ای کاش دوستانی که امروز نگران برخی اتفاقات دلخراش فوتبال هستند ، این حساسیت را نسبت به خانواده گریان آن تازه جوانی که پرپر شد هم می داشتند.راستی چند بار اعضای تیم را دسته جمعی برای دلجویی به منزل خانواده آن جوان مرحوم در بوشهر برده اید؟

اسماعیل حسن زاده رییس کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال ایران نسبت به ادامه حملات با دست به قلم شدن واکنش نشان داد.

به گزارش ورزش سه ، او با یادداشتی بلند خطاب به کسانی که از تفرقه لذت می برند، اعلام کرده در فوتبال دروغ و چاپلوسی و تملق بیداد می کند.

حسن زاده که به دلیل استفاده از واژه شهرستانی در یک مصاحبه رادیویی زیر فشار است در تلاش است با این نوشته از خود رفع اتهام کند.یادداشتی که او در آن نقبی هم به ماجرای مجاهد خذیراوی زده است؛ستاره سابق استقلال که به دلیل یک اتفاق عجیب فوتبالش نابود شد.

نکته مهم این که حسن زاده تاکید کرده دوشغله بودن اش قانونی است(چون رییس کمیته انضباطی باید قاضی هم باشد) و البته شرایطش مثل مرتضی تورک رییس کمیته اخلاق که رحمتی او را به یاری طلبیده است. همچنین در موضوع وریا غفوری هم حسن زاده می گوید: من افتخار می کنم که با حدود ده گویش و زبان با هموطنان کرد و آذری و گیلک و مازنی و تالشی و عرب و ... با گویش خودشان صحبت می کنم.

این نامه را بخوانید:

به نام خداوندی که بصیر و علیم است

تقدیم به آنانی که 48 ساعت از تخریب و تفرقه و وحدت شکنی لذت بردند و بی خبر از اصل ماجرا با واکنش های ناپسند و غیر منصفانه بهانه ای به دست دشمنان این مرز و بوم دادند.

نقل شده که در مسیر حرکت کاروانی تابلوی هشدار دهنده ای نصب شده بود که: بعد از این گردنه کوه، چشمه آبی وجود دارد که آب آن آلوده به زهر است، احتیاط کنید و مبادا از آن آب بخورید.

نگارنده ی تابلو ، زهر را به غلط با حاء جیمی (زحر) نوشته بود و اکثریت اهل کاروان هم به محض رویت تابلو با تمسخر نویسنده که زهر را زحر نوشته حرفها و متلک هایی پشت سرش می گفتند و با افتخار از اینکه یک غلط املایی در تابلو کشف کرده اند از آب چشمه نیز می نوشیدند و تلف می شدند. جز عده قلیلی که با عقل و درایت و حسن نیت، از آن یک غلط املایی گذشتند و اصل پیام را دریافتند و آلوده به زهر نشدند.

من اسماعیل حسن زاده رییس کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال پس از حدود سه دهه فعالیت و خدمت در حوزه فوتبال و حدود 8 سال خدمت در پست ریاست کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال ، جرات کردم تا یک نکته از ده ها نکته ی درد آور فوتبال کشورم را بیان کنم، آن هم در روزگاری که دروغ و چاپلوسی و تملق در فوتبال به یک واقعیت تبدیل شده و به زبان آوردن حقیقت بسیارخطرناک و هزینه بر است.

همه را به یک چوب نزنیم

در بین رسانه های فوتبالی که من با آنها سر و کار داشته ام ، هستند انسان های شرافتمندی که فقط به رسالت خود عمل کرده و با رزق حلال گذران زندگی می نمایند و نه از سختی کار خم به ابرو می آورند و نه سر در مقابل برخی ها خم می کنند، که من هم دستشان را می بوسم و هم افتخار می کنم که در کنارشان هستم.

به این پیام رهبر معظم انقلاب که در تاریخ 21/12/91 در جمع ورزشکاران فرمودند توجه فرمایید؛

ایشان با اظهار گلایه از تلاش برخی، برای تخریب فضای ورزشی کشور از طریق ترویج تهمت، دروغ، نزاع و تخریب افراد تأکید کردند: متأسفانه سهم رسانه های ورزشی در این کار خلاف کم نیست و من در این خصوص هشدار می دهم.

