.png "عصر ایران")
۱۶ آبان ۱۴۰۳
به روز شده در: ۱۶ آبان ۱۴۰۳ - ۰۳:۰۰
تجمع صهیونیست‌ها در تل‌آویو (فیلم) واقعاً همه می‌خواهند سر ما کلاه بگذارند؟!
من مطمئن هستم اینطور است و بعضی از اطرافیانم در حال توطئه چیدن علیه من هستند، به کارم و موفقیت‌هایم حسودی می‌کنند و دنبال زمین زدنم هستند.
عصرایران؛ احسان‌محمدی- «دنیا پر از مردمی است که درست وقتی تو را در آغوش می‌گیرند در ذهن طناب دارت را می‌بافند». این جمله را بارها شنیده‌ایم. گویندگان آن هم نه لزوماً شخصیت‌های برجسته سیاسی و اجتماعی یا چهره‌های پشت‌پرده امنیتی که بسیاری از همین مردم کوچه و بازارند که در شبکه های اجتماعی می‌چرخند یا در دفترچه‌های خاطرات این جمله را به شکلی می‌نویسند که گویی یک چهره بسیار ویژه و خاص هستند که تیمی آموزش دیده از CIA در پی ترور آنهاست!
در زندگی روزمره هم مشابه این رفتارها را می‌بینیم. بیشتر آدم عموماً احساس ناامنی می‌کنند. به مغازه‌دار اعتماد نداریم، حرف کارمندی که می‌گوید سیستم امروز قطع است را باور نمی‌کنیم، به محبت اطرافیان تردید می‌کنیم و مدام این گزاره از ذهن مان رد می‌شود که بقیه در حال نقشه‌کشیدن برای کلاه گذاشتن سر ما و فریفتن‌مان هستند. اما این موضوع چقدر حقیقت دارد؟
بسیاری پاسخ آماده‌ای دارند: من مطمئن هستم اینطور است و بعضی از اطرافیانم در حال توطئه چیدن علیه من هستند، به کارم و موفقیت‌هایم حسودی می‌کنند و دنبال زمین زدنم هستند.
حالا این پرسش را به شکل دیگری مطرح کنیم: آیا شخص شما در حال نقشه کشیدن برای کسی هستید و دارید توطئه می‌کنید که به او صدمه بزنید و نگذارید موفق شود؟
پاسخ به این سوال عموماً «نه» است. ما خودمان را منزه‌تر از آن می‌دانیم که وارد این فضاهای مبتذل شویم و می‌گوییم آنقدر کار و مشکل داریم که اصلاً به دیگران فکر نمی‌کنیم!
پس این توطئه‌کنندگان و نقشه‌چینان چه کسانی هستند؟ اگر به این نکته ساده دقت کنیم که از چشم ما دیگران مردم هستند و از چشم دیگران، ما «مردم» هستیم، شاید موضوع فرق کند.
در اینکه حسادت به عمیق‌ترین شکل ممکن در نهان برخی از آدم‌ها ریشه دارد تردیدی نیست، تخریب هم وجود دارد، علل از بین رفتن «اعتماد» در جامعه هم متعدد است اما واقعاً «همه می‌خواهند سر ما کلاه بگذارند؟ یا دارند طناب دارمان را می‌بافند؟»
حقیقت آن است که بیشتر مردم اصولاً به ما فکر نمی‌کنند. در ابعاد بزرگتر حتی وقتی فاجعه‌ای انسان در یک گوشه دنیا رخ می‌دهد و مثلاً میلیون‌ها آفریقایی گرفتار قحطی می‌شوند، برای کسی که دندانش درد گرفته‌است این مساله در درجه دوم قرار می‌گیرد. یعنی به این فکر می‌کند که اول دندان درد من مهم است بعد گرسنگان آفریقا.
وقتی موضوعی تا این اندازه تراژیک، پشت یک درد دندان ساده قرار می‌گیرد چرا احساس می‌کنیم «همه» مردم کار و زندگی و دغدغه‌های فردی‌شان را رها کرده‌اند و فقط و فقط به ما فکر می‌کنند و سرگرم بافتن طناب‌دارمان هستند؟ ریشه این موضوع به خودمهم بینی برمی‌گردد یا زیستن در فضای ناامنی که مدام در آن «توطئه» به عنوان یک کلیدواژه تکرار می‌شود؟
شما به این موضوع چطور نگاه می‌کنید؟
لینک کوتاه: کپی لینک
«مایکروسافت» یک مرکز داده چوبی می‌سازد این ۸ میوه قاتل سنگ های کلیه هستند نتانیاهو ، وزیر دفاع را برکنار کرد / وزیر خارجه اسرائیل ، وزیر دفاع شد / وزیر خارجه جدید کیست؟ شب شگفتی‌ها در لیگ قهرمانان؛ رئال و سیتی زمین خوردند / پیروزی‌های تاریخی و شکست‌های سنگین مواد غذایی تب‌بر و خوردنی‌های مضر برای تب نخست‌وزیر سابق اسرائیل: نتانیاهو دیوانه شده/ تغییر در راه است ۱۴ شهر که بهترین آب و هوا را در جهان دارند؛ از سن دیگو آمریکا تا سیدنی استرالیا گالانت: بر سر ۳ مسأله با نتاتیاهو اختلاف داشتم پنتاگون: گالانت یک شریک قابل اعتماد بود واکنش عارف به یک مصوبه کنکوری النصر با درخشش رونالدو و تالیسکا، العین را در هم کوبید سپاهان انتقام بازی رفت را گرفت؛ پیروزی شیرین مقابل شارجه رازهای لاغری با پیاده‌روی؛ چه زمانی، چگونه و چقدر پیاده‌روی کنیم؟ شگفت‌زدگی آمریکا از اقدام نتانیاهو در اخراج وزیر جنگ اسرائیل بحران عمیق در رژیم اسرائیل؛ نتانیاهو به دنبال برکناری گسترده فرماندهان
متاسفانه وقتی به رفتار و پندارم فکر میکنم میبینم همچین حالتی در من هم هس.