چند روزی است که نوشته های عبدالله شهبازی، مورخ و پژوهشگر حوزه سیاسی درباره چهارمین دوره «حراج ملی» (اول تا پنجم مرداد) و ادعای او درباره پولشویی و کلاهبرداری اعضای این حراج هنری، در شبکه های اجتماعی دست به دست می شود و موجی از سوالات را در ذهن علاقه مندان به هنر ایجاد کرده که این گفته ها و اتهام ها تا چه حد صحت دارد؟

مجید قیصری، پژوهشگر حوزه خوشنویسی در انتقاد به این گفته ها، یادداشتی نوشته که در ادامه می خوانید:

«سخن را بی مقدمه آغاز می کنم، این مطلب نه به سفارش کسی نوشته می شود و نه برای پاسخگوئی به کسی یا کسانی که آنها را نمیشناسم به رشته تحریر در آمده و همه از روی دلتنگی است. دلتنگی بخاطر ضربات شدید و غیر قابل جبرانی که افرادی بی اطلاع و گه گاهی معاند بر پیکر نحیف و بیمار هنر این مرز و بوم وارد می آورند.

باید گریست به حال و روز هنری که اهالی آن روز به روز شاهد هجوم بی رحمانه اشخاصی هستند که اصلا در این حوزه سابقه و تخصصی ندارند و یا خود از اهالی همین خطه اند، منتها به دلیل عدم حضورشان در جمعی ، زیر میز می زنند و مطالبی می نویسند که اکثراً شبهه بوده و هزار برهان نیز نمی تواند آثار این شبهات را از بین ببرد.

هر روز بر اثر همین دشمنی ها، اقتصاد حوزه هنر ضعیف و ضعیف تر می شود و چه بسا هنرجویان و هنرمندانی که حاضرند آثارشان را به کمترین قیمت بفروشند ولی خریداری وجود ندارد. چندی قبل در خدمت یکی از بزرگان هنر خوشنویسی بودیم که سالها قبل آثارشان به نمایشگاه نمی رسید و غالباً در محل کارشان پیش فروش می شد. ایشان نمایشگاهی برگزار کرده بودند و می گفتند حتی هزینه پذیرائی مراسم افتتاحیه هم از محل فروش آثار تامین نشد. از بهترین اقدامات دستگاه های حاکمیتی، اقدام گذشته شهرداری تهران در راه اندازی موزه و خرید آثار خوشنویسی بود. این اتفاق خوب با اطلاعی که بنده دارم با رقمی معقول عملى شد که این بودجه برای خرید آثار و خرید مکان موزه خوشنویسی با نظارت دقیق بهترین کارشناسان حوزه خط هزينه شد و می توانست در فازهای بعدی نیز ادامه یابد. همین اقدام موجی از امید میان مجموعه داران خط و خوشنویسان به راه انداخت و اثرات بسیار مثبتی داشت. اما با سعایت و دشمنی عده ای معاند کار متوقف شد و حتی ارگانهایی که قصد راه اندازی چنین مرکزی را داشتند دستور توقف دادند.

از دیگر اقداماتی که می تواند در شکوفایی اقتصاد هنر مفید باشد برگزاری حراج های هنری است که از ساال های دور در نقاط مختلف دنیا در حال برگزاری است.

جدیداً نوشته ای دیدم از يك منتقد که ظاهراً حوزه تخصصی ایشان امور سیاسی است. ایشان ضمن حمله شدید به حراج ملی که گویا در نوشتن مطالب از نظر دوستان کارشناس هم بهره برده اند، برگزاری این حراج را ابزاری برای انجام امور پولشویی و .... دانسته اند. ضمن انتقاد به ایشان که چرا در حوزه غیرتخصصی خود ورود پیدا کرده اند، خواهش می کنم به مطالب زیر دقت بفرمایند، شاید جبران مافات شود.

1 - آیا اسناد و مدارکی دال بر این دارید که حراج های ایران و دنیا برای پولشوئی برگزار می شوند ؟

2 - آیا آثاری که در حراج های معتبر دنیا برگزار می شوند همگی فاخر و درجه یک هستند و هیچ نقدی بر آنها وارد نیست؟

3 - شما و کارشناسانتان که هنوز اصل آثار را ندیده اید چرا اینقدر محکم و قطعی اظهار نظر کرده اید؟

4 - آیا شما تاکنون فعالیتی در امور هنری، پژوهش هنر، مجموعه داری، کارشناسی نسخ خطی و برگزاری نمایشگاه و حراج داشته اید؟

5 - چرا کارشناسان شما به آنهمه آثار فاخر که در حراج ملی قرار دارند هیچ اشاره ای ندارند فقط چند اثر(غالباً کم قیمت) را نشانه رفته اند؟

6 - شما در مطالبتان نوک پیکان انتقاد را به سمت حراج ملی نشانه رفته اید، در صورتی که اگر انتقاد شما صحیح باشد، باید از سایر حراج ها نیز نام می بردید. قرآن تمام طلای چهار میلیاردی بیشترجای تعجب دارد یا نقاشی مدرنی که در حراجی دیگر قیمت آن حبابی افزایش پیدا کرده است؟

جناب منتقد سياسى، عاجزانه از شما تقاضا دارم کار هنر را به اهلش واگذارید. اهالی این خطه از اینهمه دخالت های بی مورد و مقالات سفارشی اهل سیاست آزرده خاطرند و ضربه های فراوان دیده اند.

در خاتمه آرزوی قلبی دارم تمام حراج های آثار هنری، حراج ملی، حراج تهران و ... روز به روز در جهت موفقیت بیشتر گام بردارند و در مسیر اعتلای هنر این مرز و بوم موفق باشند.»

تماشاخانه