رهبر انقلاب اسلامی خاطر نشان کردند: برخی رسانه های ورزشی با بزرگنمایی موضوعات کوچک و ایجاد فضای دعوا، تلاش می کنند تا افراد مصاحبه کننده رابه سمت حرف های تند و ناسزاگویی سوق دهند که این کار نادرستی است و باید نقطه مقابل آن در رسانه ها تقویت شود.

بنده صبح روز یکشنبه 12 اسفند 97 تلفنی به برنامه ی رادیویی دعوت شدم و انتظار داشتم مثل همیشه در خصوص حوزه فعالیت اینجانب، خصوصا در آستانه مسابقات لیگ قهرمانان آسیا سوالاتی شود تا بتوانم پاسخگو باشم.

مجری محترم با قرائت پیام شخصی یک فوتبالیست در صفحه شخصی اش که از قضا آن پیام مضمونی زشت و توهین آمیز علیه من داشت، اصرار داشت تا من هم جوابی دهم.

بنده اظهار داشتم آیا این مطلب کمکی به اصلاح و پیشرفت فوتبال خواهد کرد؟ چرا اصرار دارید که این شیطنت ها در رسانه ای که ثانیه ثانیه آن از بیت المال تامین می گردد مطرح شود؟

همچنین گفتم شما عزیزان رسانه گاهی باعث شده اید تا منکرات و رفتارهای ناپسند شیوع پیدا کند. آیا لازم است کل مردم ایران از طریق رادیو بدانند که دروازه بان و کاپیتان استقلال تهران در صفحه شخصی اش به رییس کمیته انضباطی فوتبال کشور اهانت نموده است؟

در مسیر توضیح این مطلب مثالی زدم که به کمک مجری محترم، کلمه ای از آن مثال ابزاری شد در دست برخی که مترصد فرصت بودند تا به رکن قضایی فوتبال و شخص رییس کمیته انضباطی بتازند.

قبل از این که آن جمله خاص که موجب سوء برداشت شد را بگویم ، سوالی از اهالی فوتبال دارم که آیا یادتان است حدود 20 سال پیش جوان فوتبالیستی از تیم شهر و دیار خود با رویای پیشرفت و ملی پوش شدن به یکی از تیم های پایتخت پیوست و چون در کنار رشد فوتبالی و شهرت شگفت انگیز آن ، هیچ کمکی در مسیر ارتقای فرهنگی، علمی، آموزشی و از همه مهمتر زندگی حرفه ای به او نشد و چهره شدن در رسانه ها فرصت اندیشیدن در رفتارش را به او نداد و باشگاه هم کنترل لازم در زندگی حرفه ای او را نداشت ، آن تازه جوان رعنای فوتبال ایران که از دیارفوتبال خیز کشورمان وارد تیم بزرگ پایتخت شده بود، یک شبه هم حیثیت خود و خانواده اش را بر باد رفته دید و هم زندانی شد و کیفر دید و فوتبال و جوانی اش نابود شد.

و یا راه دور نرویم سال گذشته نیز نوجوان آینده دار فوتبال ایران هم از تیم کوچک دیار خود به تیم بزرگ پایتخت آمد و به همان دلایلی که عرض کردم چنان در رسانه بزرگ و بزرگ گردید که رشد نامتوازن این فوتبالیست آینده دار سبب شد تا رفتارهای غیرمتعارف در میدان فوتبال از او سر بزند و در اولین حضور تفریحی در کنار دوستانش نیز حادثه ساز شده و حتی موجب سلب جان فوتبالیست دیگری شود.

عرض من در برنامه رادیویی این بود که اگر یک جوان که در تیم کوچک شهر خود بوده و برای رشد فوتبالی اش او را وارد یک تیم بزرگ می کنیم باید به فکر تربیت حرفه ای او هم باشیم نه اینکه رسانه ملی فضایی ایجاد کند که هر کس با هر میزان علم و آگاهی و مقصود و غرض، مطالبی نوشت آن را فورا رسانه ای کنیم.

بدیهی است که گفتن این حرف ها در مقابل رسانه ، شجاعت می خواهد که من با توجه به شجاعتی که در وجود رهبر نازنین انقلاب دیدم به ایشان تاسی و اقتدا کردم.

