تحریم‌ فرصت بسیار خوبی است که دشمن صادقانه برای ما به وجود آورده است!

عصر ایران؛ هومان دوراندیش - جواد کریمی قدوسی، نماینده مشهد در مجلس شورای اسلامی، یکی از شرکت‌کنندگان در همایش دلواپسان توافقنامه ژنو بود. او منتقد سرسخت سیاست هسته‌ای دولت روحانی و فارغ التحصیل رشته حقوق خصوصی در مقطع کارشناسی ارشد است. قدوسی همان نماینده‌ای است که در آبان ماه سال گذشته، طرح سه فوریتی "الزام دولت به حفظ حقوق مسلم هسته‌ای" را با خط خودش تقدیم هیات رئیسه مجلس کرد و در متن آن طرح، "ان.پی.تی" را به اشتباه "ام.پی.تی" نوشت و منتقدان سیاست‌هسته‌ای دولت روحانی را سوژه طنزپردازان کرد. وی در این گفتگو، با قاطعیت می‌گوید که تحریم‌های شورای امنیت و جهان غرب علیه ایران، کاغذپاره‌ای بیش نیست و فشار آن‌ها نیز نه متوجه مردم بلکه صرفاً متوجه برخی از صنایع کشور است.  


*ابتدا کمی درباره انگیزه‌تان از حضور در همایش دلواپسان توافق ژنو توضیح بدهید. یعنی این توافقنامه این قدر نگران‌کننده است که شما، با وجود این همه مشکل اقتصادی، دلواپس آن شده‌اید؟

به طور کلی، کسانی که از مسائل مختلف در حوزه‌های کاری خودشان مطلع هستند، باید پاسخگوی سوالات دیگران باشند. چنانکه جنابعالی الان با من تماس گرفته‌اید و من دارم پاسخ سوال شما را می‌دهم، جمعی از افراد هم همایشی برگزار کردند و از بنده و امثال بنده، به دلیل تخصص مان در حوزه سیاست خارجی و امنیت ملی، دعوت کردند تا در این همایش شرکت کنیم و نظراتمان را بیان کنیم.
 این یک امر بدیهی و مطابق با منطق اجتماعی است و در جمهوری اسلامی هم بر آن تاکید شده است. همه هم از حرکاتی که در چارچوب قانون انجام می‌شود، حمایت می‌کنند. لذا باید از کسانی که دلواپس این همایش هستند، پرسید که علت دلواپسی شما از طرح نظرات افراد موافق و متتقد چیست که این قدر برآشفته می‌شوید و اظهار نظرهای تند می‌کنید؟

طبیعی است که توافقنامه ژنو نگرانی‌هایی را برانگیخته است که حتی افرادی مثل آقای عراقچی هم، که ارشد تیم مذاکره‌کننده است، در چند نوبت به این نگرانی‌ها اشاره کرده‌اند. شخص آقای ظریف هم به این نگرانی‌ها اشاره کرده است. در جلسه جامعه مدرسین، خود آقای ظریف گفت که اگر شما صد اشکال به این توافقنامه دارید، من خودم هزار و صد اشکال به آن دارم. متن این توافقنامه را آمریکایی‌ها نوشته‌اند و طبیعی است که متن آمریکایی‌ها متن بی‌عیبی نیست و نمی‌تواند بدون تهدید و ارعاب باشد. پس ما حق داریم که نگران باشیم و این متن را مورد تعمق قرار دهیم. بعد از این توافقنامه هم، ادبیات آمریکایی‌ها به گونه‌ای بوده که نگرانی ما را تایید می‌کند.

*به شما این انتقاد را وارد کرده‌اند که چرا اصولگرایان در دوران احمدی‌نژاد هیچ همایشی را برای ابراز دلواپسی به سیاست‌های اقتصادی نادرست دولت احمدی‌نژاد برگزار نکردند.

بنده در مجلس هشتم بودم و شهادت می‌دهم که در درون مجلس نسبت به نقد احمدی‌نژاد و سیاست‌های او، هیچ کس کم نگذاشت. چه از اصولگرایان و چه از اصلاح‌طلبان. حتی برخوردهایی فیزیکی در صحن مجلس رخ داد و نمایندگان حداقل به گوش سه وزیر احمدی‌نژاد سیلی زدند.

