3 واقعیت پزشکی درباره لاک ناخن

فرمالدئید

سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا فرمالدئید را به عنوان «یک ماده سرطان‌زای احتمالی» برای انسان طبقه بندی کرده است. بر اساس مطالعات آزمایشگاهی و انسانی، موسسه ملی سرطان آمریکا اعلام کرده است که فرمالدئید ممکن است موجب لوسمی (سرطان خون)، به ویژه لوسمی میلوئید حاد در انسان شود. لوسمی میلوئید حاد نوعی از سرطان است که مغز استخوان را درگیر می کند.

در یک مطالعه، زمانی که موش ها روزانه و برای یک هفته در معرض فرمالدئید قرار گرفتند، بروز علائمی شبیه ابتلا به بیماری آلازیمر را تجربه کردند.

تولوئن

تولوئن یکی از پر استنشاق‌ترین مواد مخدر محسوب می شود. تولوئن در چسب ها و رنگ ها نیز وجود دارد. مسمومیت با این ماده شیمیایی می تواند موجب رابدومیولیز شود. در این بیماری، الیاف ماهیچه تخریب شده و محصولات زائد آنها وارد جریان خون می شود و این در شرایطی است که کلیه ها نمی توانند به اندازه ای سریع کار کنند تا آنها را از بین ببرند. بیماری کلیوی یا نارسایی کلیوی می توانند در نتیجه این شرایط رخ دهند.

بر همین اساس، استفاده از لاک ناخن، به ویژه در فضاهای بسته، می تواند خطرناک باشد. اگر فردی مشغول به کار در یک سالن زیبایی هستید و روزانه با لاک ناخن در تماس هستید، توجه داشته باشید که در معرض خطر بیشتری قرار دارید.

تری‌فنیل فسفات

تری‌فنیل فسفات (TPHP) برای چسبندگی بهتر لاک به ناخن به این محصول اضافه می شود. چندین مطالعه نشان داده اند که این ماده شیمیایی به شکلی مخفیانه محرکی برای چاقی است. این ماده سلول های تمایز نیافته را از تبدیل شدن به سلول های استخوانی باز داشته و موجب تبدیل شدن آنها به سلول های چربی می شود.

طی یک مطالعه در دانشگاه دوک، پژوهشگران این موضوع را مورد بررسی قرار دادند که تری‌فنیل فسفات موجود در لاک ناخن به صورت مستقیم از ناخن جذب می شود یا امکان ورود آن به بدن از طریق هوایی که تنفس می شود نیز وجود دارد.

دو گروه از زنان از لاک ناخن استفاده کردند. یک گروه لاک ناخن را به طور مستقیم روی ناخن های خود می زدند، در شرایطی که گروه دیگر دستکش به دست داشته و لاک روی ناخن های مصنوعی زده می شد.

پس از بررسی نمونه های ادرار، پژوهشگران دریافتند زنانی که از لاک روی ناخن های مصنوعی استفاده کرده اند، داری تغییر اندک یا هیچ تغییری در سطوح دی‌فنیل فسفات یا DPHP (نسخه متابولیز شده TPHP) بوده اند.

در مقابل، گروهی که از لاک روی ناخن های خود استفاده کرده بودند، افزایش چشمگیر در سطوح DPHP را نشان دادند.

حدود 10 تا 14 ساعت پس از استفاده از لاک ناخن، سطوح DPHP آنها به طور میانگین هفت برابر بیشتر از پیش از زمان آغاز آزمایش بود.