(پیام مقام معظم رهبری را دوباره بخوانیم : ایشان با اظهار گلایه از تلاش برخی، برای تخریب فضای ورزشی کشور از طریق ترویج تهمت، دروغ، نزاع و تخریب افراد تأکید کردند: متأسفانه سهم رسانه های ورزشی در این کار خلاف کم نیست و من در این خصوص هشدار می دهم.

رهبر انقلاب اسلامی خاطر نشان کردند:برخی رسانه های ورزشی با بزرگنمایی موضوعات کوچک و ایجاد فضای دعوا، تلاش می کنند تا افراد مصاحبه کننده را به سمت حرف های تند و ناسزاگویی سوق دهند که این کار نادرستی است و باید نقطه مقابل آن در رسانه ها تقویت شود.)

البته پر واضح است که اگر کسی دیگر از برخی رسانه انتقاد کند چنان بلایی بر سرش می آورند که دیگر به فکر انتقاد نباشد.

شهرستانی بودن برای همه ما افتخار است و اگر امروز شما برای بایکوت کردن کمیته انضباطی و تخریب حسن زاده هشتک من شهرستانی ام راه انداخته اید من خودم در فروردین سال 90 که این سمت را عهده دار شدم ، شهرستانی بودنم را تاکید می کردم جالب است که تکرار می کردم شهرستانی ام چون برخی از شما عزیزان معتقد بودید که من به توصیه مدیران آبی یا قرمز به فدراسیون تحمیل شده ام و باور نمی کردید که من شهرستانی با سابقه فوتبالی و مدیریتی ام شخصا این قابلیت را داشته ام، لذا تاکید می کردم شهرستانی ام و کسی را هم نمی شناسم.

من افتخار می کنم که با حدود ده گویش و زبان با هموطنان کرد و آذری و گیلک و مازنی و تالشی و عرب و ... با گویش خودشان صحبت می کنم.

و اگر امروز در لباس حمایت از آقای ووریا غفوری چالش را به قومیت ها کشانده اید باید بگویم که:

اولا من با این بازیکن، کردی صحبت می کنم.

ثانیا شما امروز سنگ کردستان و خوزستان را به سینه می زنید آن هم در حد نگارش یک پست و متن دوخطی در هتل 5 ستاره ، ولی من در دوران نوجوانی ام ازکنار خانواده ام در شمال کشورجدا شده و در مریوان و دزلی و قله های شهدا و تته و ملخور و یا در جفیر و طلائیه و اروند کنار و سوسنگرد خوزستان ادای وظیفه کرده ام و بسیاری از دوستان عزیزم از شهرهای مختلف ایران اسلامی در کنارم شربت شهادت نوشیدند.

با افتخار عرض می کنم حدود 150 قاضی شریف در سراسر کشور در رکن قضایی فوتبال همکاری پاره وقت دارند که فدراسیون فوتبال باید منت دار قوه قضاییه هم باشد.اقلا چند قاضی شریف عالی رتبه نیز در کمیته های استیناف و اخلاق و تعیین وضعیت و انضباطی مشغولند که برخی اشاره کرده اند جناب آقای تورک (رییس کمیته اخلاق ) را کاملا و به خوبی می شناسند و لابد می دانند که ایشان هم قاضی شاغل هستند و هفته ای چند ساعت در خارج از وقت اداری به فوتبال کمک می کنند.

و هم می دانید که همه ما کسوت قضاوت داریم ودر ساعات غیر اداری و هفته ای چند ساعت هم در خدمت فوتبال هستیم، پس چگونه شما فقط مرا دوشغله یافته اید و به همکارم که شرایطی مثل من دارد توصیه به رسیدگی می کنید؟

پر واضح است که خروجی رکن قضایی فدراسیون فوتبال از جمله کمیته انضباطی یا محرومیت است ویا جریمه و توبیخ و غیره و مسلم است که ما محبوب هواداران هیچ تیمی نیستیم ، خصوصا در چشم برخی هواداران متعصب فوتبال که همه چیز را در منافع تیم محبوب خود می خواهند ، چه بسا منفور هم هستیم و ما این را پذیرفته ایم چون اساسا کار قضاوت چنین وصفی دارد و حداقل یک طرف پرونده از دست قاضی ناراحت می شود.

