استاد علوم سیاسی از دانشجویان خود می پرسد لایحه بعد از تصویب در مجلس کجا می رود و دانشجوها از پاسخ درمی مانند و زیباکلام می گوید: گِل بگیرند درِ آموزش و پرورش را...

عصر ایران؛ مهرداد خدیر- به تازگی ویدیویی از پرسش و پاسخ دکتر زیباکلام در کلاس درس در فضای مجازی (رسانه‌های جیبی) منتشر شده که هر چند به دقت نمی‌توان دربارۀ زمان و مکان آن نظر داد اما به نظر می‌رسد متأخر و مربوط به دانشکدۀ علوم سیاسی دانشگاه تهران باشد و اگر هم نباشد و مربوط به مؤسسه ای آزاد هم باشد در اصل قضیه که سطح نازل اطلاعات است تفاوتی ایجاد نمی کند.

همچنین نمی‌دانم این ویدیو آشکارا ضبط شده یا پنهانی اما در اصالت و واقعیت آن تردیدی نیست و چون قصد ضبط کننده آسیب شناسی و هشدار دربارۀ سطح اطلاعات عمومی جوانان است می توان بر آن درنگ و نکاتی را مطرح کرد و گرنه اگر ضبط مخفیانه مشکلی ایجاد می کرد به آن نمی پرداختم.

دکتر زیباکلام از دانشجویان می‌پرسد:

وقتی لایحه‌ای در مجلس به تصویب می‌رسد، بعد چه می شود؟

دانشجوی اول پاسخی ندارد. دانشجوی دوم هم یا پاسخی ندارد یا نادرست پاسخ می دهد و دکتر زیباکلام با لحنی آمیخته از خشم و طعنه می گوید: گِل بگیرند درِ آموزش و پرورشی را که به شما دیپلم داد!

ظاهرا دانشجوی سوم این پرسش ساده را به درستی پاسخ می دهد که آقای زیباکلام، قدری آرام می گیرد. اما چون این اتفاق در دانشگاهی معتبر و در قبال پرسشی ساده رخ داده نکاتی را می توان طرح کرد و قبل از آن حدس زد که دانشجویان دورۂ لیسانس هستند چون اگر در مقطع کارشناسی ارشد یا دکتری درس می خواندند، استاد بی سوادی دانشجویان را باید به گردن دانشگاه هایی که مدرک لیسانس و فوق لیسانس اعطا کرده اند می انداخت و می گفت: گِل بگیرند درِ دانشگاهی را که به شما مدرک داد و آموزش و پرورش را متهم نمی کرد که قصور داشته و ظاهرا اوایل ترم است که نام دانشجویان را نمی داند و خود را هم مقصر نمی پندارد و در واقع دانش آنان را در ابتدای کار محک می زند.

اما آن چند نکته:

1. آیا می توان تنها آموزش و پرورش را متهم کرد یا مشکل از صدا و سیما هم آب می خورد؟ درست است که در دروس تعلیمات اجتماعی به این گونه موضوعات هم اشاره می شود اما این گونه اطلاعات، علم به مفهوم مصطلح کلمه مانند ریاضی و زیست شناسی نیست که آموزش و پرورش را متهم کنیم.

صدا و سیما به این گونه موضوعات نمی پردازد و درباره مجلس بسته به بافت آن یا برنامه تبلیغی می سازد یا تخریبی و از آموزش هایی از این دست معمولا خبری نیست.

2. شاید دختر دانشجو نمی دانسته بگوید می رود شورای نگهبان یا بگوید منتظر اعلام نظر هیات عالی در مجمع می ماند یا بین شورای نگهبان و مجلس در رفت و آمد است و دست آخر به مجمع تشخیص می رسد و مثل اف ای تی اف دو سال در آن گیر می کند؟

3. شاید آن قدر نهاد موازی با مجلس درست کرده اند و شورای عالی فضای مجازی و شورای عالی انقلاب فرهنگی و مجمع تشخیص مصلحت نظام هم عملا قانون گذاری می کند که دختر دانشجو خیال کرده اصلا مجلس نداریم!

4. حال از خود دکتر زیباکلام می پرسیم: وقتی لایحه ای در مجلس به تصویب می رسد، بعد چه می شود؟ طبعا پاسخ می دهند به شورای نگهبان می رود. اما این حکایت ادامه دارد. چون می توان پرسید بعد چه می شود؟ شورای نگهبان ممکن است تأیید نکند. بعد چه می شود؟

دوباره به مجلس بازمی گردد. دو حالت دارد. یا اشکالات شورای نگهبان را رفع می کنند یا بر نظر قبلی صحه می گذارند. بعد چه می شود؟ به مجمع تشخیص مصلحت نظام می رود. بعد چه می شود؟ ممکن است هیأت عالی نظارت بر حُسن اجرا در مجمع مخالفت کند. بعد چه می شود؟ تازه می شود مثل لایحه پالرمو و در مجمع می ماند.

با این اوصاف آقای دکتر تصدیق می‌فرمایند که شاید چون گاه بعد از تصویب به قانون بدل نمی‌شود دانشجوی محترم کم سواد نبوده و حیران است که مگر می‌شود روند قانون‌گذاری در کشوری این قدر پیچ در پیچ باشد؟

پرسش جدی تر این است که اگر درِ آموزش و پرورش را باید گِل گرفت که به این دانشجویان دیپلم داده درِ کجا را باید گِل گرفت که به بعضی لیسانس و حتی بالاتر اعطا می‌کند؟

تازه در آموزش و پرورش، معلمِ طفلک می‌داند لایحه بعد از تصویب کجا می‌رود.

دوستی که در مقطع کارشناسی ارشد در یک دانشگاه معتبر غیر انتفاعی تحصیل می‌کرد می گفت استاد که خانم جوانی بود و تازه از همان دانشگاه دکتری گرفته بود از من خواست خلاصه‌ای از تحقیق خود را ارایه دهم و من بلافاصله روی سکو رفتم تا درباره نظریات توسعه که درباره موضوع تحصیل‌مان ارایه شده سر فصل‌هایی ارایه کنم.

در آغاز گفتم در نگاه دکتر محمود سریع القلم تعریف توسعه این است و نکاتی را گفتم و بعد پرسیدم دکتر سریع‌القلم را که می‌شناسید. پاسخ تمام دانشجویان که ده نفر بودند منفی بود و هر چه نشانی دادم کمکی نکرد. ناچار از خانم دکتر جوان پرسیدم. او هم نمی‌شناخت یعنی یک کلمه از او یا درباره او که نظریه‌پرداز مشهور توسعه است، نخوانده بود.

از این منظر می‌توان گفت باز گُلی به جمال این چهار پنج نفر که دست‌کم صادق زیباکلام را می‌شناسند، چون استاد خودشان است!