*کدام وزرا سیلی خوردند؟

از مقامات و مسولان بودند دیگر. یکی آقای مرادی رئیس سازمان هدفمندی یارانه‌ها بود. یکی دو وزیر هم در کمیسیون‌ها سیلی خوردند! الان بحث اصلی ما بحث هسته‌ای است که با امنیت ملی ارتباط مهمی دارد. امنیت ملی حافظ استقلال کشور است. اگر امنیت ملی مخدوش شود، استقلال کشور مخدوش می‌شود. بعد از این توافقنامه، آنچه که ما مشاهده کردیم، افزایش کم‌نظیر تهدیدات آمریکا‌یی‌ها و اروپایی‌ها علیه جمهوری اسلامی و تحقیر ملت ایران بود. آیا کسی حاضر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود این وقایع را انکار کند؟ این تهدیدها پس از توافقنامه ژنو صورت گرفت. تهدیدهای آن‌ها ناشی از نمایندگان مجلس از توافقنامه ژنو نبود؛ بلکه نتیج نوع مذاکره و شیوه دولتمردان ما در مذاکره بود.

بحث هسته‌ای هم کاملاً با معیشت مردم ارتباط پیدا می‌کند. به طور کلی، کشور باید بر اساس علم و فن‌آوری روز اداره شود نه بر اساس روش‌ها‌ی سنتی. بالاترین علوم، علوم مرتبط با فعالیت هسته‌ای است. اگر این علوم متوقف شوند، صنایع ما دیگر ما هم درجا می‌زنند و این وضع عملاً در معیشت ما تاثیر منفی می‌گذارد. بنابراین بحث  مذاکرات هسته‌ای در این بسیار مهم است. ما در دوره احمدی‌نژاد، دغدغه زیادی بر روی بحث مذاکرات هسته‌ای نداشتیم. 

*سیاست هسته‌ای دولت احمدی‌نژاد به سهم خودش معیشت مردم را در تنگنا قرار داد ولی شما به گونه‌ای حرف می‌زنید که گویی سیاست هسته‌ای دولت احمدی‌نژاد به سود اقتصاد ما بوده و توافقنامه ژنو عامل مشکلات معیشتی مردم است.

الان گفته می‌شود که توافقنامه ژنو دستاوردهایی را بدست آورده است تا فعالیت‌های هسته‌ای تعطیل نشود. تعداد سانتریفیوژها در پایان دولت خاتمی چقدر بود؟ خود اوباما گفت که ایران در آن دوره 200 تا 300 سانتریفیوژ داشت اما الان نزدیک به 19000 سانتیفیوژ نصب کرده‌اند. در آن دوره غنی‌سازی 3 و نیم درصد هم حاصل نشده بود اما در دوره احمدی‌نژاد غنی‌سازی به 20 درصد رسید، میله‌های سوخت تهیه شد، رآکتور آب سبک در تهران خودکفا شد و به دستاوردهای عظیمی رسیدیم. این دستاوردها به اندازه‌ای بود که آن‌ها دست به ترور دانشمندان هسته‌ای ما زدند.

ما امروز این دستاوردهای هسته‌ای را با قدرت و افتخار بر روی میز مذاکره می‌گذاریم و چانه‌زنی می‌کنیم. در حالی که آقای روحانی در آن دوره برای داشتن چند عدد سانتریفیوژ با جک استراو تماس گرفت تا کار آن سانتریفیوژها به صورت آزمایشی دنبال شود ولی جک استراو با درخواست آقای روحانی موافقت نمی‌کند و برخورد بسیار بدی هم با او می‌کند. دستاوردهای ما یعنی صنعتی شدن فعالیت هسته‌ای ما در آن دوران.

در مذاکرات آن دوران هم، کار بسیار خوب پیش رفت و آن‌ها در نتیجه اقتدار و منطق جمهوری اسلامی حاضر شدند به آلماآتی و استانبول و بغداد و مسکو بروند. در نهایت هم مذاکرات هسته‌ای آن دوران داشت به نقطه خوبی می‌رسید. یعنی در ازای تعلیق غنی‌سازی 20 درصد، دستاوردهای وسیع‌تری از تعهدات فعلی غربی‌ها نصیب ما می‌شد که متاسفانه در آن جلسات آخر، طرف انگلیسی توافق را به هم زد.