به هر حال رای دادن علیه تیم بزرگ و بازیکنان بزرگ کار سختی است و در طول این 8 سال هر وقت رایی علیه دانه درشت ها دادیم، تهدید شدیم اما مقاومت کردیم ، تطمیع شدیم اما آلوده نشدیم، به اتومبیل ما خسارت زدند مقاومت کردیم،تهدید به ربایش فرزندانمان و قتل آنان شدیم که مراتب را با آدرس و مشخصات به مقامات ذی ربط منعکس نمودیم ولی مقاومت کردیم.

با هیچ یک از شما بزرگان رفت و آمد نداریم حتی دعوت باشگاه ها و افراد معروف فوتبالی را هم در کمال احترام رد کرده ایم تا بتوانیم قاطعانعه رای بدهیم . آیا تاکنون ما را در میهمانی ها و حتی مراسم دینی و مذهبی و افطار و جشن پیراهن و مراسم باشگاه خود یا سایر باشگاه ها دیده اید؟ آیا با یکی از شما ها عکس و فیلم داریم ؟بازیکنان محترمی که در طول این 8 سال در تیم ملی بوده اید، آیا حسن زاده و همکارانش را در مجالس و ضیافت های شام و مراسم بدرقه و سفرهای خارجی تیم های ملی دیده اید؟ پرهیز کرده ایم تا بتوانیم بدون هیچ تعلق خاطر و رودربایستی کارمان را محکم انجام دهیم . اینگونه است که شهرستانی بودیم و شهرستانی هم مانده ایم و شاید گناه بزرگ ما همین است که با برخی ها قاطی نشده ایم و براحتی حق متخلف را کف دستش گذاشته ایم .

حضور فوتبالیست در اجتماع و مشارکت قهرمانان ملی در حوادث و بلایای طبیعی موجب افتخار فدراسیون و کل جامعه است ولی بین حضور در کنار زلزله زده ها و خانه سازی و اهدا صمیمانه محبت تا تایپ چند کلمه چالش بر انگیز در صفحه شخصی زمین تا آسمان فرق است ( و کل یدعی وصلا بلیلی)

هزاران حرف محرمانه از خانواده فوتبال در سینه من و همکارانم هست که مطمئنم هیچ وقت برملا نخواهد شد ، چون ما سوگند خورده ایم ، مخصوصا مسایلی مربوط به دوستان گرمابه و گلستان امروزی که تا دیروز همدیگر را تکفیر می کردند و مدارک و مستنداتی علیه همدیگر ارائه می دادند که هیچ وقت برای احدی بازگو نخواهیم کرد.

فرهنگ پرخاش و تحقیر از روی تکبر و منیت،شایسته پهلوانان ورزشی که پرچم مقدس و آرم الله در سینه و بازویشان نقش می بندد نیست.

برخی از شما عزیزان که خود را متخصص فوتبال می دانید اجازه نمی دهید تا یک نفر به مسایل فنی شما ایراد بگیرد چگونه است که حقوقدان نیستید ولی مکرر راجع به موازین حقوقی و جایگاه های قانونی مناصب و مشاغل ایراد می گیرید؟

اینجانب شخصا اطلاعات و تجربیات فوتبالی هم دارم لیکن تاکنون یک کلمه ای راجع به مسایل فنی هیچ تیمی حرف نزده ام در حالی که من در سال 1368 در ورزشگاه آزادی به عنوان مربی تیم روی نیمکتی نشسته ام که برخی از شما دوستان الان نشستن روی آن نیمکت را تجربه می کنید.

بنازم به معرفت و بصیرت آن مدیر فوتبالی که دیروز خبرنگار راجع به همین حاشیه فوتبالی اخیر اصرار می کند تا پاسخی جنجال برانگیزتر بشنود ولی مدیر محترم با بصیرت کافی می گوید این حواشی به ما مربوط نمی شود و ما وظیفه فوتبالی مان را دنبال می کنیم ، بیایید به یکدیگر احترام بگذاریم و حرمت شکنی نکنیم و این خصلت زشت و ناپسند عقده گشایی در فضای مجازی که بارها موجب وهن جامعه ما شده را مدیریت کنیم تا فرهنگ جامعه نیز ارتقا یابد . انشالله

کسی که همیشه و با افتخار شهرستانی می ماند

ارادتمند

اسماعیل حسن زاده 15/12/97

رییس کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران

تماشاخانه