عصرایران - روز 12 فروردین 1358 ، به معنای کامل کلمه روز تولد دموکراسی در ایران بود ؛ ایرانیان بعد از قرن ها برای نخستین بار ، نوع حکومت خود را تعیین می کردند و این ، تحولی شگرف در تاریخ این سرزمین بود: 98 درصد مردم در رفراندومی آزاد به "جمهوری اسلامی" رأی دادند تا بعد از آن ، جمهوریت و اسلامیت ، دو رکن زندگی اجتماعی و سیاسی شان باشد.
جمهوری اسلامی ، محصول انقلاب اسلامی بود. این زایش سیاسی ، هر چند سخت و پرهزینه بود و به بهای شکنجه و شهادت فرزندان ایران در دوران انقلاب به دست آمد اما نگهداشت "جمهوری اسلامی" بسیار طاقت فرساتر از برپایی آن است.
![جمهوری اسلامی جمهوری اسلامی](/files/fa/news/1391/1/12/214863_903.jpg)
اگر شکل گیری جمهوری اسلامی را به شهادتین یک فرد تازه مسلمان تشبیه کنیم ، می توانیم چنین بگوییم که مسلمان ماندن ، به مراتب سخت از اسلام آوردن است چه آن که تشرف به اسلام با یک مرتبه "شهادتین" میسر است ولی مسلمان واقعی ماندن ، مستلزم نمازهای یومیه ، روزه رمضان ، خمس و زکات ، اخلاق گرایی و راستگویی ، دوری از گناهان ، جهاد و ... است که صد البته سخت تر ازجاری ساختن شهادتین بر زبان است.
در فروردین 1358 ، شهادتین ایران معاصر با عنوان "جمهوری اسلامی" در صندوق های رأی جاری شد ولی از آن تاریخ تا کنون ، حفظ جمهوریت و اسلامیت نظام برخاسته از انقلاب مردم ایران ، کاری است سخت و همه روزه.
جمهوری اسلامی ، هر چند همواره با خطراتی از بیرون مواجه بوده است (مانند جنگ و تحریم) اما بزرگ ترین خطر برای جمهوری اسلامی ، نه از ورای مرزها که از درون است.
خطر اصلی برای جمهوری اسلامی ، این است که در گذر زمان ، تنها نامی از آن باقی بماند و خودش از بین رفته باشد ؛ درست مانند کسی که نامش مسلمان است ولی نه نماز می خواند ، نه روزه می گیرد و نه به هیچ کدام از دستورات دینی تقید دارد.
مراجعه به آرای مردم ، اجرای احکام راستین اسلام، کارآمدی ، استقلال در سیاست خارجی ، پاسداشت آزادی های مدنی ، تأمین معیشت مردم ، پاسخگو بودن قدرت ، اجرای عدالت و نظایر این ها ، احکام "جمهوری اسلامی" اند و اگر اجرا نشوند ، شاید در قاموس سیاسی جهان و در کشوری به نام ایران ، "جمهوری اسلامی" برپا باشد ولی در واقع ، جمهوری اسلامی واقعی وجود نخواهد داشت.
بسیاری گمان می کنند ، حفظ جمهوری اسلامی ، تلاش صرف برای نگهداشتن کالبد نظام و اجزای متشکله آن است. اما واقع مطلب این است که کسی که در پاسداشت احکام شریعت می کوشد ، یا فردی که بر حفظ حقوق مخالفان در کشور پای می فشارد ، یا رسانه ای که تیغ تیز نقدش را متوجه فلان مسوول ارشد می کند و او را به پاسخگویی فرا می خواند ، یا دادرسی که حکم به حراست از آزادی بیان می دهد ، یا صنعتگری که تخصص و تلاشش را برای خودکفایی و استقلال اقتصادی به کار می گیرد ، در واقع از جمهوری اسلامی حراست می کند هر چند که مانند بسیاری شعار ندهد و ادعا نکند و برای خود کیسه ندوزد.
بزرگ ترین جفایی که مسوولان نظام جمهوری اسلامی می توانند در حق جمهوری اسلامی بکنند این است که در گذر زمان ، روح جمهوری اسلامی را نادیده بگیرند و به جسم اداری و بروکراتیک آن بسنده کنند و هر آن که بر حفظ روح جمهوری اسلامی مانند قانونگرایی ، مردم گرایی ، شریعت گرایی ، پاسخگویی ، آزادی ، تحمل مخالف و ... پای بفشارد را با انگ هایی مانند ضدانقلاب و عامل بیگانه و فریب خورده و نظایر این (که این برچسب ها کم هم نیستند!) بنوازند و آنها را طرد و منکوب کنند.
حفظ جمهوری اسلامی ایران ،صرفاً با حفظ تمام احکام ذاتی آن که حامل همه ارزش های تاریخی ، دینی ، ملی و دموکراتیک مردم ایران است ، میسر خواهد بود و نباید اجازه داد این نعمت بزرگ که محصول مجاهدت ها و ایثارگری های بی دریغ فرزندان ایران است ، از بین برود ، هم جسمش و هم روحش ، که جسم بی روح ، به هیچ کار نیاید.
راستی پیام نوروزی خیلی قشنگی هم تو قسمت بالای صفحه اصلی قرار دادید گفتم بد نباشه اینجا هم تکرار بشه چون خیلی جالبه
" تقويم " روزشمار انسان هاي عادي است و " تدبير " ، روزساز انسان هاي بلند همت. تقويم سال جديدتان پر از تدبير باد.
این موارد از تهدید اسرائیل برای حمله به ایران خطرناک تر است و در حد بمب اتمی آمریکا بر سر مردم ژاپن ویرانگر