در عرصۀ روابط بین‌الملل، مبتنی بر همان منطق مد نظر گرامشی است. با این تفاوت که گرامشی این مفهوم را در توصیف سلطۀ طبقاتی در جوامع سرمایه‌داری به کار می‌برد.

سرمایه‌داری جمعی،بر پایۀ نمونه‌ای است که ژاپن پس از 1945 ارائه کرد. این الگو را "ببرهای آسیای شرقی" (کرۀ جنوبی، تایوان و سنگاپور) با شور و شوق پذیرفته‌اند؛سرمایه‌داری چین هم متأثر از همین الگوست.

سرمایه‌داری بنگاهی را عموما "سرمایه‌داری ناب" می‌دانند یا آرمانی که سرمایه‌داری‌های دیگر به سوی آن کشیده می‌شوند. با این حال بیشتر بخش‌های جهان به جز آمریکا - میهن سرمایه‌داری بنگاهی - این الگو را رد کرده‌اند.

درونمایۀ اصلی این الگو اندیشۀ "بازار اجتماعی" است؛ یعنی کوشش برای آمیختن اصول رقابت بازار با نیاز به همبستگی و انسجام اجتماعی.

ایدئولوژی (Ideology) اصطلاحی است که دستوت دو تراسی، فیلسوف فرانسوی، در سال 1796 آن را وضع کرد. او این واژه را به معنای "علم اندیشه‌ها" به کار می‌برد؛ علمی که قرار بود خاستگاه‌های تفکر و اندیشه‌ها را بشکافد.