منشور اجباري

عصر ايران ورزشي؛ اردلان مجد- بي شك در آستانه آغاز ليگ برتر دهم هيچ اتفاقي مثل منشور اخلاقي نمي توانست اين همه سر و صدا راه بياندازد.

منشور اخلاقي كاري كرده است كه فوتبال ايران براي حاشيه سازي به سراغ مصاحبه هاي جنجالي و اشخاصي كه در اين امر تخصص دارند نرود.

بحث منشور در فصل پيش  بود كه رنگ جدي به خود گرفت و با تبعيد چند مربي به ليگ دسته اول و محروميت دو بازيكن يعني عمران زاده و نيكبخت، رسماً ماموريت اصلاح طلبانه خود را در فوتبال بي هويت ايران آغاز نمود.

در پي اين محروميت ها، اعتراضاتي از سوي اشخاص منشوري به حكم هايي كه برايشان صادر شده بود به ستاد منشور اخلاقي وارد شد.

آنها خواستار اين بودند كه به صورت صريح و روشن جرم هايشان بيان شود تا برچسب منشوري بودني كه بر پيشاني آنها خورده است، باعث اين نشود كه اعتبارشان زير سوال برود.

در بين مربيان منشوري، فرهاد كاظمي شديداً به حكم صادره معترض بود و حتي پيگيري هاي زيادي را نيز انجام داد، ولي به شكل عجيبي پرونده وي مسكوت ماند و به آن رسيدگي نشد.

 فصل جديد، دغدغه اصلي مسئولان فوتبال

اينكه در زير پوسته فوتبال ايران هر اتفاقي ممكن است رخ بدهد و حتي در حال رخ دادن است، امري است كه براي همگان اثبات شده است.

از زماني كه فوتبال ايران به سوي حرفه بودن گام نهاد و ليگ باشگاه هاي ايران، پسوند حرفه اي بودن به خود گرفت، اين اشخاص هم به صورت قارچي رشد كردند.

فوتبال حرفه اي ايران به سبب حضور دلال ها و واسطه هايي كه بوي پول به مشامشان خورده بود، به جاي اينكه از نظر فني رشد كند، فقط اداي حرفه اي بودن را در مي آورد.

پول هاي هنگفتي كه در فصل نقل و انتقالات و از كانال هاي رسمي و غير رسمي در فوتبال رد و بدل مي شد، هر كسي را وسوسه مي كرد كه بخواهد سهمي در اين آشفته بازار داشته باشد.

اين امر آنقدر پيش رفت كه اكنون ديگر دامن خيلي از بازيكنان، مربيان و حتي مديران را هم گرفته است.

اما به نظر مي رسد كه تمركز مسئولان فدراسيون فوتبال فقط به اين كه فوتبال ايران را از لوث وجود اين دلالان و واسطه ها پاك كنند نيست و آنها اهداف ديگري را نيز در سر مي پرورانند.

آنها در نظر دارند كه به رفتار هاي  تك تك افراد حاضر در ليگ برتر، اعم از شخصي و غير شخصي نظارت داشته باشند.

طرح هايي كه براي اين امر هم در نظر گرفته شده است به نظر نمي رسد كه راهكارهايي اساسي براي اين خواسته باشد.

اينكه فدراسيون بدون آنكه زيربناي اخلاقيات را از رده هاي پايين تر آغاز كند، از يك بازيكن 30 ساله انتظار دارد كه طبق استاندارد هاي حرفه اي برخورد كند.

اينكه ستاد منشور اخلاقي يك مربي به زعم خود متخلف و ضد اخلاقي را به دسته هاي پايين تر مي فرستد، چه معاني مي تواند داشته باشد جز اينكه آنها فقط مي خواهند صورت مساله را پاك كرده و شخص مورد نظر را از انظار دور كند، بدون آنكه بخواهد ريشه يابي كند كه چرا اين رفتارها از وي سر زده است.

در بحث ظاهر فوتباليست ها هم وضعيت به همين شكل است، عدم وجود يك الگوي مناسب براي جوانان و همچنين فوتباليست ها باغث مي شود كه آنها به سمت مد هاي خارجي كشيده شوند.

اين درس ها و اين پيشگيري ها بايد از سنين كودكي و در بدو آغاز ورزش يك فوتباليست عنوان شود.

عدم نظارت مناسب به مدارس فوتبال باعث مي شود كه نه تنها رشدي از نظر فني در فوتبال حاصل نشود، بلكه هيچ پيشرفتي هم از نظر اخلاقي در اين نوجوانان ايجاد نشود.

به هر حال الگوي هر رده سني در فوتبال، رده ي بالاتر از خود اوست و اگر در بالاترين سطح فوتبال كشور ناهنجاري مشاهده مي شود بايد ريشه آن را در فوتبال پايه يافت.

اين بحث سر دراز دارد و مطمئناً در طول ليگ برتر ردپاي منشور اخلاقي كه اكنون به صورت اجباري اجرا مي شود را خواهيم ديد.