۰۳ دی ۱۴۰۳
به روز شده در: ۰۳ دی ۱۴۰۳ - ۰۶:۳۰
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۴۲۰۱۲۷
تاریخ انتشار: ۱۰:۳۲ - ۰۷-۰۷-۱۳۹۴
کد ۴۲۰۱۲۷
انتشار: ۱۰:۳۲ - ۰۷-۰۷-۱۳۹۴

یک عارضه‌ زنانه

اعصاب محیطی همواره در معرض فشار، کم خونی، کشیده شدن یا قطع کامل هستند و بسیاری از مردم به علت ناآگاهی، این علائم را به افزایش چربی خون یا کم خونی نسبت می‌دهند.
یک عارضه‌ زنانهیک متخصص بیماری‌های عضلانی، طب فیزیکی و توانبخشی گفت: بروز بیماری «تنگی کانال دست» در زنان، پنج برابر بیشتر از مردان است.
 
سیدحسن نیک‌نژاد، اظهار کرد: سندروم تونل کارپال یا تنگی کانال دست عارضه شایعی است که در ناحیه مچ دست دیده می‌شود و این عارضه ناشی از فشار عصبی بر روی عصب میانی بوده و شایع‌ترین درگیری عصب محیطی است.
 
وی افزود: اعصاب محیطی همواره در معرض فشار، کم خونی، کشیده شدن یا قطع کامل هستند و بسیاری از مردم به علت ناآگاهی، این علائم را به افزایش چربی خون یا کم خونی نسبت می‌دهند.
 
نیک‌نژاد تصریح کرد: «سندرم تونل کارپال» یک وضعیت بالینی شایع است که به علت گیر افتادن یا فشار روی عصب میانی توسط ساختارهایی به نام رباط مچ دست، ایجاد می‌شود و سن شایع این بیماری بین 30 تا 60 سالگی است و سه درصد افراد جامعه به این بیماری مبتلا می‌شوند.
 
این متخصص بیماری‌های عضلانی، طب فیزیکی و توانبخشی اضافه کرد: شرایطی مانند سن بالا، چاقی، بارداری، دیابت، کم کاری تیروئید، بیماری رینود، مصرف داروهایی مثل داروهای آرتریت روماتوئید، استفاده مداوم و قرار دادن دست‌ها و مچ دست در یک وضعیت خاص در ابتلای افراد به این بیماری دخالت دارد.
 
وی خاطرنشان کرد: همچنین در بعضی افراد به دلیل استعداد ژنتیکی، تونل کارپال کوچک‌تر از حد طبیعی است و فرد مستعد بیماری می‌شود.
 
نیک‌نژاد تاکید کرد: سوزن سوزن مچ و انگشتان دست به ویژه در انگشتان شست، اشاره و میانی، درد و کوفتگی انگشتان از علائم بیماری است و این نشانه‌ها در شب تشدید می‌شود و می‌تواند سبب بیدار شدن فرد از خواب شود و بیمار با تکان دادن دست خود برای کاهش علائم اقدام می‌کند.
 
این متخصص بیماری‌های عضلانی ادامه داد: به تدریج و با گذشت زمان، در صورت عدم درمان، قدرت عضلانی دست کاهش می‌یابد و این موضوع سبب افتادن اشیاء از دست بیماران می‌شود و در مراحل پیشرفته، تحلیل رفتن عضلات کف دست نیز مشاهده می‌شود.
 
وی افزود: تشخیص این بیماری توسط پزشک و با انجام بررسی‌های لازم، گرفتن تاریخچه و انجام معاینات بالینی و همچنین انجام نوار عصب و عضله و ام. آر. آی ضروری است.
 
نیک‌نژاد اظهار کرد: در مراحل ابتدایی می‌توان با استفاده از نگهدارنده‌های مچ دست، علائم بیمار را کاهش داد و همچنین از روش‌های دیگر درمان نظیر تزریق کورتون در محل کانال مچ دستی و انجام ورزش‌های مخصوص استفاده کرد و در مراحل پیشرفته و عدم پاسخ به درمان طبی، جراحی برای آزادسازی عصب انجام می‌شود.
ارسال به دوستان