تبدیل پوست موز به انرژی پاک!

آینده‌ای را تصور کنید که در آن انرژی خانه‌ها و جوامع فقط با زباله‌های مواد غذایی تامین می‌شود و انرژی پاک و مقرون‌به‌صرفه را به مناطق محروم از فناوری‌های سبز بزرگ مانند مزارع خورشیدی یا بادی می‌رسانند.

پژوهشگران هندی یک مفهوم جدید را برای ساخت دستگاهی ارائه‌ داده‌اند که با استفاده از پوست موز و نارگیل، انرژی پاک را از ضایعات مواد غذایی تولید می‌کند تا به تامین پایدار انرژی مورد نیاز جوامع بپردازد.

به گزارش ایسنا، آینده‌ای را تصور کنید که در آن انرژی خانه‌ها و جوامع فقط با زباله‌های مواد غذایی تامین می‌شود و انرژی پاک و مقرون‌به‌صرفه را به مناطق محروم از فناوری‌های سبز بزرگ مانند مزارع خورشیدی یا بادی می‌رسانند.

به نقل از ادونسد ساینس نیوز، پژوهشگران «مؤسسه فناوری گوآهاتی هند»(IIT Guwahati) برای ساخت یک دستگاه پیشگامانه تلاش می‌کنند که با استفاده از مواد ساده و روزمره، برق تولید می‌کند و به سمت چنین آینده‌ای می‌رود.

این گروه پژوهشی با استفاده از قدرت یون‌های در حال حرکت در یک غشاء، مفهوم ساخت یک دستگاه را ارائه داده‌اند که می‌توان آن را با دانش تخصصی کمی ساخت. محصول اصلی این دستگاه، ذغال‌سنگ ساخته‌شده از پوست نارگیل و الکترولیت‌های تولیدشده از پوست موز و میوه «کوجی تکرا»(Kuji thekera) از خانواده مرکبات است.

«کالیان رایدونگیا»(Kalyan Raidongia) پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: هدف ما تبدیل مواد زیستی فراوان در مناطق روستایی و زباله‌های مواد غذایی در مناطق شهری به برق مقرون‌به‌صرفه بود. در پژوهش‌های پیشین به خوبی مشخص شده است که ادغام محلول‌های آبی با غلظت‌های گوناگون الکترولیت یا شوری مانند آب دریا و آب رودخانه با غشاهای انتخاب‌کننده یون، برق تولید می‌کند.

یون‌های موجود در محلول که به عنوان گرادیان غلظت شناخته می‌شوند، در غشا از غلظت‌های بالا به غلظت‌های پایین‌تر حرکت می‌کنند. همان طور که آنها حرکت می‌کنند، الکترودهای موجود در دو طرف، جریان را می‌گیرند و الکتریسیته را مهار می‌کنند.

به گفته رایدونگیا، استفاده از گرادیان غلظت برای تولید نیرو می‌تواند مقادیر زیادی از برق پاک و پایدار تولید کند اما این فناوری هنوز به طور کامل کشف نشده است.

وی افزود: با توجه به پتانسیل نظری گسترده گرادیان غلظت که بیش از ۲.۴ تریلیون وات است، این فناوری به عنوان یکی از محتمل‌ترین جایگزین‌ها برای سوخت‌های فسیلی در نظر گرفته می‌شود.

این پژوهش در مجله «Advanced Functional Materials» به چاپ رسید.

تماشاخانه