عصرایران؛ احسان محمدی- «استقلال در گروه مرگ در خطر نیست، خودش خطره!» این شاید دقیق‌ترین جمله‌ای است که عباس قانع گزارشگر بازی استقلال-الشرطه به زبان راند. او که عادت دارد از اصطلاحات و ترکیب‌های اغراق‌آمیز و اینستاگرام‌پسند استفاده کند این جمله را بعد از گل دوم آبی‌های تهران به زبان راند.

هشتمین بازی نماینده‌های ایران در مرحله گروهی لیگ قهرمانان هم با یک پیروزی دل‌چسب به دست آمد. هشت بازی و بدون شکست؛ آماری که شاید تا مدت‌ها به آن نزدیک هم نشویم. پرسپولیس، فولاد، تراکتور و استقلال تا امروز سربلندمان کرده‌اند اما سؤال اینجاست: ما فوتبال را خوب بازی می‌کنیم یا رقیبان از کیفیت خوبی برخوردار نیستند؟ تیم‌های عربی چرا این همه معمولی شده‌اند و دست‌کم تا امروز ترسناک نیستند؟ آیا باید از دور برگشت ترسید و موتور آن‌ها دیر روشن می‌شود یا ما فاصله گرفته‌ایم؟

الشرطه عراق با انبوهی از ملی‌پوشان حتی 11 نفره هم ذره‌ای ترسناک به نظر نمی‌رسید. وقتی حسام کاظم 33 ساله که سابقه بازی در تیم ملی عراق را دارد با یک خطای غیرضروری و خطرناک اخراج شد و بعد از سه دقیقه جنجال و هیاهو از زمین بیرون رفت، همه چیز را استقلالی‌ها مدیریت کردند. گل محمد نادری زیبا بود اما پاس گل مهدی قایدی چیزی فراتر از آسیا بود.

نیمه دوم هم با میدان‌داری استقلالی‌ها و حملات کور الشرطه ادامه یافت. بازیکنان این تیم انگار اضافه وزن داشتند، تنبل در استارت زدن، شلخته در نظم تیمی و دستپاچه در حوالی 18 قدم. همین موضوع باعث شد تا فرشید اسماعیلی یک‌بار دیگر نشان دهد هر چقدر در لیگ داخلی معمولی شده، اما کماکان در آسیا یک گلزن خوب است. پاس آرش رضاوند در این صحنه به زیبایی گل بود. چند دقیقه بعد شیخ دیاباته هم گل زد. مهار توپی، یک چرخش ساده و ضربه‌ای تمام کننده برای بستن پرونده الشرطه کفایت می‌کرد که شاید هوادارانش افسوس بخورند چرا رافائل مهاجم برزیلی‌شان را در ترکیب نداشتند. اگر بود با این سبک بازی شانسی داشت؟ بعید است!

فرهاد مجیدی در این بازی ترجیح داد به بازیکنانی مثل سبحان خاقانی، سعید مهری و حتی آرمان رمضانی هم فرصت لذت بردن از بازی در آسیا را بدهد. ادامه بازی بیشتر مدیریت توپ بود و هدر دادن موقعیت گل با فراغ بال!

در دیگر دیدار الدوحیل با نتیجه 1-1 مقابل الاهلی متوقف شد. الاهلی که 5 گل از استقلال خورده بود مقابل الدوحیل خوب مقاومت کرد و در آخرین ثانیه‌ها این عمر سوما بود که گل مساوی را زد تا نشان دهد الدوحیل هم آن تیم مخوف سال‌های گذشته نیست گرچه مسابقه آن‌ها مقابل استقلال احتمالاً بهترین عیار برای سنجش دو تیمی است که الان داعیه‌دار صعود هستند. خط دفاعی استقلال را شاید مهاجمان الدوحیل به معنای واقعی تحت فشار قرار بدهند تا معلوم شود مثل خط حمله‌اش قابل اعتماد است یا نه؟

پیروزی استقلال باز هم ما را امیدوار کرد که تیم ملی بتواند در خردادماه حساس مچ عراق را بخواباند و این کابوس عدم صعود به جام جهانی را پایان بدهد. استقلال با این پیروزی و هشت گل زده در دو دیدار به صدر جدول رفت تا حرف گزارشگر بازی درست از آب در بیاید: «استقلال در گروه مرگ در خطر نیست، خودش خطره!»