*برای شما افزایش سانتریفیوژ مهمتر است یا کاهش فقر و بی‌عدالتی اجتماعی؟

اینها قابل تفکیک از یکدیگر نیستند. مدیران کشور ما همین امروز هم اگر همت کنند، با استفاده از منابع داخلی و اجرای درست قانون هدفمندی یارانه‌ها، صد در صد می‌توانند فقر و فلاکت و بیکاری را ریشه‌کن کنند،تازه اگر فلاکتی در کار باشد. ریشه‌کن کردن این‌ مصائب هیچ ربطی به فعالیت هسته‌ای و افزایش تعداد سانتریفیوژهای ما ندارد.

علم و فن‌آوری مربوط به فعالیت هسته‌ای، افق بلندمدتی را برای جمهوری اسلامی ترسیم می‌کند. یعنی ایران نباید از کاروان علم در دنیای کنونی عقب بیفتد. در همین اصول اقتصاد مقاومتی، علاج همه دردها نهفته است. اگر دولت و مجلس یکدل به میدان بیایند، مشکلات اقتصادی کنونی ما در کمتر از دو سه سال قابل حل شدن است. من این ادعا را با اطیمنان و اطلاع کامل می‌گویم. گره زدن بحث معیشت به سانتریفیوژ از طرف آقای روحانی، کار غلطی بود.

*شما الان دلواپس توافق ژنو هستید ولی زمانی که محمود احمدی‌نژاد می‌گفت تحریم‌ها کاغذپاره‌ای بیش نیست، هیچ اعتراضی نکردید؛ در حالی که بعدا معلوم شد که تحریم‌ها در معیشت مردم ایران تاثیر منفی داشته و حتی خود احمدی‌نژاد هم به این واقعیت اعتراف کرد.
 
حضرت امام می‌گویند تحریم یک تحفه الهی است برای مردم ایران. تحریم یعنی چه؟ تحریم یعنی غربی‌ها می‌گویند مردم ایران نقاط ضعفی دارند و ما بر روی این نقاط ضعف انگشت می‌گذاریم و به مردم ایران فشار می‌آوریم تا تسلیم ما شوند. آن‌ها می‌گویند نقطه ضعف شما این است که بودجه جاری‌تان به نفت وابسته است و اگر ما از شما نفت نخریم، فلج می‌شوید. و یا می‌گویند میله‌های سوخت را نمی‌توانید خودتان درست کنید و اورانیوم بیست درصد را نمی‌توانید خودتان غنی کنید و اگر ما با شما همکاری نکنیم، بیمارستان‌هایتان فلج می‌شود.

تحریم اصولاً به ما می‌گوید نقاط ضعف ما چیست. از این جهت، تحریم تحفه است و اگر همه همت کنند، تحریم فرصت بسیار خوبی است که دشمن صادقانه برای ما بوجود آورده است. ما باید ببینیم با چه تفکری به بحث تحریم نگاه می‌کنیم. بله، اگر آمریکا را کدخدای جهان بدانیم و همه چیز را زیر بلیت غربی‌ها بدانیم، اینکه بگوییم تحریم ورق‌پاره است، حرف درستی نیست. در این صورت باید سر تعظیم در برابر کدخدا فرو بیاوریم. ولی اگر تکریم ملت، توانمندی داخل، نگاه به درون، جوانگرایی، علم، دانشگاه، منابع طبیعی، انقلاب و ... را با هم در نظر بگیریم، این تحریم‌ها کاغذپاره‌ای بیش نبوده و نخواهد بود.

*پس شما به عنوان نماینده این مردم در مجلس، هنوز معتقدید تحریم‌ها کاغذ‌پاره است و بس.

بله! جمهوری اسلامی نباید در برابر هیچ قدرتی سر تعظیم فرو آورد. تحریم متوجه مردم محروم نیست، متوجه حوزه‌های تخصصی مثل صنعت هوایی و کشتیرانی است. نیازهای اقتصادی مردم و طبقات ضعیف با منابع داخلی صد در صد تامین می‌شود. اگر دولت همین هدفمندی یارانه‌ها را درست مدیریت می‌کرد و جمعی از مردم از دریافت یارانه انصراف می‌دادند، دولت می‌توانست به همین فقرا و مستضفین دو برابر رقم فعلی یارانه بپردازد و ریشه فقر را بکند.


*** با توجه به عبور نظرات منتشره از مرز 100 کامنت ، مهلت ارسال و انتشار نظرات این پست ، به اتمام رسیده است.
با تشکر از مشارکت کاربران عزیز در بحث ها.